verloren beeld
 

verloren beeld


Blauw ziet de kamer, waar jij enkel alleen en gebogen met je laatste sigaret langzaam de leegte tegemoet gaat van een pas ingeschonken glas, het glas weerspiegeld de weerkaatsing van je idealen je ziet jezelf, als normaal maar het vervormt de werkelijkheid

Al even heeft de leegte de plaats van het gevulde glas.
Wanneer het lied speelt dat je probeert te grijpen
kraken de boxen en danst je glas op de tonen die doordringen
tot jouw diepste gevoel zich meester maakt over deze verbeelding

De verbeelding wordt een spiegel, met enkel het verleden als een muur, dit is het beeld van angst en herinnering van wat gebeurd en wat gezegd. ontken je wat te laat is, weerkaatst alleen het ware, door de traan die dit wil troosten raakt het lege glas weer gevuld.

Gevuld met verdriet zoek je naar later alleen enkel nu is het glas helder, worden emoties omgezet in angst, schreeuwt de muziek als bedreiging vervreemd de ruimte die zo vertrouwt de laatste herinnering met zich mee neemt, gaat de tijd eeuwig door maar blijft de wijzer stakend staan.







(zitten een aantal kromme zinnen in maar dit was de bedoeling)

Mooi stuk Proza zeg!;
de verbeeldingskracht (Goed visualiserend) en de klanken en hoe het loopt. Inhoudelijk ook aansprekend en heldere, mooie vergelijkingen.
Sterk allitererend einde.

Geen op of aanmerkingen.

Dit is mooie proza, in stukjes gekapt.

Ik vind het mooi om te lezen, inderdaad meer proza, wel typisch nederlands en daar houd ik van (y). Ik zou het eerlijk gezegd gewoon in één stuk typen en interpunctie toevoegen.

Inhoudelijk gezien is het erg goed, mooie metaforen wel, maar stilistisch wat minder; soms mag je imo wel wat meer aan de verbeelding overlaten - niet alles te veel willen uitleggen - en de woorden niet herhalen. Je eindigt steeds met een beeld en begint dan weer met hetzelfde, dat vind ik zonde. Voorbeeld:

...verbeelding

De verbeelding...

Laat de lezer het maar gewoon uitvogelen denk ik dan, en verdoe je woordenstroom niet met herhalingen ed. Want ik vind het zeker een erg interessant stuk (y).

Bedankt voor jullie reacties!

Het was eigenlijk meer de richting op van een 'probeersel'
aangezien ik mezelf nooit echt heb verdiep ik proza teksten.

hoop hiervan geleerd te hebben.

Mag ik nog even?=)

'het glas weerspiegeld de weerkaatsing van je idealen je ziet jezelf, als normaal maar het vervormt de werkelijkheid'

1. WeerspiegelT
2. Is de komma expres daar gezet? Het lijkt me dat de komma op een andere plaats moet: ...van je idealen, je ziet jezelf als normaal, maar het vervormt de werkelijkheid.

De rest vind ik erg mooi (knap!), alleen dit stukje niet. Het woord 'normaal' vind ik er niet mooi in staan en 'het' dat naar het glas verwijst (denk ik) ook niet.

'Het glas weerspiegelt de weerkaatsing van je idealen, je ziet jezelf maar het glas vervormt de werkelijkheid' ?