Complete eenvoud
 

Complete eenvoud
Vervormd in jou
vergenoegend streel ik
De bladeren van je stam
En eikenschors omhult
Je tere binnenkant

Eenzame reinheid
Vervormd in jou
Hoop opwuivend klim ik
De takken van je lijf
En hars beschut jou
Warme zachte kern

Als een boom
Fier overeind
Wind langs je lippen
Storm in je haren
De groeven in je handen
En de scheuren in je bast

Draag jij je leven
Als een grote last
Voorzichtig leef je voort
Aarzelend op de tast

Een weg naar boven







(Op advies van Myself! Ik had er nog veel meer, maar zij mocht kiezen)
Ikzelf vind deze wel bijzonder maar niet echt hoogstaand. Vooral het einde maakt het wel helemaal af, daar ben ik wel trots op. Dan vallen alle puzzelstukjes op zijn plaats.

sorry dat ik hem ^
maar geen reacties ben ik niet tevreden mee

Hm, is inderdaad mooi, zal haar wel gemist hebben, ik kijk zelden op de tweede pagina, al dat gepost hier ook...

Ik zag trouwens ergens een bezittelijk voornaamwoord niet, beetje jammer.

Dat stuk vind ik het mooist, de laatste twee regels zijn zwakker. Mooi verhaal verteld.

1e 2 strophes goed verwoord, maar 't spreekt mij niet zo aan. Ik weet niet waarom, misschien in vergelijking met de laatste strophes. Die vind ik wat anders qua vorm. Naar mijn gevoel zou je 't gedicht in 2-en kunnen delen. ...laatste strophes vind ik erg mooi!...krachtig geschreven, fijn ritme, meer gevoel...Eigenlijk heb je een soort tweedeling in je gedicht...apart:)

liefs,
Mariamne