Vermist: sleutelbos.
 

Gestresst trek ik mijn jas aan, check ik hoe laat het is en pak ik mijn sleutels, hmm even denken, agenda, huiswerk, portemonnee, mobiel, oké, ja ik heb alles. Eenmaal buiten waait een helse regenbui recht in mijn gezicht. Gadverdamme. Waarom nou altijd regen als ik even de stad in moet, naja goed. Paraplu dan maar.

Onhandig haal ik mijn fiets van het slot, en zie dat de achterband wel erg zacht is. Onder het motto liever lui dan moe besluit ik lopend naar de stad te gaan.

Ik heb maar weinig tijd. Ik moet nog even een cadeautje kopen voor mama, en moet om vier uur op huiswerkbegeleiding zijn. Het is nu half vier, dus ik heb een half uurtje. Een normaal mens zou het makkelijk lukken, maar ik ben in dit soort dingen dus blijkbaar niet normaal. Bij de Xenos kan ik niet kiezen wélke vaas ik nou zou kopen want "mama vindt ze vast allemaal wel leuk" en in de Bart Smit, waar ik als geintje playmobil voor haar wil kopen, loop ik tot drie keer toe finaal langs de enorme playmobilkast. Nee, als je even iets snel moet vinden, dan vind je het niet.

Kwart over vier. Ik heb alles. Nu snel naar huiswerkbegeleiding. Mijn paraplu heeft het onderweg begeven dus als een verzopen katje kom ik uiteindelijk aan bij mijn bestemming. Na al mijn gestress over de tijd eerst maar eens een kop thee, en dan lekker aan mijn huiswerk.

Half zes. Eindelijk klaar, ik mag naar huis van Huub. Het regenen is gestopt. Gelukkig maar. Halverwege mijn weg naar huis ga ik vast op zoek naar mijn sleutels. Ik tast in mijn jaszakken. Niks. Ik kijk in mijn tas. Ook niks. Shit. Liggen ze dan nog op huiswerkbegeleiding? Of ben ik ze verloren. Ik tast nog eens in mijn zak, en voel een groot gat. Oja, das waar ook.. OH NEE HE! Ik ben toch niet mijn sleutels verloren! Ah nee! Ik loop te vloeken op straat en voorbijgangers kijken me aan alsof ik een radicale moslim ben.

Ik bedenk al vast met wiens fiets ik morgen dan naar school moet fietsen, en dat ik vanavond even naar de politie moet. Of moet je voor een vermiste sleutelbos niet naar de politie? Wat nou als mama niet thuis is? Hoe kom ik dan binnen? Kúúúút, het sleuteltje van mijn schoolkluisje zit er ook aan vast, dat wordt dokken...

Ik loop de straat in. Wanneer ik bij mijn huis ben bel ik aan, en kijk ik tegelijkertijd naar de zachte achterband van mijn fiets, en dan naar het slot. Daarin prijkt mijn sleutelbos. Ahum, ik lach mezelf uit, haal de sleutels uit mijn fiets en stap naar binnen.

Na al mijn gestress over mijn sleutels eerst maar eens een kop thee...

Hm, ik vind er niet zo gek veel aan, eigenlijk. Het boeit me niet zo en de spreektaal waarin het geschreven is, vind ik ook niet geweldig. En verder leest het niet vloeiend.

Ergens vind ik het juist wel iets hebben, vanwege die stijl. Je ziet het gebeuren, echt iets wat mij ook zomaar zou kunnen overkomen. Tja, gewoon es wat anders, goed voor de verandering! :)

In het eerste stukje is de spreekstaal net iets te erg, daardoor leest het niet echt prettig, vind ik. Maar daarna wordt het beter en op het einde vind ik hem toch wel weer leuk en grappig, eigenlijk:)

Het is herkenbaar! Goh, ben ik blij dat mijn kluisje een draaicode heeft... :rolleyes:
Maar het verhaal zelf is wel leuk ofzo, maar niet echt denderend. Persoonlijk stoor ik me heel erg aan al die alinea's. Het is niet echt makkelijk lezen.
Toch heeft het verhaal in zijn geheel wel iets leuks...Komt denk ik door het einde... :) én het is origineel..

Ik vind alleen het einde leuk. De rest vind ik, sorry, best brak...

Je hebt nog nooit iets van wat ik geschreven heb leuk gevonden, dus ach.

is dat niet heel erg pessimistisch? zo van: 'Hmm, Mijn heeft het geschreven..ik vind het niet mooi!'

Geen idee waar je het over hebt. :)

Ik heb zeker wel eens wat van jou leuk gevonden, Mijn. Je vorige verhaaltje/column vond ik best goed en vermakelijk om te lezen. Weet alleen niet of ik er op heb gereageerd.

Maar ik vind je stijl niet prettig. Je schrijft heel erg in spreektaal en het lijkt me op een of andere manier niet te pakken. Er zitten wel wat leuke stukjes in, maar het lijkt teveel op een beschrijving van de dag die je meestal op msn of via mail aan iemand typt. Het komt dus meer over als een belevenis, och, niet erg hoor als je daar over schrijft. Maar het jasje wat je erom doet vind ik niets.

Is een kwestie van smaak hoor, niet om je aan te vallen. Maar ik geloof dat ik je als eens eerder zulk soort commentaar heb gegeven.
:)

Herkenning, maar ik vind het niet geweldig geschreven.

Was ik zomaar vergeten om na het lezen te reageren. :eek: Naja, weinig te melden, wel leuk, origineel, maar niet heel erg spannend. :)

Alsof duifje zo zou redeneren :s

En ps. dat heet bevooroordeeld zijn, niet pessimistisch ;)

Op zich wel een leuk stukje, maar (god, hoe ga ik dit uitleggen) meer een stukje dat iemand heeft uitgetypt toen iemand het verhaal zat te vertellen. eh? ik snap het geloof ik niet meer. Nja, wel leuk (best wel heel leuk eigenlijk), maar meer een 'vertelling' dan een verhaal.

of ik mezelf nog snap? eh.. ja toch?

hm...ik noem het pessimistisch..:P
Waarom zou, 'duifje' niet zo reageren?

Waarom zou duivelaartje iets afkraken om de persoon? Waar baseer je dat op? Komt nogal wantrouwig over.

Omdat ik zo niet ben..

Lief. :) Én waar. :nono:

Ze houdt niet altijd van Mijns.' 'spreekstijl', da's toch hierboven al te lezen, dacht ik zo. :)

Persoonlijke vetes zijn niet lief en onnodig :nono:

Precies! Afkappen en evt. op Onzin voortzetten. (y)

Jongens toch, wel lief blijven hoor, :nono:.
Het viel mij gewoon op dat Karin vaak iets van mij niet zo mooi vindt.
Dat geeft niks, maar het viel me gewoon op. :)
Maar een bitchfight moeten we hier niet krijgen, daar hebben we LS voor, haha! ;)