Moeder aarde
 

Zo licht als een veertje
zweef ik op de wind.
Ik weet niet waarheen
maar er is geen verzet
tegen de wind,
de grote natuur,
moeder aarde.

Als je valt vangt ze je op,
nee, ze laat je niet vallen.
Zorgeloos in de lucht,
tussen de wolken,
een zwoele vlaag,
een heerlijke geur,
moeder aarde.

Waar naartoe,
dat weet ik niet.
Zo slaperig en loom,
mijn hoofd is leeg.
Hoe lang ik hier al zweef,
ik heb geen idee,
dat weet ik pas als ik wakker wordt...

(toen ik dit schreef was ik in een slaperige bui, dat zal wel aan het gedicht te merken zijn... Het rijmt niet, maar moet dat persee bij een gedicht, of mag het ook zo als deze zijn?)

Toen ik de eerste strove las had ik zoiets van WooW, maar daarna begint het naar mijn idee nogal saai, cliché, te worden, jammer.

ik mis de rijm niet, niet in dit gedicht (y)

ik ben het er wel mee eens: na de eerste strofe wordt het echt heeeel saai en loom, daarom heb ik ook nog getwijfeld om m te posten. Suggesties?

Als je valt vangt ze je op,
nee, ze laat je niet vallen.
Zorgeloos in de lucht,
tussen de wolken,
een zwoele vlaag,
een heerlijke geur,
zweven op het ritme
van moeder aarde.

nee goede suggesties heb ik niet, het blijft op deze manier nog minstens even saai, maar miss dat het je wel verder kan helpen :bloos:

zo licht als een veertje
zweef ik op de wind
waarheen?

Winderig woeit en
En altijd onbemind
Blijf ik boven

Zweven en zwieren
Wordt wakker!

:s weet het ook niet... misschien volgende keer na het schrijven wegleggen en als je wakker wordt nog een keer lezen? en herschrijven?

strofe is met f!!

oow, sorry! :bloos:

t is idd heel dromerig en zweverig. niets aan te doen... :(