Jezelf de grond in drukken.
 

Elke keer als ik me rot voel ofzo, dan geef ik het verhaal in mijn hoofd een hele andere wending. Ik maak het dan af en het verhaal leidt in mijn hoofd zijn eigen leven. Dan denk ik verder dan het nu en dan zie ik mezel al over 20 jaar helemaal alleen. Ontzettend dik omdat ik al mijn verdriet oplos met eten. En dan nog een aantal jaren later. Mezelf op de bank, dood... alsof ik er al maanden lig en niemand mist me. Ik druk mezelf door die gedachten totaal de grond in en ga me alleen maar rotter voelen.
Ik heb 5 maanden een vriend gehad en laatst maakte hij het uit, hij was vreemdgegaan. Ik heb me daarna een week lang niks gevoeld. Ik heb niet gegeten ik ben ziek geweest en ik drukte mezelf weer de grond in. Maar dan denk ik "wil ik zielig gevonden worden ofzo?" Maar dat wil ik dan niet maar het lijkt alsof mijn gedachten beheerst worden door een totaal ander persoon dan wie ik ben. Ik loop nu sinds kort 2 keer per week bij de psycholoog maar het helpt me nog niet echt. Ze probeert samen met mij te relativeren, wat ik erg moeilijk vind. Ik weet alles wel en ik weet wel dat ik niet alleen ben, maar ik kan er niet naar handelen, ik kan me er niet naar gedragen. Heeft iemand tips hoe ik mijn eigen verhaal tot een goed einde kan brengen? TNX! Kiss Swissie

je weet toch nooit wat er morgen kan gebeuren? wie je onmoet of wat je meemaakt, misschien krijg je morgen wel een abonoment op een plastisch chirurg zoda je nooit zo vet kan worden :D
maar serieus, er zijn honderdmoljoenduizend mogelijkheden waarop iets kan aflopen, zelfs erge dingen lopen goed af. misschien eindig je wel op de mount everest. kan allemaal!

Eva




tomorrow is not a promise, but a chance