Zomer
 

Zomers beeld

In het helder klaterend water
speelt ‘t kleine blonde meisje
zachtjes pratend tegen golfjes
op een mooie blauwe dag.

En ik aanschouw haar naïef spel,
denk aan hoe ik vroeger was.
Zie haar kijken, vrolijk kind nog
d’r aanstekelijke lach.

En o, natuurlijk krijg ik heimwee
ach, ik weet nog hoe het was:
je sloot je ogen en was weg
van de wereld vol verdriet.

Ja, in het helder klaterend water
speelt ’t kleine blonde meisje
tot ze monter op me afrent
vol van vreugd als ze me ziet.



Ben het eigenlijk zelf niet zo eens met de tweede strofe, -en ik aanschouw haar naïef spel-, suggesties? En kritiek, kom maar op, heb nog nooit iets van mezelf gepost. Normaal NIET mijn stijl, dit, maar ik was in een zomerse bui=).

En ik aanschouw haar naïef spel
vind ik eigenlijk juist wel leuk. Je gedicht spreekt me wel aan: er zit een speelse, vlotte toon in, heerlijk nostalgisch ook. Ja, mooi; ik zou alleen nog een beetje letten op je interpunctie, om zinnen mooier op elkaar aan te laten sluiten, en daarnaast ook op je hoofdlettergebruik. De rijm is simpel, maar fijn en past goed in het gedicht.

Dank je..! Je had gelijk over die interpunctie, ik heb er wat aan gedaan, slordig van me.