De lachende man in de bus
 

Gekrenkt van 't al (een) tijd geleden
het was er één die overwon, die zong
Wiens ramen de lente altijd proefden;
hij, die slechts genoot van eeuwigheid

Degene die vroeger alles al doorzag
en het pad der eenzaamheid verliet
Hij liet zijn hartzeer ten tijde van weleer
en herleefde zijn dagen keer op keer.

Het was híj die 's nachts danste
híj die 's nachts danste op het ritme
danste op het ritme van 't getij.

Je mag geen 2 gedichten op een dag. :o

Weet ik, heb al een PM naar Halogeen en xineof gestuurd

(y)

:P

En nu is het wachten op reacties over het gedicht

Ik kan de titel niet in verband brengen met het gedicht:s

En ik snap ook niet waarom je een tussen haakjes hebt gezet.

Maar in zijn geheel vind ik het toch een mooi gedicht:)

(Gefeliciteerd met je verjaardag!!)

Ik zit 5 dagen per week, anderhalf uur in de bus. Dan ga ik altijd nadenken over achtergronden van mensen...
Dit gedicht gaat over een man die ik zie in de bus en die vaag voor zich uit zit te lachen. In dit gedicht probeer ik te beschrijven wat ik als achtergrond bij hem verzin..

En tja, ik heb een tussen haakjes gezet omdat je het kunt lezen als 'al een tijd' of als 'altijd'