Laten gaan
 

Ze zitten naast elkaar maar zijn kilometers van elkaar vandaan
Ze kijkt naast zich, hij zit daar met een lach en een traan
Haar hart schreeuwt tegen haar pak hem beet, omarm hem
Maar haar hoofd weet beter en werkt als de rem
Een traan zoekt zijn weg over haar wang
Emoties en verlangens gieren door haar lijf en ze is bang
Drie weken geleden was ze het leven de baas
Nu wordt haar leven geleefd en ze voelt zich een dwaas
Hij kijkt haar aan met tranen van pijn
Die twee waren een mooi stel, maar het mocht niet zo zijn
Liefde was hun overkomen, mooi maar ongevraagd
Hij was overmoedig en had de sprong gewaagd
Maar paniek sloeg toe en werkte op hem in
Hij werd bang, kon het niet en zag dat ook in
De liefde was niet weg, nee deze was gegroeid
De liefde, die zichzelf om de nek heeft gesnoeid
Met pijn in hun hart moeten ze elkaar laten gaan
Het was de wet van het onbegrijpelijke en daar zijn ze mee begaan
Geen woorden zullen meer gezegd worden, elke is teveel
Een laatste lange kus, dat is alles wat nog wil
Verscheurd door emoties en door pijn
Gaan ze hun eigen weg, wat misschien wel zo heeft moeten zijn

K Mis J :(

Ik vind hem qua gevoel erg mooi, spreekt me aan. Als het net uit is met iemand komt dat gevoel van iemand missen me erg bekend voor.
Hoe het gedicht loopt vind ik minder. Het is 1 geheel, ik denk dat het door strofes wat beter uit zou komen.

De emoties staan er diep in gegrift, dat spreekt me aan. De titel is in combinatie daarmee ook erg goed gekozen. Simpel doch doeltreffend.

Taaltechnisch vind ik het echter toch een stuk minder. De regellengtes zijn wel erg groot, de rijm is vaak gedwongen, er zit niet echt vorm in en je hebt de gevoelens erg 'primair' verwoord; ik zou als ik jou was proberen deze tekst als uitgangspunt te gebruiken en er dan wat meer structuur in aanbrengen, de emoties eens op een andere manier verwoorden en er dan iets leuks van te maken :cool:.