Jij vind hem helemaal geweldig, maar je ouders niet!!
 

Nee, ik zit niet in zo'n situatie :p Maar ik ben benieuwd wat jullie in zo'n situatie zouden doen? Luisteren naar je ouders? Of je ouders op negeermodus zetten en lekker doen wat je zelf wilt?

Ben ik wel benieuwd naar. :)


Ik zou zelf gewoon doen wat ik zelf wil. Ik zou er verkering mee hebben, zij niet. :)

Ik zou dr meteen dumpen!

<3 ouders

Zou inderdaad gewoon voor hem gaan ja :) Denk dat heel veel mensen dat zullen doen.
Ik respecteer mijn moeder, en zal er wel heel veel met haar over praten, of er geen oplossing is:)

Ik kan me dat moeilijk voorstellen. Want ten eerste is het nog nooit voorgekomen. Naja, één keer dat ze iemand wat minder vonden. Maar ik heb me daar niet zoveel van aangetrokken.
Achteraf heeft mn moeder wel vaak gelijk. Daarin had ze ook gelijk.
Ik vind het wel belangrijk wat mijn moeder vindt van een jongen die ik helemaal geweldig vind, dus het zou wel een flinke domper zijn als mn moeder m helemaal niets vindt. Toch bepaal ik zelf wel of ik met hem doorga of niet.

Ik zou het heel vervelend vinden als mijn ouders hem niets vonden, maar er is vrij weinig aan te doen. Ik denk dat ik zou willen weten waarom ze hem niet aardig vonden, maar als het niet iets was van 'Hij is slecht voor je' of zo, dan is het jammer. Maar mijn ouders laten me daar denk ik ook wel vrij in.

das dan het probleem van mn ouders, niet die van mij :)

ik heb dat dus op dit moment :( En het is echt niet leuk, ik verzeker het je.... (n) Maar ik vind hem zo leuk dat ik hem niet zomaar ga opgeven, kben nu al een tijdje met hem en m'n moeder was er echt niet mee akkoort, hij's ook wel wat ouder, rijdt met een brommer enzo en dat vindt ze niet echt leuk :s Maar tot nu toe lukt het heel goed tusse ons en ja, men moeder moet haar daar maar bij neerleggen vind ik. Ze beseft nu dat ik hem echt graag zie en het begint stilaan te beteren.... ze begint hem te accepteren :)
Dus euhm... ik zou zegge, gewoon volhouden, het betert wel :cool: (y) :D

Volgens mij hebben ouders meestal wel even een probleem zodra hun dochter een vriendje heeft.
Ik denk dat het een kwestie van wennen is, dus ik zou als mijn ouders niet echt goede redenen hebben waarom ik niet met die jongen zou mogen hebben ze zou negeren.

Ach ja, die situaties kennen we wel. Zowel bij nieuwe vriendjes als bij gewoon normale vrienden, het is maar zeer zelden voor gekomen dat de jongen/vriend in kwestie 'goedgekeurd' werd. Tja, lekker boeiend. Over mijn huidige vriend doet mijn moeder nog steeds wel eens moeilijk, waarom? Geen idee, en het kan me eerlijk gezegd ook maar verdomd weinig schelen. Ik vind hem leuk, en ik denk dat hij een grote bijdrage heeft kunnen leveren aan het geluk dat ik momenteel ken.. :)

Ik zie hoe dan ook al niet in waarom je, je dán als ouder nog druk zou lopen maken. Afijn, in mijn geval heeft het wel zo zijn redenen, maar dat is haar fout geweest.. niet de mijne. Als ik oprecht gek ben op een jongen, zet ik alles op alles om voor hem te kunnen gaan, ongeacht de gevolgen. Toch bewaar ik thuis gelieve wel de goede vrede, en verkeer altijd in de hoop dat er tot een oplossing valt te komen. Het blijft immers toch mijn moeder:).

Mijn moeder heeft er geen idee van door wat voor tests die jongens heen moeten om zich uiteindelijk mijn vriendje te mogen noemen. Dus als ze iets zegt onder het mom: 'ik heb toch meer ervaring' Dan kan ik heel makkelijk reageren met 'nou.. dat heeft voor jou ook goed uitgepakt' (ze zijn gescheiden red.)

Dat is voorgekomen ja. De situatie thuis verslechterde hier dusdanig door dat ik het heb uitgemaakt. Nu zie ik ook wel in wat ze niet mochten aan hem en ik spreek hem dan ook nooit meer

Maar als je dan een vriend heb die thuis niet "geaccepteerd wordt", neem je hem dan wel eens mee naar huis? Of vermijdt je dat? :)

Vermijden.
Mijn ouders hebben het ook niet zo op mijn vriend (nouja, ze denken nog steeds dat ik hem aan het lijntje houd :| dus eigenlijk mogen ze hem wel maar mij niet) (lekker vaag)

Maar ik zou het sowieso vermijden. Ik kan hem wel meenemen, maar dan weet ik dat ik me heel erg onprettig zou voelen, omdat mijn ouders zich dan heel anders gaan gedragen :confused:
Dan ga ik liever naar hem toe, daar kan ik gewoon mezelf zijn.

vermijden... Af en toe wel meenemen, maar toch vaker daarnaartoe

Mijn moeder zegt achteraf pas altijd dat ze 'm van het begin af aan al niets vond. :cool:

Ik heb het ook gehad.
Tegen beter weten in de verkering aangelaten. Mijn ouders waren fel tegen hem.
na 5 maanden ging het uit. En nu, bijna een jaar later, zijn we nog steeds goed bevriend. Hij is mijn beste vriend zelfs...

haha de mijne ook.. is misschien ook maar goed ook, anders zou ik zelf gaan twijfelen denk ik.

Mijn ouders hoeven niets over mijn sociale leven te weten :)

Same here :cool:

Beter dan dat ze zegt... Ohhhh, wat zonnnde, ik vond dr zo goed bij je passen!

de redenen waarom ik schijt aan mijn ouders mening heb:

- geen ENKELE jongen is goed genoeg voor me, volgens pa
- ik ben 20, en woon op mezelf
- ik heb gezegd dat ik de aankomende 10 jaar geen vriendjes meer mee naar huis neem, laat STAAN dat ik ze erover INFORMEER.

Het lijkt me lastig.
Ik zou wel bij die jongen blijven, maar ik denk dat ik het wel sneller uit zou maken als het even wat minder ging tussen ons.
Als je een jongen hebt die mijn moeder ook erg leuk zou vinden, zou ik dit denk ik minder snel doen.

Maar ja ik heb nu een vriend die mijn moeder prima voor mij vindt :)

Dat is jammer voor hun dan, zij weten ook wel dat ik niet van mening ga veranderen omdat zij haar niet leuk vinden en echt moeilijk zullen ze dus ook nooit doen.

ik zou voor mn vriend gaan .. mn ouders hoeven niets met hem te gaan doen ..

idem

En bij mn 1e vriend werkten ze een beetje tegen, maar ja ik was jong&naïef dus op zich kun je het ook opvatten als bescherming.
Verder nooit gezeur gehad.
Als je ouders over het algemeen redelijk zijn in hun beargumentering&redenatie zou ik hun mening niet zomaar opzijschuiven
en daarbij; een beetje respect voor je verwekkers is wel op zn plaats. Waarmee ik niet meteen wil zeggen dat je altijd maar moet doen wat je ouders zeggen.

Gelukkig heb ik nu een vriend waar ze vanaf het 1e moment mee weglopen (1e bezoekje bij mn ouders thuis=> vader: 'zeg, blijf je hier slapen? jaweeeeeeeel! bel je moeder even op dat je blijft slapen' :D)

Mijn ouders zeiden gelukkig ook pas achteraf wat ze daadwerkelijk van mijn vriendinnen vonden. Als ze vinden dat ik een slechte keuze maken, hopen denk ik gewoon stiekum dat ik daar ook achter kom. Alleen in het geval van uitersta nood zouden ze ingrijpen of hun mening duidelijk naar voren brengen (bijv. bij drugs- en/of drankmisbruik)

Wat ik al jaren doe... de negeermodus dus. :)

Like duh.

Ze zullen er (bijna) nooit over zeiken anyway, maar als het wel voorkomt ligt het aan de situatie en de redenen. Zijn het onredelijke en vooral oppervlakkige redenen die 'best weleens herzien mogen worden', ga ik voor hem natuurlijk.

Gaat het wat dieper en erger ik me er onbewust ook aan, al wil ik het niet toegeven... heb je kans dat het doodbloed. Druk is niet fijn voor je relatie. Maarja, zoals ik al zei heb ik daar toch nooit/amper last van met mijn moeder (de stiefpersonen mogen sowieso door de stront zakken als het over dit soort dingen gaat).

Ik vermijd veel contact tussen hij en mn ouders, ik probeer ws met mn moeder te praten over wat haar over hem dwars zit etcetc.

:D heel herkenbaar.

Zien we dan wel weer. Hangt af van de reden dat m'n ouders 'm niet geweldig vinden, hangt af van hoe oud ik dan ben, hangt af van hoe groot het probleem is dat zij hem niet leuk vinden, hangt af van eigenlijk alles in de situatie.

Waarom doen alle moeders dat altijd toch?

Mijn vader is tenminste eerlijk en zegt gelijk na de eerste keer dat ie geweest is dat hij het weer een enorme loser vind die toch niet bij me past :|

Mijn eerste vriendje deugde volgens mijn ouders in het begin al niet. Of ja, ze vonden hem 'wel aardig', maar toen het eenmaal uit was, zeiden ze: 'het was ook niks voor jou'. Dus ja.

Ik heb nog nooit meegemaakt dat ze iemand totaal drie keer niks vonden, maar ik heb dan ook 'pas' twee vriendjes mee naar huis genomen die serieus genoeg waren, zeg maar ;)

'Je trekt je er toch niks van aan als wij jou dat vertellen, en je moet er zelf maar achterkomen.'

En eerlijk gezegd denk ik ook dat dit de beste manier is om iemand te laten inzien hoe iemand daadwerkelijk is, zonder dat je ouders zeggen dat het 'toch niks wordt'. Het begint toch pas te dagen wanneer je het zelf ook inziet.

Dus ja.

ik ben wel de persoon die er samen mee moet zijn..
niet mijn ouders.. dus zou het niet uit maken omdat hun dat liever zo zien..

Is dat beter? :D

Pech voor mijn ouders dan. Ik ben ook echt zo'n opstandige puber, vinden zij het niks, dan vind ik het helemaal geweldig :)

Ik zou mijn ouders' mening ook negeren dan... Wel vervelend natuurlijk als je dan negatieve commentaar zou moeten horen, maar als hij echt zo verkeerd is, zou ik dat zelf wel ondervinden...

Ik zou het me wel aantrekken, vooral omdat ik nu toch best wel een goede jongen uit kan kiezen (i.t.t. bijv. mijn eerste vriendje, toen was ik nog jong en naïef) en omdat mijn ouders ook niet zomaar zeggen dat ze iemand niks vinden.

Maar als ik er zelf van overtuigd ben dat het wél een goede jongen is, zou ik toch met hem doorgaan en mijn ouders negeren. Dat kan nu ook omdat ik op mezelf woon, toen ik nog thuiswoonde was dat wat moeilijker.

ouders negeren, dat doe ik al met alles, dus ook op dit gebied

Ik vind niet. Ik vindt. Althans, als er over mij wordt gesproken in tweede persoon. Als er over mij wordt gesproken in eerste persoon, hetgeen enkel en alleen door mij gebeurt aangezien het onmogelijk is om over een tweede of derde te spreken in eerste persoon, ofwel, de persoonsvorm, dan vind ik uiteraard wel van alles.

Wat je punt betreft, daar heb ik geen mening over. Het is te vroeg op de ochtend.

Hehe, m'n ouders zaniken ook altijd over m'n vriendinnen.
Maar m'n beste vriend meestal nog het meest :P
"Ze was eigenlijk best wel lelijk"

Juist ja. En dat is afschuwelijk irritant. Want waarom doet ze dan heel aardig, vraagt ze hem overal mee naartoe, zegt ze tegen mij dat het toch zo'n leuke jongen is wanneer het nog aan is enz. Als ze het toch niet meent, dan moet ze het ook niet zeggen. :mad:

Negeermodus, ik kom er zelf wel achter of het geslaagd is of niet. En ik ben oud en wijs genoeg en ik kies ze zelf wel uit, mn moeder zegt wel eens met wat voor type ze het liefst heeft dat ik thuis kom, maar die kans is klein. Ik hebn mn eigen smaak godzijdank.

Mijn moeder is daar volgens mij absoluut niet moeilijk in:o

Maar stel dat ze dr niet zou accepteren of wat dan ook, dan is dat jammer, maar zou me er niet door tegen laten houden:)

Gelukkig zijn mijn ouders niet zo dat mijn ouders dat heel lullig tegen hem zouden gaan doen, dat hij niet welkom zou zijn ofzo. Maar ja, als ze het idee hebben dat hij niet bij mij past, zou me dat echt wel gezegd worden. (wat niet wil zeggen dat hij niet lief, leuk aardig of weet ik wat is... nee, dan past hij gewoon niet bij me)

Is eerder gebeurt, toen luisterde ik niet, maar achteraf gezien hadden ze gelijk, en dan ook precies gelijk op de punten die ze aangekaart hadden. Echt, zo frustrerend op dat moment! :mad:

Maar goed, ik zou naar ze luisteren nu. Het is vaker voorgekomen dat ze iemand niet vonden passen bij mij of mijn broers en zussen, en ze hadden áltijd gelijk.
Hoop alleen het niet meer mee te maken. Mijn ouders vinden mijn huidige vriend perfect bij me passen. :p

Als mijn ouders mijn vriend al niet geweldig zouden vinden, dan zouden ze er nog niets over zeggen: ze weten dat dat toch alleen maar averechts werkt.

Ik heb dat twee keer meegemaakt.

De eerste keer stelde mijn 'relatie' niks voor, want het was gewoon een simpele basisschoolverkering. Ik heb het toen braaf uitgemaakt toen m'n ouders zeiden dat ik dat moest doen.

De tweede keer was ik 17 en was ik boos om hun reactie. Ik heb toen niet naar hen geluisterd.

Het is overigens wel heel makkelijk om te zeggen dat je over gaat op 'negeermodus', maar ik vond het toen wel echt een heel vervelende situatie!

Over het algemeen denk ik niet dat ik op jongens zou vallen die mijn oiders niet mogen, meestal mag ik ze dan zelf ook niet.

En anders toch maar negeren, ik weet heus wel met wie ik beter niet om kan gaan en met wie juist wel.

ik heb nu 13 maanden serieus met een jongen die niet rookt, geen drugs gebruikt, bijna nooit teveel drinkt en over een maand afgestudeerd is op het HBO en nog zeiken mijn ouders en sinds vandaag mag hij niet meer bij mij thuis komen....

dat zegt meer over mijn ouders dan over hem vind ik.

(n)

Dat zal echt komen door de dingen die jij ons over hem verteld :rolleyes:

IK heb er nooit last van gehad, ik kom niet met een of ander gaar breezersletje thuis. Dat weten mijn ouders ook, dus vertrouwen ze op mijn oordeel.
Ze hebben nog altijd iedereen die ik mee heb gebracht leuk gevonden.

zou er met mijn ouders over praten, maarre mijn ouders zouden zo'n oordeel niet aan mij laten blijken. doen ze als het uit is. Was bij mijn ex ook zo :D erg medelevende ouders