[geen titel]
 

Zij kon ooit ook de term geluk ,
een liefdevol en veilig leven.
Zoveel keren was ik geshokt,
maar die nare ervaring
ja die maakte alles stuk.

Nu geen leven meer voor haar,
alleen een rusteloze angst.
Ze was geen mens meer,
maar een ding.

Als een voorwerp lag zij daar,
overgegeven aan brute kracht.
Ze kon zich er niet tegen verzetten.
Hij had haar vast, hij had de macht.
Waarom nou hij?,haar eigen vader.

Dit had ze nooit van hem verwacht...


Het is meschien wat grof ,maar ik zou toch wel wat meningen willen horen :)

Hij is inderdaad vrij grof, maar opzich heeft hij wel wat. De eerste zin vind ik persoonlijk niet mooi, en dat is heel jammer. En de "ja" in de laatste zin van de eerste strofe, daar zie ik het nut niet echt van in, hij loopt volgens mij beter als je die weg laat. Ik vind de laatste srofe (en dan even incl je laatste "losse" zin) het mooist, alleen moet je even aan de interpunctie denken. Ik denk dat het gedicht juist krachtiger zou worden door het eerste gedeelte weg te laten en van die laatste strofe je gedicht te maken. Dan moet je hem alleen nog iets beter laten lopen, ik zou ervan maken:

Als een voorwerp lag zij daar,
overgegeven aan zijn brute kracht.
Zich verzetten kon zij niet
hij had haar vast
hij had de macht.
Het was nog wel haar eigen vader
dit had ze nooit van hem verwacht.




Aelin x x x

Je slaat echt de spijker op zijn kop wat de laatste strofe betreft:)
Ik heb zelf ook wat wijzigingen aangebracht ,aangezien deze versie nogal ruw was.
Maar bedankt (Y)

Het vervelende met dit soort dingen vind ik dat de inhoud zo overheerst. De inhoud op zich neemt de hele mening over het gedicht over en je kunt er weinig over zeggen. Maar om toch wat afstand te nemen, ik vind dit niet erg hard geschreven. Tekstueel vind ik het ook nogal matig, geforceerd gerijmd en de wanhoop komt niet over. Pijn, verdriet, woede, frustratie, dat is veel duidelijker neer te zetten, dit is zo afstandelijk, een verhaaltje in rijm.