[ verhaal ]
 

Ik heb een stukje geschreven. het is het eerste wat ik hier zet. Er is niet echt een einde aan, het is alleen een momentbeschrijving. Jullie zien maar wat jullie er mee doen. Commentaar of iets dergelijks is altijd welkom.


Hij loopt op haar af met een blik niet mis te verstaan. Ze had hem zo al vaak gezien. Ze deinst angstig achteruit en zoekt tevergeefs naar een uitweg uit deze netelige situatie. Toen ze de deurklink probeerde te grijpen wierp hij haar op de grond. Ze voelt zijn volle gewicht op haar borstkas drukken. Ze probeert naar adem te happen maar de druk is te groot.”Als je nu is heel lief bent …” fluistert hij zacht in haar oor. Walgend draait ze haar hoofd van hem weg. Ze stikt nog liever dan dat ze hem weer eens zijn zin geeft. Al weet ze dat ze bijna geen andere keus heeft. Hij dwingt haar toch. Een gevoel van machteloosheid overvalt haar. Ze staakt haar pogingen zich nog langer tegen hem te verzetten. “Braaf meisje, zo hoort het…”hijgt hij. Hij streelt zachtjes door haar haren. Een rilling loopt langs haar rug. Ze kan zijn aanrakingen niet langer verdragen. Zijn handen dwalen langs haar gezicht naar beneden en houden halt bij haar lippen. Langzaam brengt hij zijn gezicht dichterbij en drukte ruw zijn lippen op de hare. Ze voelt zijn smerige tong bruusk in haar mond binnen dringen. Ze moet moeite doen om niet over te geven. Ze probeert zich weg te draaien maar haar hoofd wordt bruusk tegen te grond geduwd. Zijn handen dwalen langs haar lichaam naar beneden; langs haar hals naar haar rug. Ze voelt zijn koude handen onder haar T-shirt , zijn handen strelen haar, betasten haar borsten. Ze kan het niet langer hebben. Zijn handen dwalen nog verder af naar beneden en glijden haar slipje in. Ze kokhalst. Maar dat houdt hem niet tegen. Dat heeft hem nooit tegen gehouden. Hij wurmt zich uit zijn broek en duwt haar slipje naar beneden. Ze probeert haar benen tegen elkaar aan te drukken. Maar het mag niet baten. Ruw trekt hij het stukje stof tussen haar benen uit. Ze laat een snik. Hij slaat haar. Ze kan niet meer. Ze begeeft het. Ze laat hem zijn gang gaan. Bruusk dringt hij bij haar binnen. Ze voelt vol walging hoe hij op en neer begint te bewegen. Ze voelt een hevige buikpijn. Hij begint steeds harder te stoten. De pijn wordt ondraaglijk. Ze wou maar dat hij ophield. Zuchtend zakt hij op haar neer. Ze probeert onder hem uit te kruipen, maar hij is te zwaar. Stilletjes blijft ze liggen tot hij op zal staan en ze weer weg kan.

Ik moet zeggen dat ik het echt een walgelijk stuk vind. Echt het laatste op de wereld, wat ik zou beschrijven of waar ik over zou schrijven. Wat dat betreft, het gevoel van afgunst, wat de hoofdpersoon heeft, weet je aardig over te brengen. Je beschrijft het in alle details, alsof het iemand zijn ochtenprogamma is. Oog voor detail heb je in elk geval wel.
(Sorry, misschien vind men nu wel dat ik overdrijf maar ik vind het echt geen leuk stuk..)

Nijn*

Ach, het is niet geweldig.
Spelling, interpunctie en grammatica laten nog wat te wensen over en onderwerp is niet echt denderend...

Ik vind het einde echt walgelijk, terwijl ik op het begin nog dacht dat het best een aangenaam stuk kon worden...

Hoe krijg je het voor elkaar om aan het begin van deze quote een sluitingsaanhalingsteken te plaatsen?:p

Verder gebruik je drie keer het woord bruusk, dat verder normaal niet zovaak voorkomt, dus daar moet je mee oppassen.

Het is dan ook niet als leuk bedoeld. En waarom zou het iemands ochtendprogramma zijn ?
Wat die gramaticale fouten betreft. Ik moet toegeven dat ik er niet echt op gelet heb. Het is een tekst die een andere functie had. Die ik bij deze niet vermeld.
Allezins bedankt voor de commentaar.

Ochtendprogamma was slechts ter vergelijking gesteld.

Sorry, maar ik word er een beetje onpasselijk van. Je kan een verkrachting ook van 'een afstandje' beschrijven en met veel minder details. Fijn dat je daar wel oog voor hebt, maar je had ook haar gevoelens sterk kunnen uitbreiden en hoe zij het bekeek, want dit vind ik toch een beetje te... :s

Bruusk komt vaak voor, en een niet veel gebruikt woord; zoek een synoniem ervoor.

Daarbij vind ik je eindzin erg slap. De rest is best heftig, en op het einde lijkt het net alsof ze opeens niets meer voelt en 'maar zal wachten tot hij eens een keertje zin heeft om op te staan...'

Matig dus.

Het is ook niet echt een einde. Ik vind het op het einde zelf niet goed. Het hoeft ook niet goed gevonden te worden. En het is niet dat ze niks voelt. Hij is gewoon te zwaar om van er af te krijgen. Wat kan ze dan anders doen dan wachten tot er een mogelijkheid is om onder hem uit te raken?

Ik vind het niet mooi. Niet zozeer vanwege hetgene je vertelt, maar vanwege de manier waarop je dit doet. Het zal me een worst wezen of het een walgelijk onderwerp is of niet, het is gewoon slecht geschreven.

Ten eerste is je beginzin verschrikkelijk; 'een blik niet mis te verstaan' past totaal niet bij deze tijd, deze context en niet bij de stijl van dit verhaal. Daarnaast zijn er stukken in verleden tijd, gebruik je toch vrij vaak 'maar', zelfs twee keer aan het begin van een zin ( :nono: ) en beginnen gruwelijk veel zinnen met 'Ze'
Daarnaast staat het ook wel netjes als je na een gesproken zin een Enter plaatst.

Laatste tip: lees het zelf nog een keer over, want er staan bepaalde zinnen in die er beter niet hadden kunnen staan, en er zijn genoeg dingen die mooier kunnen. Het kan heus wel een mooi verhaaltje worden, walgelijk of niet. Niet weggooien dus!

Ik vind het ook niet mooi. Even het onderwerp opzij, de zinsopbouw, woorden, beschrijving, ik vind het allemaal niet mooi. Je beschrijft haar gevoel van walging wel, maar toch komt het niet over. Ik voel niet met haar mee. Daarnaast kan dit verhaal heel rakend en kwetsend zijn. Misschien moet je in je topic titel even 'heftig' zetten. Nee, ik vind het slecht.

Woei! Eindelijk, verkrachtings-scène's . Ga zo door, (y), :D .

heb alleen de eerste regels gelezen.. dus inhoudelijk zeg k nix..

je begint in de tegenwoordige tijd en opeens zit je in de verleden tijd.. :nono:

en verder.. het gevoel wat je beschrijft komt niet echt over.. ook omdat de zinnen niet zo lekker lezen..

En daardoor heb ik bij de rest van het verhaal ook al zoiets van: :|. Tja. Ok, en nu? Nou ja, ik vind het dus niet bepaald geweldig. Onderwerp niet, stijl niet, zinsopbouw niet... kijk er nog eens een keertje naar, zou ik zeggen.