Vind je dat................
 

.......iemand tegen zijn wil in gedwongen mag worden opgenomen?


Ik heb er nu in mijn directe omgeving heel nauw mee te maken, omdat een goede vriendin van mij (via een omslachtige manier) gedwongen is opgenomen op de gesloten afdeling. Ze zat/zit in een psychose en iedereen om haar heen zag dat ze opgenomen moest worden omdat het heel slecht ging(niet eten, slapen en waanbeelden etc) met haar, echter wou zij niet worden opgenomen. Er is een wetgeving dat je iemand niet tegen zijn wil mag opnemen. Maar in het geval van mijn vriendin denk ik dan: ze moet tegen zichzelf worden beschermd. Ik vind dat als de naaste omgeving signaleert dat het echt niet gaat en de persoon zeer ernstig disfunctioneert (en een psychiater dit ook erkent) dat gedwongen opname zou moeten kunnen.(zonder rare omslachtige dingen te moeten ondernemen/verzinnen)

Wat vinden jullie?

Volgens mij kun je iemand tegen zijn wil in opnemen als de persoon in kwestie een gevaar vormt voor zichzelf of voor anderen. Dit zal dan waarschijnlijk wel door een psychiater of psycholoog moeten worden vastgesteld.

In dit geval vind ik inderdaad dat dit moet kunnen.

voor zover ik weet is dit het precies.

Natuurlijk mag dat. Soms moeten mensen tegen zichzelf in bescherming worden genomen.

Als ze een gevaar voor anderen zijn wel

En die mensen kunnen duidelijk niet voor zichzelf zorgen, dus dan moet iemand anders dat doen.

Ik heb verschillende opnames gehad, en bij 1 opname plek waren er ook gedwongen opnames. Het ging hierbij dan om meisjes met ernstige anorexia, die wanneer ze niet gedwongen werden opgenomen, zouden sterven. Ze kregen al sondevoeding (kunstmatige voeding) wogen niet meer dan 30 kilo en deden er alles aan om ervoor te zorgen dat deze sondevoeding niet naar binnen hoefde of de gebruikelijke trucjes toepasten bij het laten verdwijnen van voedsel.
Ik vind het goed dat dit bestaat. Het móet ook bestaan. In mijn geval ging het om minderjarige jongeren, maar ook in het geval van volwassenen(boven de 18) moet het absoluut mogelijk zijn.

ja ik vind van wel.
de omgeving kan die dingen vaak heel goed signaleren en de psych zit er dan ook met zijn neus boven op.
ook al wil de persoon zelf niet..vind ik nie zo een beste reden. vaak kunnen mensen in psychoses e.d niet realistisch kijken naar hun problemen..

Hoewel het altijd beter is als iemand achter zijn/haar opname staat (omdat je zelf moet willen, en anders behandeling niet echt aanslaat) vind ik wel dat het in sommige gevallen verplicht gesteld mag worden. Dit inderdaad wanneer de client een gevaar voor anderen of zichzelf vormt => grote vraag is dan: Vanaf waar stel je deze grens? En wanneer bepaal je dat iemand weer de keus gelaten moet worden of hij/zij de opname wilt voortzetten (wanneer vormt iemand dan geen gevaar meer?). Het is moeilijk wel...

Idd. En met de rest wat je zei ben ik het ook eens.:)

Je haalt de woorden uit mijn toetsenbord. :)

Ik ben van mening dat zoiets wel mogelijk moet zijn. Mijn moeder heeft last van manische depressies en soms is ze dan niet meer te verdragen. Ze gooit vanalles "zomaar" in de vuilnisbak, omdat ze er bijvoorbeeld bang voor is. Op een gegeven moment was het zelfs zo erg, dat ik me deur van me kamer op slot moest draaien. Omdat ik bang was dat ze binnen zou komen. Zelf had ze geen controle meer over haar eigen. Ze wou natuurlijk niet in een inrichting, maar wij konden niet meer. Me vader raakte er zelfs bijna ook overspannen van. Die man is in een half jaar helemaal naar de klote geraakt. Nu gaat het gelukkig weer goed, maar het was zeker weten beter geweest als ze opgenomen was die tijd. :(

Waar stel je de grens?

Nou, voor de mensen die hun omgeving schaadden lijkt die grens me niet zo moeilijk.


En bij de mensen die zichzelf schaadden..

1. Een psychotisch/schizofreen iemand heeft vaak niet eens door dat hij/zij zichzelf schaadt.

2. Dat iemand depressief is en in een impuls zichzelf van het leven probeert te beroven ok, maar als dit 2, 3, 4 gebeurd? Lijkt me niet echt prettig voor zijn/haar leefomgeving, maar ook niet voor degene zelf, al zal deze dat op zo'n moment niet altijd zo ervaren.

3. Andere mensen die zichzelf onbewust schaadden door hun problematiek.


Dat mensen er zelf op tegen zijn tegen hun wil opgenomen te worden komt vaak voort uit het feit dat ze zelf het gevaar niet zien. Ook naasten zien dit gevaar niet altijd.

Natuurlijk zijn er gevallen waarin er verkeerd gehandeld is, maar we blijven mensen, en waar mensen zijn worden fouten gemaakt. Nobody's perfect.

Hetgeen waar ik me over blijf verwonderen is de manier waarop het beleid van de isoleer/separeercel toegepast wordt. Daar gaat het soms echt goed mis, door dingen waar patienten soms niets aan kunnen doen, zoals door personeelstekorten.

Ik vind het moeilijk. Ik ben wel voor een gedwonge opname voor mensen die een gevaar zijn voor een ander, maar ik heb wat meer moeite met een gedwonge opname voor mensen die een gevaar zijn voor zichzelf. Ik vind namelijk dat je in zekere zin dat je toch het recht over je eigen leven moet kunnen houden. Maar dan denk ik vooral aan mensen die depressief zijn e.d en er echt bewust voor kiezen niet goed voor zichzelf te zorgen of het leven te beeindigen o.i.d. Bij mensen in een psychose vind ik het nog wat anders, omdat die mensen niet in de realiteit staan, die mensen moeten in mijn ogen wel tegen zichzelf in bescherming worden genomen.

Maar ook mensen die depressief zijn zijn depressief om een reden en op een bepaald moment. Veel mensen die depressief zijn willen alleen op dat moment dood, en niet op het moment dat ze zich wel goed voelen.

Eigenlijk staan ook mensen die depressief zijn niet helemaal in de realiteit, want ze zien alleen nog maar de zwarte kant van het leven, terwijl er wel degelijk ook wit is.

Ja dat heb ik vaker gehoord. Maar ik vind dat je mensen die voor langere tijd depressief zijn toch echt het recht moet geven om te beslissen over hun eigen leven. Ik vind niet dat mensen het recht hebben om je die vrijheid te ontnemen en op momenten dat je het al zo slecht hebt te verplichten verder te leven.

Ik snap dat je zo denkt, maar ten eerste kun je dat niet alleen toepassen op mensen die depressief zijn. Iemand die lichamelijk ongeneeslijk ziek is heeft dat recht net zo goed niet.

Ik ken iemand die gedwongen was om zich te laten opnemen. Ik ga niet teveel in op details, maar het had veel te maken met de politie.( en het was tegen zijn zin)

Ik vind dat de grens lager moet kunnen,

bv Als een moeder haar kind mishandeld omdat ze een alcoholverslaving heeft. Ik ken zat gevallen (incl. mezelf) waarbij niet gewoon niet mogelijk is, maar wel verdomd moeilijk mee te leven is.

juist ja..

In dergelijke crisissituaties zie je dat iemand direct bij z'n opname grote hoeveelheden tranxène en een depot cisordinol acutard toegediend krijgt. De volgende dag kun je soms al een totaal ander persoon zien.. Ik denk dat iemand die psychotisch is, (in eerste instantie) het meest baadt heeft bij medicatie. Indien iemand weer uit de psychose is, kun je (samen) signaleringsplannen gaan opstellen. Voor dergelijke signaleringsplannen is het erg handig als client coöperatief hieraan mee werkt.

Ofwel, naar mijn mening kan de behandeling in eerste instantie zonder medewerking zeer zeker aanslaan.:)

Ik vind dat als de naaste omgeving signaleert dat het echt niet gaat en de persoon zeer ernstig disfunctioneert (en een psychiater dit ook erkent) dat gedwongen opname zou moeten kunnen.(zonder rare omslachtige dingen te moeten ondernemen/verzinnen)

Ik ben het dus met de topicstarter eens.

Om tegen zichzelf in bescherming te nemen? Zodat ze zichzelf niets aandoen?
Wat is dat voor onzin. Je mag zelf toch wel uitmaken wat je jezelf aandoet. je kan daar op inpraten, maar iemand dwangmatig opsluiten is beestachtig, dan ontneem je iemands vrijheid.

Als hij pas een gevaar is voor anderen dan is dwangmatige opname nodig, verder zie ik geen enkele andere reden.

Natuurlijk mag je zelf uitmaken wat je jezelf aandoet, maar dan moet je daar wel voor 100% voor rede vatbaar zijn, en dat gaat voor iemand die psychotisch is al niet op.

Zoals ik al zei zijn er ook mensen bij die niet zelf door hebben wat ze zichzelf aandoen, en ik denk dat die achteraf blij zijn dat ze (even stom klinkend voorbeeld: ) niet van een dak af zijn gesprongen omdat ze op dat moment dachten dat ze konden vliegen, maar tegen zichzelf in bescherming zijn genomen.

En mensen die stemmen horen en daardoor dingen doen 'in opdracht van die stemmen'? En ook depressieve mensen, willen alleen maar dood op de momenten dat ze depressief zijn. Dat klinkt heel logisch, maar het is dus zeer onlogisch om die mensen de kans te geven zichzelf van het leven te beroven terwijl als ze geholpen worden bij die depressie (waarbij misschien tijdelijk een gedwongen opname nodig is) ze weer uit die depressie komen en dan niet meer dood willen.

Mensen maken dus niet altijd zelf uit wat ze zich aandoen, maar die mensen hebben een bepaalde problematiek die dat veroorzaakt, die lang niet altijd chronisch is, en er zijn maar weinig mensen die hun leven lang gedwongen opgenomen worden/zijn.

Boo hoo.

Mensen die aan psychoses lijden hebben helemaal geen wil, laat staan een weet. Die bepalen helemaal niet zelf wat ze zichzelf aandoen. Het is bekend dat mensen die onder invloed van een ernstige geestelijke stoornis zichzelf dingen willen aandoen daar later enorm spijt van krijgen, als ze nog leven tenminste. Het is dus niet meer dan normaal dat je ingrijpt als het op die manier mis dreigt te gaan.

Mensen die onder invloed van een stoornis zijn maar lekker zichzelf van kant laten maken en erbij staan kijken, dat is pas beestachtig.

Dat wat nare man zegt.



:D

Ik voel me vereerd. :cool:

Ik voelde me vooral heel stom en lui om dat te zeggen. Vandaar de ":D"

hoi coopergirl!
Daar heb je zeker een punt ja, ik had niet zozeer aan psychosen gedacht.
dankjewel

:)

Hehe, ik dacht al.. waar blijft hij nou.. :p

You're welcome! :)

Je mag iemand gedwongen opnemen zodra diegene een gevaar vormt voor zichzelf en/of zijn omgeving.
Ik vind dit zelf een goede reden om iemand te beschermen tegen ergere dingen en ben er dus ook voor.

Wat ik echter soms niet snap is dat je mensen zodra ze op een open afdeling zitten moet laten gaan als ze niet meer behandeld willen worden terwijl je zeker weet dat die persoon binnen een aantal uur, dagen, weken weer terug bij af is. Hiervoor zou ik soms wel willen dat er ook een regeling voor komt.

Net zoals de meeste anderen vind ik ook dat je iemand kunt dwingen om opgenomen te worden of behandeld te worden als:
1. ze niet zelf meer in staat zijn om een goed oordeel te vormen
2. een dokter/psychiater/psycholoog dit aanraadt
3. de persoon een gevaar vormt (voor zichzelf/anderen)

Maar met mij zou je het ook niet moeten proberen, zonder me eerst te spreken erover en dan verantwoorden wat er allemaal gaat gebeuren. Ik geloof (hoop) dat ik nooit op het moment kom te staan dat ik onredelijk zou worden en onlogische beslissingen zou nemen op dat vlak. Maar ja, dat weet je natuurlijk nooit 100% zeker...

Helaas zit ik nu ook in die situatie. Als je een gevaar bent voor jezelf en/of anderen dan mogen/moeten ze je verplicht opnemen.

Ik ben nu ook gedwongen opgenomen. Eerst had ik een ibs (in bewaring stelling) van 3 weken en nu een verlengde ibs met afwachting van de RM (rechterlijke Machtiging). Ikzelf vind mijn problemen niet zo'n ramp, maar ze blèren constant tegen mij dat ik mezelf eens wat serieuzer moet nemen. Maar als ik dan in de spiegel kijk, dan denk ik echt van: "Moet ik DAT serieuzer nemen?!"

Ik ben gedwongen opgenomen, zodat ze me kunnen separeren wanneer het nodig is, maar als ik kwaad tegen de afdelingsdeur aan trap, vind ik niet dat ik een gevaar ben, maar word ik wel gesepareerd. Op sommige momenten ben ik wel blij dat ik gedwongen ben en dat ze me zo erg beschermen, want dat heb ik wel nodig. Alleen op de meeste momenten word ik zo kwaad op al die mensen daar.
Gisteren moest ik van de stem in mn hoofd (klinkt zo droog :p ) naar buiten om 'iets' uit te voeren, maar ik moest beloven dat ik binnen een kwartier weer terug kwam en dat kon ik niet, dús ik mocht niet naar buiten. Ze zijn echt heel erg streng daar.
Ik mag ook alleen maar op verlof al ik gehaald en gebracht word. Echt gemeen is dat. Ik ben nu alleen op verlof, want ik heb misbruik gemaakt van mijn kwartiertje vrijheid. Eigenlijk moet ik allang terug zijn. Och, die verpleegkundigen weten waar ik zit, dus ze moeten niet zeuren. Ik kom heus wel weer terug, maar ik had gewoon behoefte om heeeeeeeeeeeeeel even alleen te zijn en mijn eigen dingetjes te doen. Ik zit tenslotte al vanaf 1 april tussen 4 muren en daar wordt je echt niet goed van.

Gister hebben ze me weer in de separeer gepleurd, omdat ik doordraaide. De stem in mijn hoofd werd zo hevig, dat ik geen signalen meer van de wereld om me heen oppikte en toen ik naar buiten wilde heb ik blijkbaar net zo lang tegen de deur aan staan rammen, totdat ze me in de separeer gegooid hebben. Zo'n situatie gaat ook heel erg langs mij heen. Alsof ik er zelf niet bij ben.

Ondertussen word ik volgepropt met kalmerende pillen en als ik ze niet neem, mag ik mijn kamer niet op, zodat ze me de hele tijd in de gaten kunnen houden en dat is echt niet fijn.


Maar mensen mogen dus gedwongen opgenomen worden als de arts opd eze drie vragen duidelijk JA kan zeggen:

1. Brengt uw situatie acuut gevaar met zich mee?
2. Bestaat er een ernstig vermoeden dat het gevaar door een psychische ziekte wordt veroorzaakt?
3. Is een opname in een ziekenhuis de enige mogelijkheid om het gevaar af te wenden?


Bron: http://www.pvp.nl/teksten/brochure%20opname.htm#ibs

Geniaal :p :D

En klopt er nog iets van?

Uitspraak Hoge Raad over de voorwaardelijke machtiging ex Wet Bopz


's-Gravenhage, 29 april 2005 - De Hoge Raad heeft vandaag uitspraak gedaan in een cassatieberoep gericht tegen een beschikking van de rechtbank Rotterdam van 10 september 2004 waarbij een voorwaardelijke machtiging is verleend.


Met ingang van 1 januari 2004 is in de Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen (Wet Bopz) de voorwaardelijke machtiging opgenomen. Deze maatregel is er voor om psychiatrische patiënten die door hun stoornis gevaar opleveren voor zichzelf of anderen, buiten een psychiatrische inrichting te behandelen. Daarbij kunnen aan hen voorwaarden worden opgelegd, bijvoorbeeld periodieke controle en het innemen van medicijnen. Dat kan volgens deze nieuwe wettelijke regeling echter alleen als de patiënt met het behandelingsplan heeft ingestemd en zich tegenover de rechter bereid heeft verklaard tot naleving van de voorwaarden.
Volgens de Hoge Raad biedt de wet zoals deze thans luidt alleen de mogelijkheid om een voorwaardelijke machtiging te verlenen voor patiënten die inzien dat behandeling noodzakelijk is en kunnen overzien dat alsnog een gedwongen opname volgt als zij niet bereid zijn de voorwaarden na te leven. Dat is maar een beperkte groep, omdat veel van deze patiënten, bijvoorbeeld mensen met schizofrenie, geen ziekte-inzicht hebben en weigeren met een machtiging akkoord te gaan. Het enkele vertrouwen van de rechter dat de betrokkene zich in de praktijk wel aan de voorwaarden zal houden kan niet gezien worden als instemming in de zin van art. 14a Wet Bopz en is niet voldoende om een voorwaardelijke machtiging te verlenen.
Mr. G.E.M. Later, advocaat te Den Haag heeft betrokkene in cassatie bijgestaan.

Samenvatting van de griffier van de Hoge Raad der Nederlanden (buiten verantwoordelijkheid van de Hoge Raad).


LJ Nummer
AT1742




Bron: Hoge Raad der Nederlanden
Datum actualiteit: 29 april 2005

Volgens mij was het zo dat een therapie alleen helpt als de patient beter wíl worden? Dus als het gedwongen gaat, dan werkt het niet. Niet helemaal met zoveel woorden natuurlijk.

Maar in veel gevallen vind ik wel dat iemand gedwongen opgenomen mag worden. Als je een gevaar bent voor jezelf en zéker als je een gevaar bent/dreigt te worden voor anderen. Soms inderdaad is zo'n persoon zichzelf totaal niet meer en kan het dus ook geen verantwoordelijkheden over zichzelf nemen.

Gedwongen afkikken werkt prima hoor, daar hoeft een patient echt niet mee te werken.

Je kunt je afvragen of dat therapie is. Therapie is wel een behandeling, maar niet elke behandeling is een therapie. Behandeling van drugsverslaafden of geestelijk gestoorden kan best gedwongen zijn.

Je zegt ook niet dat een arts een kankergezwel in therapie neemt, hij behandelt het. De wil van de patiënt is daarbij irrelevant.

Het ging in dit topic over gedwongen opname. Die mensen worden soms gedwongen opgenomen. Die mensen krijgen de hele dag door therapie. Weliswaar is het eerste gedeelte 'wachten' toch de drugs of alcohol uit het lichaam is, maar vervolgens is bij die opname een lange weg te gaan met dagelijks en eindeloos therapie. Als je ze zonder dat zou loslaten, is het probleem niet opgelost en vervallen ze in hetzelfde gedrag.

Ik droomde laatst dat ik gedwongen opgenomen werd en dat ik daar zo gek van werd dat ik alleen nog maar kon schreeuwn, trappen en slaan. Ik wil een droom opzich niet als argument gebruiken, maar die droom gaf voor mij opnieuw weer aan dat ik het er toch moeilijk mee heb dat mensen gewoon tegen hun wil opgesloten kunnen worden. Ik zou er echt claustrofobie van krijgen, ik krijg het al benauwd bij het idee. Ik ben echt tegen een gedwonge opname voor mensen die een gevaar zijn voor zichzelf, behalve als deze mensen in en psychose zitten. Ik ben voor een gedwonge opname als mensen een gevaar zijn voor hun omgeving. Maar ik vind echt dat iemand het recht over zijn eigen leven in handen moet kunnen blijven houden.

@moon

Hij/zij heeft dat recht ook, maar tot bepaalde hoogte. En trouwens, als het echt niet nodig is zullen ze je heus niet gedwongen opnemen.. dus, maak jullie niet zo druk hierover. :)
(en natuurlijk zijn ook daar uitzonderingen op te vinden, maar daar gaat het niet om. Waar mensen zijn worden fouten gemaakt.)

Versta je onder 'eindeloos therapie' een ontzettend strakke dagstructuur waarvan geen minuut wordt afgeweken, gezamenlijk met de hele groep ochtendgymnastiek doen, gezamenlijk koken e.d.? Want, psychotherapie komt op de gesloten afdeling Dubbel Diagnose (verslavingsproblematiek + psychiatrische aandoening) niet voor :)