Ziek.
 

Afgelopen weekend was ik ziek. Ik dacht zelf dat ik doodging, maar ik was 'gewoon' ziek. En als je ziek bent, moet je slapen. Nu net iets waar ik een ontzettende hekel aan heb. Ik ging op donderdagavond met goede moed al om kwart voor zeven mijn bedje in om lekker te dutten. Om 1 uur begon de ellende. In mijn hoofd speelde een Tibettaanse monnik met zijn gong, omdraaien kostte eerst een half uur krachten sparen, vervolgens een kwartier om de rotatie te voltooien.

Het vervelende was dat ik al geslapen had, en dus de rest van de nacht wakker was. Het was een hel. Een inferno. Mijn laatste uren, dacht en hoopte ik. Ik dacht alleen aan mooie mannen en pokeren en keek constant naar buiten of het al licht werd. Met moeite was ik die nacht nog de trap afgewaggeld om water te halen en een andere vloeistof weer af te scheiden.

Op een gegeven moment ging het zo slecht, dat ik hoopte dat mijn ouders wakker werden en bij mij zouden komen kijken en dat ze een ambulance zouden bellen. Ik kreeg al visioenen hoe ik daar in een steriel bed lag en niet kon plassen als de zuster keek. Ik wilde mijn ouders eigenlijk niet wakkermaken. Wat in mijn gedachten al 7 uur was, was op de wereld pas 4 uur.

Ze kwamen niet en ik besloot toch maar actie te ondernemen. Ik kroop als een zijderups naar de rand van mijn bed. Ik ging rechtop zetten en besloot tot een éénmanslawaaioptocht. Bonzen op de deur en een toevallig aanwezige gereedschapskist.

Gelukkig, twee oudereenheden kwamen aangespoed. Hangend tegen mijn moeder kon ik alleen maar uitbrengen 'het doet zo'n pijn!' en 'help!' Mijn ouders wisten ook niet echt wat ze met mij aan moesten en stonden wat klungelig met een glas water en een roze pil in hun handen.

Om mijn act wat kracht bij te zetten gooide ik naast mijn bed de hawaiï van mijn pizza eruit. Eindelijk ging het weer een beetje. Ik kon weer grapjes maken, niet echt goede, maar toch. Ik zei dat het zonde was van de ananasjes, die waren juist zo lekker.

Een glas en een pil verder dook ik er weer in, om 10 uur was ik weer op. Wat een kater.

:D Geweldig. Echt, ik houd van dit soort stukjes..! Geweldig Mijns, geen commentaar aan toe te voegen. Nu ja, behalve dit dan:
Ik besloot tot een? Is het dan niet nam besluit tot? Of zit ik nu gigantisch te mierenneuken? :o

Anyway, puik stukje werk!
Nijn* (ben ik een tijdje afwezig, is je sterretje zomaar weg..zusje :( )

ahw, we blijven zusjes hoor lieverd! *smmmak!*

Is het tot op bepaalde hoogte autobiografisch? (met andere woorden: ben jij ook net ziek geweest?)

Ik vind hem grappig en herkenbaar en heb verder eigenlijk geen commentaar, behalve dat ik het woord inferno niet kende.

Niet afgelopen weekend, maar wel een paar weekjes terug. Oh, en inferno betekend eigenlijk hetzelfde als hel.

Ah, oké:)

En het stoorde ook niet, dat je inferno gebruikte, want het is wel duidelijk dat het hel is (door de zin ervoor), maar ik kende het woord gewoon niet:)

Leuk, je maakt de laatste tijd wel meer van die kleine stukjes. :) En als je zo lekker blijft schrijven, vind ik dat helemaal niet erg. ;)
Is het een soort stijloefening, zoals bij Zut Alors!' Kleuterstukje?

Nee, geen oefening.
Ik schrijf nooit lange stukken.

Zo en nu gaan jullie aaaaaaaaaaallemaal zeggen wat jullie ervan vinden! :cool:

Met andere woorden: up! ;)

Ik vind het zo'n gaaf stuk! Lekker droog, en humoristisch ook. Grappige beeldspraak. :D