we doen het zonder titels
 

Zie je, ik wou zo graag,
maar de vogels doofden
en de zon ging ten
onder.
Daar lagen de lijken
uitgezaaid en tussen
de resten van het verleden
lachte de dood ons
toe.
Kom, zei ze,
laat de verlatenheid zijn
deel, hier valt niet meer

En waar de wereld
mij verliet, verliet ik
de liefde

en in het zwart
van de dag
kon ik
ver
dwij
n..



oeh ja, een kans om het kreng van dop af te zeiken :cool:

Vogels :D

De vogels doofden, oeh wat prachtig, ik wou dat die zin van mij was!!!
Intense sfeer, erg droevig, maar toch ook weer niet berustend, we gaan verder, met of zonder liefde, met of zonder wereld en sowieso gaat alles ten onder.

En dat je toch verdwijnen leest omdat je geest doorleest terwijl het er niet staat en het dus stiekem verdwijnt, interessant gebruik van de mogelijkheden van de geest :D.

En waar de wereld
mij verliet, verliet ik
de liefde

Mooi gevonden, loopt ook fijn.

Ik vind hoe je de laatste zin verdeeld hebt niet mooi. Maar dat is dan ook het enige.

Mooi!

Aan de ene kant vind ik hem wel leuk, maar aan de andere kant vind ik hem toch te verwarrend en hapert hij hier een beetje.

mooi (y) (y)

ik ben zegmaar helemaal nieuw op dit deel vant forum, maargoed.

soms rare zins-afbrekingen, maar verder vind ik weer goed dat je vertelt wat iemand (kan) voelen.
als ik dit lees, denk ik wel aan sommige delen van mijn korte leven, en dat vindt ik toch wel knap gedaan

Ik vind hem mooi. Ik geloof dat ik wel betere van je heb gelezen, maar hij raakt wel, zoals meestal. Ik ben wel benieuwd naar een optimistisch en positief gedicht van jou, maar dat zal er wel niet inzitten?

Ik vind vooral de eerste vier regels en de laatste strofe erg mooi.

Dingen die ik minder vind zijn bijvoorbeeld het beeld van uitgezaaide lijken en trucjes als onder op een aparte regel. Niet dat het verkeerd is, maar je doet het wel vaker en dus gaat het bijzondere er voor mij nogal van af.

Zie je, ik wou zo graag,
maar de vogels doofden

Dit vind ik echt het beste van het hele gedicht. Het 'Zie je,' staat leuk geschreven, en het lijkt alsof er na 'ik wou zo graag' een 'dat je..' komt (=meestal cliché), maar dat is niet zo. En 'de vogels doofden' maakt het.

Het einde vind ik minder, maar niet slecht. Het gedicht sterft af, dat heeft wel wat.

Het is de bedoeling. De lege regel tussenin is niet zomaar om alleen een wendinkje en nieuwe strofe aan te geven...

Hier valt niets meer te rapen is de normale zin, of tenminste niets meer te halen. Normaal gezien. Dat zat ook in mijn hoofd. Het is ook zo, het is voorbij, rapen of halen kan niet meer. Maar de leegte die er staat geeft de mogelijkheid om je eigen interpretatie neer te zetten: wat zul je missen? Dansen, lachen, schrijven, huilen, als de wereld vergaat is het gewoon voorbij... En daar zit ook mijn 1e zin. Zie je, ik wou zo graag, maar ik spreek niet uit wat ik graag wou, het is deels alleen van mij, niemand heeft er een flikker mee te maken, maar deels maakt het ook niet uit, want wat ik ook graag wou, het is toch te laat.

Ook het laatste woord. Ten eerste verdwijnt het woord op zich en ten tweede is het inspelen op de geest die iets verwacht wat er stiekem toch niet staat, zo ook met het niet meer.

Dank voor de complimenten.