vlammende schaduwen
 

Soms voel ook ik me alleen,
Koud in deze wereld, kille schaduwen om me heen.
Ze dansen als een vlammen zee van vuur,
rode warmte is er niet bij
ze voelen alleen maar guur.

maar toen kwam jij mijn leven binnen lopen,
een raar gevoel kwam in mijn buik gekropen.
De vlammenzee van schaduwen wakkerde op,
dit keer vlammend van liefde voor een persoon,
met een hoog rode toon.

De roodheid van rozen,
wit in de sneeuw.
De klank van woorden.
ze geven een schreeuw.

want één ding mag men weten,
mijn rood vlammende schaduwen
zeggen dat ik van je hou!



Omdat ik verliefd ben en weer eens wilde dichten eens kijken of het iets is geworden, jullie reacties graag. :)

hoog rode moet voor mijn gevoel aan elkaar?

Verder, hm, het beeld van rood en vlammen en vuur is wel een beetje cliché, zeker als het ook nog over de liefde gaat.

Ik geloof dat ik de eerste strofe het mooiste vind. En het loopt ook best wel fijn, dat vind ik een pluspunt (Y)

hmm het kan idd dan ie wat standaard is, is ook sinds lange tijd weer een gedicht van mij;)..
verder bedankt voor je reactie:)

:) :bloos:

mooi gedicht[COLOR=hou ook van jou<3] :bloos: [/COLOR]

:) dankje

[COLOR=hou ook super veel van jou(K)] :cool: [/COLOR]

Dat je vast houd aan bepaalde metaforen is goed (de vlammen blijven bijv. terugkomen), maar toch vind ik de metaforen wel erg voor de hand liggend; ik zou op zoek gaan naar beelden die meer jouw specifieke situatie verwoorden.

Je hebt aandacht aan structuur en vorm besteed, dat is erg goed; het geheel ziet er netjes uit. Ook de boodschap spreekt er duidelijk uit, dat is denk ik voor dit gedicht erg geschikt (y).

Ik heb iets tegen een stukje rijm in de eerste strofe: Vuur-guur. Ik vind het erg, ehh, gedwongen.
Verder wil ik ook eens zo verliefd zijn :D