|
Het grote gedichtentopic #5
|
niet eerlijk...mocht niet eens de nieuwe openen (a)
|
@rare kwast: kzeg het hier ook nog maar ne x om zeker te zijn da je 't leest: schitterend stukje text die vorige. :)
|
had al gelezen :)
thanx :o :bloos: |
wat je nooit hebt gehad
Een moeder met haar kind, op een bankje langs de straat, gelukkig en ze zingt, een lief liedje in de maat. Ze geeft het kind een kus, en dan nog een stuk of tien, dan wijst ze op een mus, zodat het kind het zou zien. Dit mooie ritueel, sta ik hier te aanschouwen, het doet me heel erg veel, het gaat met zelfs benauwen. Ik vlucht nu naar mijn beer, als een verdrietig klein kind, ik wieg me heen en weer, voel me zo erg onbemind. Nee, ik wil het nu niet, maar mijn wangen zijn al nat, zo bang en zo'n verdriet, om wat je nooit hebt gehad. |
pffff en dan beweren da ik een goede schrijfster ben eh.....ben ik dus écht niet in vergelijking met jullie.
|
nog een keer off....
JA jij kan SUPER schrijven |
Citaat:
Sorry mensen ik kan ni ontopic want kben uitgeschreven voorlopig |
Citaat:
en waarom :rolleyes: |
Citaat:
en nu benk ermee weg Lieve groetjes oceangirl |
Ik kom me ff mengen in dit offtopic geleuter.:d
Dames; jullie schrijven allemaal prachtig! En Rare kwast ik denk dat ik jou nu wel mag uitroepen tot 'gedichten-goeroe' van het Psych forum!;) rare kwast 123 Repelsteeltjuh 60 Eend 42 sonho 38 Meissiej 23 ~oceangirl~ 17 |
123 :|
wtf dat zijn al mijn nutteloze posts ofzo :D |
Citaat:
|
k wind je om mn vinger
en trek me dan snel terug zodat 't je blijft draaien hele dagen lang en als je, heel kort even niet meer duizelig bent maar toch nog zo wankel op die wiebelige voetjes staat dan vang ik je heel snel in mijn webje van verleiding :bloos: |
Citaat:
en ik ben t eens met die nominatie voor Rare kwast. :cool: (y) |
de mannen ook (y)
maaruh hous op mensne :bloos: |
Citaat:
Maar in dit topic waren het ff vrouwen die wel/niet goed schreven enzo. Vandaar. Maar ik geloof dat dit niet meer mag van onze 'goeroe'. |
om ook maar is ontopic te gaan in deze:
Je wil me zoveel zeggen Maar je stem breekt Wonden zitten te diep Angst krijg je niet verjaagd En oh god ik kan je niet helpen Wil zo graag bij je zijn Maar kan het niet Ik wil tot je doordringen Zeggen dat alles goed komt Ook al kan ik je nix beloven Maar verbijt je pijn niet langer Vertel me wat je voelt En laat me….. Laat me je hart raken ----------------------------------- ik denk heel stil in mijn hoofd dak btje heel persoonlijk word nu :) |
mooi geformuleerd (y)
*blijf on.... blijf on* das pech....hoezo persoonlijk stiekem?? |
Zie de kinderen buiten,
Spelen op het plein. Met vriendjes en vriendinnetjes, Zie ze gelukkig zijn. Net als jonge dieren, Onbezorgd en vrij. Huppelend door het gras, In de zon, wat kijken ze blij. Soms zou ik willen, Dat alles net als toen was. Dat ik ook zo gelukkig keek, En speelde in het gras. Maar mijn dagen zijn donker, Niet zo onbezorgd als toen. Het verdriet overheerst, Zo moeilijk om vrolijk te doen. Ik hoop ooit, Dat ik weer lach. Ik weer rond huppel, En de zon vult dan mijn dag. |
Snakkend naar adem,
Rood doorlopen ogen. Vraag ik me af waarom, Ik voorover zit gebogen. Waarom is dit toch gebeurt? Waar heb ik dit aan te danken? Ik spoel mn verdriet door, God, ik kan wel weer janken! Elke keer beloof ik mezelf; “Dit doe ik nooit meer.” Maar ik kan er niet mee stoppen, Het gebeurt telkens weer. Heel veel schaamte, Heel veel verdriet. Tover ik een lach op mijn gezicht, Zodat niemand het ziet. ~ Dan denk je, ze heeft dr lesje wel geleerd, Dit doet ze niet nog een keer. Maar dan beneden, loopt ze langs de kast, Begint weer te eten, meer en meer. Ze weet niet wat er gebeurt, Weet niet wat ze doet. Ze wil er wel mee stoppen, Maar weet niet hoe dat moet. (Ja, khad nog meer inspiratie. Maar goed voel me ook erg slecht vandaag. En ff in een aparte post, anders haal ik rare kwast nooit in. Nee we doen geen kinderachtige wedstrijdjes hoor.:d;)) |
ze zijn prachtig *snif*
*gives big hug* |
Citaat:
*knuff* |
Thanks both.
*knuff* |
waar wil je heenrennen
ergens zul je nu toch wel weer vluchten want je zit vast in die hele verkeerde gewoonte mensen denken dat ze je kennen dat ze weten wat je voelt wat je doet maar niemand die ziet niemand die weet wat je voelt of wat je doet alleen jij weet waarom je niks doet waarom niemand t zal snappen want je voelt helemaal niks als een blanco pagina waar mensen zich op kunnen uitleven en daarna vermorzelen tot niks meer dan een speelballetje ... |
Thinking of the days I was a happy girl
Wondering how it feels to be glad Now my world has turned into a nightmare Tears in my eyes telling the story of my pain They tell how awfull I feel all the time Lost in cold darkness all alone See me falling down time after time Into a black world whitout hope Pieces of the past are pulling me down Please catch met when I fall And try to make me smile Only for one moment Oh just be with me al the time Inside I’m crying everyday I know you can’t see I’m broken You can’t see I’m dying inside But please try to save my soul Before it is to late, my love See me falling down time after time Into a black world whitout hope Pieces of the past are pulling me down Please catch met when I fall And try to make me smile Only for one moment Oh my world is black now Grey shadows of the past Make me forget the beautiful things The painful memories shall I never forget See me falling down time after time Into a black world whitout hope Pieces of the past are pulling me down Please catch met when I fall And try to make me smile Only for one moment |
Citaat:
|
Op oude foto’s
Kan je haar nog zien staan Met die twinkeling in haar ogen Kijkt ze je vanuit het plakboek aan. Een klein blond meisje, Van een jaar of vier. Vrolijk aan het lachen, Ze heeft zo veel plezier. Grote donkere ogen, Twee staartjes van opzij. Spelend met vriendjes, Rondspringend en blij. Maar als je verder bladert in het boek, En naarmate de tijd verstrijkt. Veranderd het meisje langzaam, Je ziet het alleen als je goed kijkt. Het meisje wordt ouder, De twinkeling in haar ogen verdwijnt. Het is nu alleen nog de lach, Die af en toe op haar gezicht verschijnt. Het vrolijke meisje is weg, Haar ogen zijn gevuld met verdriet. Ze lacht heus nog wel, Maar dat is het masker dat je ziet. De pijn diep van binnen verstopt, Het masker om achter te schuilen. Volhoudend dat alles goed gaat, En proberend om niet te huilen. Dat is het meisje nu, Levend in een wereld van pijn. Dromend van een leven, Waarin ze weer vrij zal zijn. |
Citaat:
maar ik herken er veel van jammer genoeg... |
@iedereen; hele mooie gedichten weer.
~ Hele simpele schrijfseltjes, maar ze zeggen wel precies wat ik voel(de)/bedoel(de). Stikken in je eigen verdriet. Ik lig in het donker, Niemand die me ziet. De tranen op mn wangen, Zo uit ik mijn verdriet. De gedachten in mn hoofd, Het zijn er zoveel. Verdriet in heel mn lijf, Van mn tenen tot mn keel. Mn keel zit dicht, Mn hoofd zit vol. Ik kan niet meer verder, Kruip weg in mijn hol. Ik lig in het donker, Niemand die me ziet. Het lijkt of ik stik, Stik in het verdriet. |
Bloed op mn arm,
Tranen in mn ogen. Lig ik in het donker, En ik staar naar boven. Wat zal er boven zijn? Daar boven de wolken en de zon? Daar is een mooie hemel, Ik wou dat ik er naar toe kon. De keuzes die ik moet maken, Het leven dat ik lijdt. Het is voor mij te moeilijk, Elke dag die strijd. Voor vannacht wil ik een engel, Een engel die mij bevrijd. Die mij meeneemt naar de hemel, Mij los maakt van deze strijd./weg haalt uit deze strijd. |
@sonho: 1 vraag voor je: wààrom zou het in hemelsnaam altijd moeilijk moeten zijn? hoe simpeler, hoe mooier vind ik vaak. :)
|
Hoeft ook niet.:)
Toen ik het schreef viel het me alleen op hoe makkelijk het eruit kwam rollen. En toen ik het na las, dacht ik wel van; tis heel simpel, woordgebruik enzo. Maar dat geeft absoluut niet. Het viel me alleen op en daarom vermeldde ik het bij. (Eig dus volkomen nutteloos, maar ok.) |
Citaat:
Erg mooi gedicht.. |
im tryin' not to be afraid
just as you told me please stop beating on the door every sound hurts and i cannot fly away the harder you scream the more it hurts after all those years im still runnin' from doors and screams a voice lost in the corner it all fell apart exept for the fear |
Liefde ofzo
Versnipperde beloften papier voorspelden niet veel goeds het contract reeds over datum en ik leg me erbij neer Ik heb je nodig om te zijn wie ik wil dat anderen me zien Als je weg bent Mis ik mezelf |
De straten die huilen
en de huizen zijn verlaten. De donkere wolken in de lucht zitten al maanden in mijn hoofd. In de natuur bloeit het leed en ergens in de bomen zingt wat verloren een vogel stervend zijn laatste lied. Weerkaatsing van mijn pijn doet de spiegel breken. Net zoals mijn ziel door een te groot verdriet. Ijzige wind raast door mijn ziel en laat liefde verdwijnen. In de diepste dalen woont ergens verlaten de dood. Regen klettert oneindig neer zoals mijn tranen vloeien en de bliksem brand littekens net als de pijn in mijn ziel. Wanhoop schreeuwt vanbinnen als een gewond dier in de nacht. Geluk is uit elkaar gespat als glas dat op de tegels valt. Aan de zwarte hemel staan nog wat verloren sterren. En de maan die schijnt verloren in de dikke mist Scherven van het verleden dwalen mee met de storm om mij steeds plotseling te vernederen en te vangen. In elke muziek klinkt een trieste melancholie. En in elke stem hoor ik een diep verstopte pijn. Terwijl schaduwen vervagen en de laatste wolven huilen klinken in vaag verlichte verte zachte klanken van hoop. |
*Slik*
Meissiej; hij is erg mooi! (Maar wel heel verdrietig.) *knuff* |
dankje
*knuff terug* |
@ Meissiej super (y)
*knuf* |
Levend in een eigen wereld
Van verdriet en pijn. Verschijnt er maar geen lichtje. En lijkt het voor altijd donker te zijn Steeds vechtend voor iets moois Om nog wat van het leven te maken. Alles gedoemd om te mislukken, Sta ik op het punt alle pogingen te staken. De weg naar geluk zo ver weg, Zak ik dieper in de duisternis. Doodmoe van het vechten, Voor iets dat zo onbereikbaar is. Verlangend naar veranderingen, Dromend van een leven zo vrij. Hopend op geluk en plezier, Zonder al die gedachten in dat hoofd van mij. Maar levend in mijn eigen wereld, Van verdriet en pijn. Stop ik met strijden, Met de hoop dat alles snel over zal zijn. |
om mijn emoties te verwerken:
doorzichtig voor de buitenwereld een hechte band zo dicht als glas samengesmolten tot een eenheid het leek dat het onbreekbaar was vier sterke hoeken van het raam door een klein stukje verhinderd met in het midden het zwaktste punt het contact werd langzaam verminderd zachtjes tikkend in het midden de ster was verschenen vriendschap gelogen vertrouwen verdwenen |
@ rare kwast dankje die van jou is ook mooi *knuff terug*
|
Ik wil voor altijd bij je zijn,
Wetend dat het niet zo zal blijven, Hopend op verzachtende pijn, En mijn gedrag zal wegdrijven. Ik wil zo graag met jou beginnen, Terwijl ik weet hoe het eindigen zal, Laat je mij jou beminnen, Of voorzie je die oneindige val? Hoelang zal het nog doorgaan, Totdat je ziet wat een fout het is, Raak je dan ontdaan, Of ben je dan zo vrij als een vis. De angst slaat me om de oren, Omdat ik zo graag van jou wil blijven behoren, Maar op een gegeven moment zal jij mijn hart inboren, Omdat je dan de waarheid zult horen. Dan zal de relatie kapot gaan, En zou ik alles weer vanuit dat punt bekijken, Omdat ik dan weer alleen zal staan, En het geluk zal weer verslijken. |
twijfels in mn hoofd
verwarring die ik niet verwoorden kan angst omklemt mn hart ik wil geen keuzes moeten maken maar die keus word me niet gelaten en dat maakt me bang kan de confrontatie gewoon nog niet aan maar dat lijkt niemand te zien dus ik sluit me nog even af sluit nog even mn ogen om te verdwijnen in een droom noem het vluchten, noem het wat je wil maar ik zal gelukkig zijn.... op MIJN manier ------------------------ And I swear to God I'm not gonna let them take away this dream. |
Foto’s verspreid op tafel
Gemaakt in de afgelopen 20 jaar Ze vertellen mij m’n leven Ik ga ze langs, en kijk er naar. Van mijn geboorte en veel luiers Een fles, lach en eerste hap. Hoera ik ben één Ik kruip en zet later een stap Elke foto legt iets bijzonders vast En er komt steeds een jaartje bij Overal glimmende ogen en een lach Ik was zo vrolijk en zo blij Maar door de jaren heen Kreeg die lach heel wat te verduren Ik begon een masker te dragen En die maakt nu over uren De echte ik verdwenen Al lange tijd in duisternis verdwaald Het masker houdt me levend Met een lach die altijd straalt Maar moet van het doen als of En van het masker constant te moeten dragen Geef ik steeds verder op En is mijn masker aan ’t vervagen Daar liggen ze dan De foto’s van de afgelopen 20 jaar Er komen er vast niet veel meer bij Want ik ben met dit leven wel weer klaar |
mooie gedichten mensen ... echt ... jammer dat die van mij er dan weer ff tussendoor komt. vooral doorschrijven jullie!
er is een knopje dat je altijd elk moment aan mag raken er is een knopje wat je vaak overdag aan mag raken er is een switch waar je naar mag kijken en als ik het zeg aanraken er is een switch daar moet je als ik het zeg je mond over houden er is een switch die,als je ogen spreken me niet alleen hoop maar ook verdriet geeft en er is die switch die als er niemand is zomaar omflipt zonder genade. |
Citaat:
Hey, wat als we die switch is konden omswitchen in de goeie richting? ;) |
kamer zonder raam
voedselloos diepte van binnen diepe leegte steeds verder vallen niemand zoekt je iedereen haat je en je hebt niks behalve jezelf en pijn elke stap doet hij je pijn elk woord schreeuwt geen gevoel is juist de laatste klap was verlossend maar 't kwam niet van hem |
je kan schreeuwen wat je wilt
ik voel lekker toch niks en je kan me slaan, je kan me kapotmaken je kan me vermoorden als je dat nodig vind maar weet dat, echt, t me níks kan schelen wat is dit leven nog waard verkoop me maar alles van me aan de smerigste bieder breek me langzaam met drugs en verleiding ik mag zelf wel meedoen toch? |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 06:09. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.