De bij en de regendruppel
 

Mijn ekskuses, maar het werd hoog tijd hier weer eens wat te droppen. Ik heb het zomaar even geschreven, omdat ik ergens aan dacht. Nouja, lees maar...


De bij en de regendruppel

Ik verbeelde mij een keer dat een bij werd geraakt door een regendruppel. Ik zag het zomaar voor me, en meteen daarna dacht ik: ‘Wouw, dat zag er écht bijzonder mooi uit’. Het is jammer dat ik niet kan laten zien wat ik zag, mijn verbeelding is zo verbazingwekkend echt, dat woorden alleen maar tekort schieten. Ik wil het toch proberen:

Ik zag hem vliegen, die bij, in een veld, met gras, paardebloemen en ergens in het midden een grote eik, waarvan de wortels ver boven de grond uitstaken en alle kanten op kronkelden. Zo’n mooie, grote eik, die je alleen nog in sprookjesfilms ziet. Het was al zachtjes beginnen te regenen. Waarom die bij nou vloog terwijl het regende, weet ik niet. Ik weet niet wat een bij zou doen bij regen. Ik zou gaan schuilen, of in ieder geval lopen (of hoe dat ook heet als een bij zich voortbeweegt op zijn pootjes). De boom bood wat dat betreft een behoorlijke bescherming. Maar de bij vloog dus. Hij vloog heel kalmpjes, leek het. Hij slingerde, net alsof hij walste op muziek van het één of ander, en daardoor ontweek hij de druppels. Ik wachtte de hele tijd in spanning af tot één ervan hem zou raken.

‘Plof!’, eindelijk gebeurde het. De druppel verscheen (ik zag het in slow-motion) en de bij vloog er zegmaar in. De druppel ging helemaal om hem heen. De bij werd meegenomen, naar beneden, en draaide de hele tijd pirouettes en koprolletjes in het binnenste van die druppel water, het hele stuk door, tot de druppel uiteindelijk te pletter sloeg op een grote steen die daar toevallig stond. Er bleef een donkergrijze plek achter, waar die druppel neer kwam, en daar bleef die bij een kort moment bewegingsloos liggen. Heel even leek de tijd stil te staan, en toen wriemelde de bij weer met zijn pootjes.

Daar stopte mijn visioen. Maar ik vind het zó mooi, mijn verbeelding. Echt, ik word er helemaal blij van. En gelukkig heeft de bij het overleefd, dat is nog wel het fijnste!


En nu ga ik slapen. Welterusten!

Ik vind hem grappig :cool:

Moet die komma na veld niet weg?

Je hebt dit in een vrij spontane stijl geschreven, maar die zegmaar vind ik toch niet echt mooi, hoor;)

Het heeft iets! Het geeft je dat ik-ben-een-klein-kind-en-ik-speel-in-de-speeltuin-en-ik-ben-heerlijk-onwetend-gevoel. Zo'n blij iets. Dat zegmaar in het stukje dat Vv al quote vind ik echt niet mooi staan. Verder, ja blij stukje :) Weinig diepzinnig, maar dat mag je ook niet verwachten, op een zaterdagmorgen :P

vrijdagnacht :nono:

Dan zeker;)

lief!

:)