gedicht zonder titel (nog)
 

Je leek zo blij toen
Maar ik had het kunnen weten
Ik had het kunnen zien
Je leek zo echt toen
Maar ik had het moeten weten
Had het moeten doorzien

Want het begint bij één ding
En daar stort je je dan in
Zonder denken, zonder weten
Of het eigenlijk wel kan
Of het uiteindelijk
Iets blijvends is

Waar ligt de grens?
Tussen stopwoorden verzinnen
En even naar je knikken
Als ik je zie?
Waar ligt de grens?
Tussen vrienden voor altijd
En “met mij gaat het goed”
En wat vind jij nou eigenlijk van mij?

Het leek mij niet nee
Maar ik wilde het geloven
En zelf wilde je dat ook
Het ging niet echt nee
Maar waarheen je nu moet gaan
En waar je dan weer staat
Dat is de vraag

Want het begint bij het begin
En dat blijkt dat vaak het eind
Zonder te weten, zonder denken
Kan ik dit wel doen?
Is het uiteindelijk
wel goed?

Waar ligt de grens
Wanneer hou je op
Wanneer moet ik je helpen
En wanneer houdt dat op?
En hoe moet ik dat doen dan?
Als je niet wilt
Of als je elke keer opnieuw begint
Met het einde?

Eerste versie, dus alle kritiek is welkom - meer dan welkom zelfs.

Hij is wel erg lang, voor wat je eigenlijk zegt. Je taalgebruik is niet zo origineel, niet verrassend. Je hebt het te je zegt wat je bedoelt. De onzekerheid druk je uit door veel vragen te stellen, dat gevoel had je anders kunnen oproepen, minder expliciet, dat had het gevoel ook sterker gemaakt (kunnen maken).

Je herhaalt ook heel veel, weten, zien, toen, grens, heel veel 'en', etc. Het is te veel, en je herhaalt ze vaak ook vlak na elkaar.
Verder gebruik je wel erg veel vraagzinnen, en je hoofdlettergebruik ligt me ook niet. Ik neem aan dat je dat niet expres zo hebt gedaan, maar dat Word dat automatisch doet? Dat moet je eigenlijk altijd verbeteren. Je kan het ook uit zetten.
http://forum.scholieren.com/showthre...8#post16324188

Ik hoop dat je er wat mee kan :)

Het is min of meer autobiografisch... of hoe noem je dat? Het gaat over een vriendin van me, zeg maar.
En zeker kan ik wat met je kritiek. Ik ben nu te moe om het te gaan herschrijven, maar misschien wordt het morgen wel wat en dan zal ik er wel wat mee doen. Je hebt gelijk over de hoofdletters overigens, dat klopt dat word dat zelf doet.

En primair verwoord (dat is pas mooi verwoord :D) daar kan ik me wel enigszins in vinden.