Recital
 

Recital

Er viel een lange stilte. Plots begon de jongen een gedicht van zijn favoriete dichter te reciteren:

“Want wat waren de woorden zonder stiltes:
Onherbergzame bergen van macht
die dagen vulden met onvrede.
Het is de oorverdovende kracht
van de rede; de reden dat men
onrede van elkaar verwacht.”

Zo los van het verhaal is het prachtig :cool:. Ik ben benieuwd hoe mensen hiernaar kijken.

Oeh, hij is mooi hoor. Leuk hoe je rede, reden en onrede gebruikt, en een paar regels daarboven onvrede. :) De alliteratie met wat waren de woorden begint gelijk lekker, en onherbergzame bergen is ook goed. Ja, leuke titel ook :D

twee dingetjes:

1 ik zou een regel overslaan na de dubbele punt

2 ik dacht dat je een puntkomma in plaats van die ene komma wilde?

Bedankt voor het commentaar. En je hebt gelijk Sketch, het staat zo veel mooier. :)

Sketch heeft nu alles al gezegd wat ik ook wilde zeggen :o
Geweldig hoe jij met woorden speelt, soms.

Los van welk verhaal? (waar xineof het over heeft)

Ik vind het heel erg mooi. Ik ben niet zo'n diepe filosofische denker dat ik heel analytisch kan gaan verklaren waarom dit zo mooi is zoals het is, het is een heel wáar gedicht. En dat bevalt me. Het ritme loopt heel lekker en de boodschap geeft stof tot nadenken.
Genoeg mijn best gedaan? :p

Laat ik het maar uit de doeken doen: dit gedicht is binnen een minuut geschreven tijdens een chatsessie op #DoP als onderdeel van een vervolgverhaal. Ik vind het wel bijzonder dat er zo positief op gereageerd wordt aangezien ik het zelf in eerste instantie helemaal geen goed gedicht vond. Maar Sketch heeft me overgehaald om het toch te posten, dus zie hier: Het eerste #DoP-gedicht.

macht - kracht is een beetje nep, maar dat van de rede( n) is leuk gevonden :). Oh ja, die eerste zin is natuurlijk ook <3!!