Oud papier en ochtendblues.
 

Dikke stapels liefdesbrieven
die je me nooit schreef
heb ik bij het vuilnis gezet vanmorgen.
Mijn slipper zat vast tussen mijn tenen
en mijn ogen sliepen nog.
Ze zullen wel lachen straks,
de mannen van het oud papier.
'Die liefde die nooit bestond'
en ze wijzen naar mijn raam.

Niks grappigs aan,
dat ik zo jarenlang kon slapen
en niet meer bleek te dromen
toen ik wakker werd
en alles weer tot letters was vergaan.

en alles weer tot letters was vergaan. is leuk :) En sommige andere stukjes ook. Ik vind het idee héél erg leuk, maar het had misschien mooier uitgewerkt kunnen worden. Het komt niet echt als een gedicht op mij over, misschien had je iets meer aandacht aan de vorm kunnen besteden?

Wat Thoughtful zegt. :) En je verwoordt het leuk door de onzinnige dingen die je erbij haalt. Een goed voorbeeld daarvan is Mijn slipper zat vast tussen mijn tenen.
Maar qua ritme vind ik het wat minder, en ik denk dat je het wat sterker had kunnen overbrengen, door misschien iets meer aandacht te besteden aan bijvoorbeeld de vorm en zinsopbouw.

Ik ben het eens met de vorige mensen die reageerden. Ik vind het een leuk en bijzonder stukje!