Middernachtswandeling
 

We wandelen samen door de stad. Mijn arm rond jouw schouders, jouw arm onder mijn rugzak over mijn rug. Jij praat honderduit en ik hoop dat je daar niet mee ophoudt. Ik hou van jou. Da’s nog eens iets anders dan mijn gewoonlijke haat. Liefde is onmogelijk onder woorden te brengen. Of, misschien kan iemand het wel beschrijven, maar ik ben er waardeloos in. Ik wil je laten inzien wat je voor me betekent. Maar ik heb er de woorden niet voor. Bah, machteloosheid. Zachtjes hou ik je tegen en omhels je, druk je zo dicht het maar kan tegen me aan. Een mager alternatief, misschien, maar iets beters kan ik niet bedenken.
Je bent zacht. Je bent mooi. Je bent lief. Jij bent hier, dus ben ik hier ook. Als jij naar daar gaat, dan kom ik mee. Je kijkt naar me, zo onwaarschijnlijk eerlijk en ontwapenend, dat ik er helemaal van slag door geraak. Ik kijk je in de ogen. Je glimlacht en ik sterf een beetje. Christus, die glimlach. Het is alsof jij het zoetste geheim ter wereld kent en meewarig lacht om de onwetendheid van alle anderen. Ook ik ken het geheim niet. Ik weet niet hoe het is om jou te zijn, maar dat is niet zo erg. Zolang jij maar bij mij blijft. Je bent gestopt met praten, al een tijdje zelfs. De stilte is niet dwingend. We hoeven niets te zeggen. We staan. In het midden van een plein, omhelzend. Onder onze eigen stolp van stilte. Rond ons zoemt, ratelt, ronkt en stampt de stad. Maar dat is niet erg.

Zolang jij maar bij me blijft.

We wandelen weer, samen. Niet één, maar samen. Net omdat ik zo van jou hou en jij van mij, mogen we niet één zijn. Jij moet jezelf blijven, zodat ik van JOU kan houden, niet van jou en mij samen. Af en toe geef je een kneepje in mijn zij en kijkt me dan ondeugend aan. God, wat ben je schattig. Je kleedt je gewoon, maar ziet er altijd zo verdomd zelfverzekerd uit, het maakt je onweerstaanbaar. Je wandelt hier, naast mij en ik hoop dat we er niet me moeten ophouden. We hebben geen doel. We weten niet waar we heengaan. Doelloos zijn is nog nooit zo de moeite waard geweest. Achter me ligt een verleden vol haat en pijn en mijn toekomst is nog onzeker, maar dat is NIET erg.

Zolang je maar bij me blijft.

We wandelen nog steeds en ik heb nog steeds niet de woorden gevonden om je te vertellen hoeveel ik van je hou. Hoeveel je voor me betekent. Hoe ik voor jou graag zou worden bedolven onder een instortend huis, kogels voor je zou opvangen, glas eten of een meute wolven afhouden, als het je maar gelukkig maakte. Als jij me dankbaar zou zijn, dan deed ik het. Jij bent mijn rust, mijn slaap. Mijn voedsel en mijn water. Mijn ontspanning en troost. Jij.
Jij bent zo mooi. Ik hou van je. En dat is niet erg.

Want ik weet dat je bij me blijft.


Omdat ik wel iets anders kan voelen dan haat, omdat Herman De Conick ooit schreef dat hij iemand " Tot ver na de komma lief had"; en omdat ik van haar hou.

(Blijf wel kritisch, het is niet omdat het honingzoet, liefdevol en gemeend is, dat het geen waardeloze bagger kan zijn.)

waardeloze bagger is een groot woord. maar het is niet sprankelend, het onderscheidt zich niet van dagboekfragmenten door mooie zinnen, goede formuleringen.
Het is rommelig.
Het is kortom - in mijn ogen - de moeite van het lezen niet waard.
Maar ik hoop dat je kunt aantonen dat het dat wel is :)

Ik ben er stil van.
Het is het honingzoet en liefdevol.
En dat is niet erg.

Verliefde wartaal!

Ik vind het heel mooi...!
Snik..Ik mis mijn lieve oude, vertrouwde vriendje door die tekst!

Anki

Het verhaal is steeds anders als ik een ander lied luister!

Dat zou ik kunnen.
Als jij even langskomt, toon ik je waarom. Maar goed, ik weet dat het niet erg goed is. Het IS rommelig, maar ik voel me rommelig. Ik hoop dat je bedoelt dar er mooie zinnen instaan, want van jou is elk compliment toch al heel wat.

Dat is inderdaad niet erg :)

Precies.


Dank jullie voor je reacties :)

Mooi. Al ben ik geen fan van woorden die in hoofdletters zijn geschreven (JOU; NIET), daar lees ik wel even over heen. Herkenbaar ook.. (y)

Ik ook niet, eigenlijk. Maar het moest even :) .

hmm nee.

ik zei dat er mooie zinnen in ontbreken
sorry :)

Ik ben er niet zo kapot van. Ik vind het meer een briefje voor de vriendin zelf, dan een echt verhaal. Sommige zinnen sluiten totaal niet op elkaar aan, waardoor het erg rommelig lijkt, en dus eigenlijk ook is. Je werkt veel met herhaling, wat op z'n tijd leuk kan zijn, maar ik hier toch iets teveel van het goede vind.
Verder vind ik het ook een beetje standaard; ik vind je mooi, schattig, lief, hou van je. Tuurlijk kan je daar over schrijven, niet erg ook, maar het jasje waarin je het hebt gestoken vind ik niet echt anders dan de meeste andere liefdesverhalen. Opzich lief geschreven, maar ik krijg er zelf geen kriebels of wat van.

Ohw wat Raakvlak zegt: De mooie zinnen ontbreken...

en ik denk dat je dat niet kan :)

Wat niet?

aantonen dat het wel is, wat ik het niet vond

Ik vind dat raakvlak wel ietsjes genuanceerder zijn mening kan geven, :o.

Een tikje dan.. ;)

vertel mij wat er ongenuanceerd is.

Dingen als deze:
zijn niet echt genuanceerd oid. Niet zo happen Raakvlak.. :p

- Dat kan ik wel.
- Jouw meningen zijn niet genuanceerd, maar dat kan me niets schelen. Zo ben ik ook even ongenuanceerd.
- Was jij trouwens niet weg ofzo? Met een heel officieel bericht, alles erop en eraan?
- duivelaartje: Tsja, ik heb nog nooit kriebels gekregen van om het even wat, niets dat jij geschreven hebt, of van wat ik zelf geschreven heb, dus dat lijkt me niet meer dan logisch, eigenlijk.


Maar goed.
Alweer lachen.
Het stukje waarvan ik weet dat het slecht is ( want dat is het ook gewoon, daar ben ik me van bewust) krijgt net als bij dat rotslechte blood and gore verhaal meer reacties dan mijn andere stukjes. Dat irriteert me echt mateloos.
Ik kan toch moeilijk blijven dit soort dingen produceren om reacties te krijgen? Waarom wordt hier meer op gereageerd?

Begrijp er niets van.

Ik vind het een heel mooi (en lief) verhaal! :)

Ik vind het verhaal heel lief. De korte zinnen vind ik ook erg mooi:)

... en daarom reageer ik ook iets later. (a) Je andere stukjes worden waarschijnlijk evenveel gelezen, maar behoeven minder commentaar. Deze tekst geeft meer ingangen voor een discussie, vooral ook omdat het onderwerp veel duidelijker is, en in mindere mate omdat dit stukje toch net even iets langer is. Vandaar de hoeveelheid reacties. :)

Om even aan te tonen dat de rest wèl grammaticaal goed in elkaar steekt; 'me' = 'mee', en ik zou als simpele oplossing 'moeten' weglaten, maar goed, misschien heb je dit zelf al ontdekt. :)

Ik vind het helemaal niet zo bagger als jij dat zelf blijkt te vinden, maar dat kan ook komen doordat ik hedentendage nogal gevoelig ben voor wat de auteur van bepaalde stukjes zèlf voelde onder het schrijven...

Changshan

Millroy, je hapt beter als we commentaar geven op je kutstukjes, al is vind ik deze niet bepaald kut.

Daar ben ik het totaal niet mee eens. Hij schrijft gewoon wat hij voelt, ik vind niet dat het gelijk goed hoeft te zijn. Het raakt me juist wel. Omdat ik vind dat hij precies verwoord heeft hoe ik me voel als ik met een leuk iemand op straat loop.
Maar zelf zou ik nou nooit zo'n tekst naar iemand toe sturen.
Weet niet hoe dat bij jou zit..;)

Lief:). Hm, ik vind dit geen bagger.

Ik krijg soms weldegelijk kriebels (dan bedoel ik natuurlijk geen overdreven verliefde gevoelens, maar gewoon een fijn gevoel), dus dat was gewoon iets wat ik miste. In tegenstelling tot de meeste anderen mis ik gewoon een echt gevoel in dit verhaal. Je weet wel dat de hoofdpersoon verliefd is, maar ik vind zelf dat dat niet erg duidelijk naar voren komt.

Oh ja, en waarom ik wel op dit verhaal reageer en niet op de ander: Ik had hier iets meer over te zeggen en ik wil graag m'n commentaar niet houden op "Oh, ik vind het mooi.", ik geef liever een iets meer onderbouwde mening. (Aangezien ik niet meer zoveel op Letteren rondzwerf als voorheen.)

Ik weet wel dat hij schrijft wat hij voelt en natuurlijk hoeft dat niet meteen goed te zijn. Hij mag schrijven wat hij wil. Maar ik vond het niet zo goed en of hij nou wel of niet zijn gevoelens heeft beschreven maakt me op dat moment even niet zoveel uit.
Maar 't is een mening he.:)

Offtopic: Mwah, niet in zo'n vorm. Maar ik heb wel eens zulk soort stukjes ('positief' of 'negatief') aan iemand laten lezen voor wie het bedoelt was. Dat beschreef ik ook op zo'n manier. Niet aan iemand die ik nog amper ken of niets mee heb/heb gehad. Meer om van een andere kant te laten zien wat je voelt en denkt over diegene. :)

Het stukje raakt me, omdat ik vind dat je - niet overal, maar op sommige momenten - precies mijn gevoelens uitdrukt.
Ik erger me alleen aan die woorden in hoofdletters. Er zijn toch ook andere manieren om dat te benadrukken, bijvoorbeeld met accenten?
Het is misschien niet je beste stuk, maar ik vind het zeker ook niet slecht.

Silla - Sorry, loos commentaar.

Ik vind het een goed stukje, het raakt me ergens wel en ik kan me erin inleven. Goed, het is dan niet origineel of wat, maar damn, tis wel moeilijk om wat origineels te verzinnen! Tja, ik kan me gewoon goed vinden in je stukje! (y)

Millroy ga terug van waar je gekomen bent!

fancyforum ;)

Ik kon tijdens het lezen geen lijn in het stukje vinden, en ook vormt het geen geheel voor mijn gevoel. Maar daarentegen vond ik het een bijzonder stukje. Ik ken inderdaad niet van die zoete, schitterende (in de letterlijke zin van het woord) stukjes van jou, maar ik vind dat je deze helemaal niet bagger hebt neergezet.

Ik vind de 'Of' aan het begin van deze zin niet zo mooi, ik zou 'm weglaten.

Deze 'Bah' zou ik ook weglaten. Maar dat is waarschijnlijk meer omdat ik de voorkeur geef aan mooie, lange zinnen afgewisseld met korte zinnen, soms bestaande uit 1 woord. Vaak zegt alleen 'Machteloosheid' meer dan 100 woorden in 1 zin die hetzelfde beschrijven.

Het is niet geweldig, rommelig en soms niet zo lekker te lezen. Maar het had iets waardoor ik kan zeggen: niet gek, nog lang niet gek.