Alle wolken stranden in zee
 

Alle wolken stranden in zee.


Ik wervelde en ik vloog,
-wereld na wereld vol
gekladderd met krassen-
en alsmaar omhoog.

Doch tijd is er nimmer genoeg
en de wolken waar ik zwierde,
weenden zich onder mij weg.
De aarde komt altijd te vroeg

Regen sterft niet in de goot,
stroomt over, maar niet weg.
Ik vloog, viel en de grond
werd tevens ook mijn dood.

Daar drupte mijn leven,
evenwijdig aan de klok.


Eleni

De titel vind ik erg leuk. :)
Maar je gedicht.. ik vind het eigenlijk moeilijk om er zinnig commentaar op te geven; ik weet niet waarom. De eerste drie strofes vind ik mooi, maar wat wil je zeggen met de laatste 2 regels? Ik vind het er mooi staan, maar heb geen idee wat je ermee bedoelt en dus zie ik de samenhang niet. Ik hoop dat je het me wilt uitleggen. :)

ik vind je gedicht heel mooi, ik snap alleen niet waarom je zegt 'tevens ook mijn dood' --> regen sterft niet in de goot?

Weet je wat ik zo jammer vind? Je ritme. Ik lees en ik denk dat 'k 't ritme te pakken heb, maar dan komt er een kronkel in de kabel. Je taalgebruik is Mooi, dat wel en inhoudelijk ook! En de alliteratie ligt ook fijn in het gehoor. Bv:

Zowel inhoudelijk, qua taalgebruik, als klank erg leuk gevonden!

Maar dat ritme, dat vind ik dus echt jammer.

O, ik vind juist die laatste twee regels heel leuk.
De rest ook wel, maar vooral omdat het onderwerp mij gewoon wel aanspreekt, geloof ik :)

Dat ja. En ik vind ook de combinatie doch + nimmer een beetje te veel van het goede =), maar ik denk dat dat een persoonlijk iets is.

Nee, want dat viel mij ook al meteen op.