Naar Groenland en weer terug.
 

Vroeger, toen de wereld nog zwart-wit was,
toen ik nog schoolmelk dronk en overbleef
en elke dag wel zeven wereldreizen maakte.
En zo de stilte van mijn kamertje verdreef.

Vroeger, toen ik mezelf niet liet verstoffen,
verdoven en vergeten en verlaten.
Toen ik kon lachen, dansen, zingen, praten,
toen ik kon wonen in mijn vaders sloffen.

Vroeger was een tijd van zon en licht,
van poppen die gesprekken met me voeren
en die 's nachts op vijanden en spoken loerden.

Vroeger, nu gevangen in gedicht,
maar nooit hetzelfde en dat kan ik wel verklaren,
want ik zal nooit meer met mijn boot-als-bed
naar Groenland kunnen varen.

Ooohhw.. en ik was al zo verdrietig na een avondje nostalgie op DoPChat.

De laatste twee zinnen vind ik heel mooi, maar je opstapje voor die zinnen wat minder 'en dat kan ik wel verklaren'.
Dit omdat het in mijn oren niet klinkt: Ik kan het verklaren, want ik kan nooit meer...
Volgens mij zou je dan het 'want' moeten skippen.
-Maar het kan ook zijn dat ik fout lees-

hij loopt niet overal geweldig, maar ik vind het toch een heel lief gedicht.

Aah, de schoolmelk, het overblijven, de herinneringen komen boven. Nostalgie...


Het ritme zit me niet helemaal lekker. De tweede strofe loopt heel fijn, en de vierde ook wel, maar in de derde strofe mis ik een regel, of een tussen de tweede en dere in, of een na de derde. In de eerste strofe zou een abba-rijm, als in de tweede strofe, denk ik prettiger zijn.

boot-als-bed vind ik leuk, alleen, boot-als-bed...ik had eerder bed-als-boot verwacht.



typfoutjes
van poppen die gesprekken met me voeren
voeren moet denk ik voerden zijn, aangezien alles in de verleden tijd is

want ik zal nooi meer met mijn boot-als-bed
nooit ipv nooi ;)


Hmm, op die paar puntjes na vind ik 'm wel heel fijn :)

Slordig slordig wat ben ik slordig. :|
Bedankt. Ik heb hem al een paar maanden geleden geschreven maar vond hem opeens in een oud kladblok (Waarom heb ik zoveel van die dingen :mad: )

Ja, nostalgie is heerlijk op zijn tijd. Het stoort me op de een of andere manier niet dat je het Sonnet niet afmaakt. Ik zie het als een streven naar de sonnetvorm zonder dat je de inhoud geweld wilt aandoen. Liever zo, dan een in een keurslijf gegoten gedicht.

Wat ik heel knap vind is dat juist datzelfde woordje 'vroeger' in de derde strofe de omwenteling teweeg brengt. Minder geslaagd vind ik dan dat het woordje vroeger in de 4e strofe niet echt een functie heeft.

hihi, varen naar Groenland <3333

Mooi, het is zo'n lief gedichtje.

Vroeger, toen ik mezelf niet liet verstoffen,
verdoven en vergeten en verlaten.
Toen ik kon lachen, dansen, zingen, praten,
toen ik kon wonen in mijn vaders sloffen.

Vooral dit stukje vind ik leuk. 'Wonen in mijn vaders sloffen' <3, ik zie het al helemaal voor me; een klein meisje met veel te grote sloffen aan. Je schept echt een lief beeld. (y)

Oh, lievig :)
Er komen een hoop beelden in me op, echt heelheel herkenbaar :)

Enkel jammer van dit:

wat doet dat hier toch? ;)