Streets and windows
 

Boy walking down street
Head to the ground
But mind far away
He could never be reached

Was it him, who touched my heart with his bare fingers?
and whose mouth never grew too tired to spell the words I had missed
His darkened eyes could not conquer mine
His rage never did

Man walking down street
His head to the sky
And his fists angry
Wondering where to go

It was him, over there, who raised my frozen skin into confidence
Whose bones never slept until danger disappeared
His patience could not be destroyed
His wisdom never will

He's walking down the street
His head straight up
His eyes dark and clear
And searching for me

leuk gedicht, het loopt goed, het begint goed en loopt sterk af (y)

*glimlach*

Mooie tweedeling in het gedicht!. Verder in een aparte mooie stijl geschreven. Het enige waar ik tegen aan liep en wat ik niet zo mooi vind passen is het woordje "But" in de 3e zin van de 1e strophe... verder (y)


liefs,
Mariamne

Nou, dat "but" hoort er wel in, er zat een tegenstelling (head to ground = hier is dat nuchter, maar zijn gedachten zijn toch ergens anders). Misschien klinkt het toch niet, in het ritme... bedankt voor de reacties :)