In Life and Death.
 

In Life and Death.

The earth is a cruel place,
and I'm the one that suffers from it.
How many times have I not felt its wrath,
raining down on me.
Like a blizzard it hits me,
as if it doesn't want me to be here.
The thought of escaping,
has crossed my mind many times.
Though I stay,
due to this single person.
She keepes me going,
giving me the will to survive.
She has already saved my manu times,
for I was on the ege of making my escape.
I will honour her,
in Life and Death.

Omdat je inderdaad nog geen reacties hebt en ik weet dat het niet leuk is om geen reacties te krijgen hier een reactie(A).

Meteen uitleg waarom ik niet reageerde: omdat ik niet zo hou van engelse gedichten, hooguit als ze van hoogstaande goede dichters zijn. Als ik zie dat het engels is en ik lees de eerste paar zinnen heb ik vaak zoiets van: laatmaar.

Nu ik het wel heb gelezen vind ik dat je veel te veel gewoon heb neergezet wat je dacht, zonder moeite te doen voor de vorm. Dat vind ik veel te makkelijk. Gedachten maken geen gedicht: de kunst is je te uiten op een originele, pakkende manier, zeg maar.

Omdat ik er geen vorm in zie, lees ik ook je zinnen niet meer goed. Zonde, want misschien heb je daar wel heel lang en goed over nagedacht..
Over het engels in je gedicht, tsja, zelfde discussie als laatst bij het gedichtje 'little girl' van Mrink, moet je maar even lezen.

Sorry, niet zulke positieve kritiek, maar ik hoop dat je er wat mee kan en er wat mee probeert te doen, zodat ik volgende keer positievere kritiek kan geven:D.

In ieder geval hartsikke bedankt voor je reacte:D

Nu reactie op jou kritiek, misschien heb je wel gelijk, als ik hem zo door lees. 'T zijn inderdaad meer gedachten, en niet zozeer een gedicht. Bedankt voor je kritiek, ik zal er zeker wat meedoen. En voortaan krijg je de nederlandse:) (ik doe het niet alleenmaar in het engels;))

(y) ben benieuwd:D.
Goed dat je er wat mee kan.

Hier heb je alvast een voorproefje Procelain:

Vergeten

In ere aan jou,
jij die mij hoop gaf.
In ere aan jou,
zal ik leven.
Nooit eer zal ik jou vergeten,
want hou kan ik, jou,
jij die mij hielp,
die mij licht bracht in het donker,
hoe kan ik jou vergeten.
En toch is het vaag,
ik weet het niet precies.
Ooit zal ik zeggen,
en dat weet ik nu,
dat ik je vergeten ben.
Maar, wie was jij ook al weer?

aha. ik heb net een engelstalig gedicht gepost. ach ja.

maar engels is tog nie erg?:D