Jij & waarom jij
 

Gister vertelde ene vriendin van mij dat ze vandaag een begrafenis had, en dat ze iets moest opdragen, ze vroeg of ik alsjeblieft wou helpen. Ik heb 2 gedichten geshcreven en ze heeft 'Jij' opgedragen, wat vinden jullie van deze gedichten?

Jij

De lichtjes in jouw ogen,
altijd waren de lichtjes aan,
je was altijd lief voor me,
en dat deed mij zoveel.

Niks is zoals het moet,
het is zo verkeerd gegaan,
je wou het niet,
toch was er niks aan te doen.

er viel nog zoveel te leven,
zoveel mooie momenten lagen te wachten,
Je verdient zoveel liefde,
allemaal te laat.

Wat er toch gebeurd is,
dat gun ik niemand,
het is vreselijk.
Je was zo lief.

Lief in alles,
Het maakte me warm,
je blijft altijd mijn vriend,
In mijn hart.

-------

Waarom jij?

Precies jij, waarom?
Waarom overkwam jou dit?
Vragen spoken door mijn hoofd,
Maar een antwoord.. zal ik niet krijgen.

Het was vreselijk,
om je te zien lijden,
het was vreselijk,
dat ik wist dat je zou overlijden.

Ik kan het niet bevatten,
zo jong en vol leven,
nog een grote toekomst,
wat dat voor moois kon worden,
wat nu in een klap,
weg is.

Altijd blij en lief,
Je was mijn maatje,
steunde me altijd,
Close waren wij,
Nog steeds, maar anders,
Héél anders.

Ik vind ze beide wel toepasselijk voor een begrafenis, maar verder niet echt bijzonder. En die close uit het tweede gedicht vind ik echt afschuwelijk, zo'n lelijk Engels woord:D

Dat was iets wat ze zei toen ik vroeg hoe hij was.

En toen zei jij niet: "Wat een afschuwelijk woord gebruik je daar?":p

Nee, ik snap nu op zijn minst waarom je die woordkeuze hebt gedaan, maar dan nog:)

Ik vind het lief, en nog behoorlijk aardig gedaan voor iemand van twaalf eigenlijk. :)
Ik vind de tweede beter dan het eerste, alleen het einde
Close waren wij,
Nog steeds, maar anders,
Héél anders.
vind ik niet zo mooi. ik had het anders gedaan in ieder geval.

En stiekem mis ik de rijm in deze twee een beetje. :) Het lijken meer, dingen die je gewoon verteld over die persoon dan gedichten, zal ik maar zeggen.

Oh, maar Sjoerd is niet zo maar een twaalfjarig jongetje, hij wordt opgeleid door Muut. ^^

Ja, toepasselijk, maar niet bijzonder, wat Vogelvrij al zei.
Oh, en ik kan het niet laten:

:D

Jullie hebben gelijk, maar die jongen kende ik helemaal niet he, ik heb het met een paar woorden gedaan die zij me heeft verteld. hij was lief, altijd blij en ze waren heel close.
ik dnek dat het dan toch snel wel zo'n standaard gedciht word.

Grinnik. Sjoerd doet tegenwoordig alles in zijn eentje hoor ^^.

Maar de 2e vind ik een nogal standaard gedicht, een beetje wat iedereen wel voor een begrafenis kan schrijven. Maar het is natuurlijk ook omdat jij zelf die jongen helemaal niet kent, dat je er niet dieper op kunt ingaan.

De eerste heeft meer potentieel, het blijft natuurlijk een afscheidsgedicht, maar een beetje tijd en werk kunnen hier een ritmisch en metrisch leuk-lopend gedicht van maken.

Geniaal vind ik stiekem toch wel:
De lichtjes in jouw ogen,
altijd waren de lichtjes aan,
De lichtjes in iemands ogen zijn erg cliché, maar over de lichtjes die aan zijn heb ik nog niet veel gehoord ^^. Het woordgebruik is niet alles, maar weer, je kende de persoon zelf niet.

Ik heb Sjoerd ook wel een beetje opgeleid hoor :o. Een beetje dan. En tnx Sketch, ik voel me nu slim omdat je me quote ^^.

Ik vind ze beide geschikt, maar 1 wel veel beter, die is wat rustiger. Wel heb je veel herhaling en is de zinsconstructie vaak hetzelfde, maar dat maakt niet zoveel uit; voor zo'n gelegenheid kan het beter simpel en lieflijk zijn.