uitzichtloos
 

"Je ogen huilen mooi" zei jij,
"onze wegen splitsen hier" zei jij
Wat moet ik nu met de mijne?
De mijne ligt nu opgebroken,
ontoegankelijk en versperd.
Temiddenvan mijn weg
liggen brokstukken,
van herinneringen aan jou.
Deze vertragen mijn doorgang niet.

Ze maken hem onmogelijk.




kritiek graag? :)

Ik vind dat het niet fijn loopt. Het is te kort om verschillende metrums te kunnen hebben, en steeds als ik denk een metrum ontdekt te hebben, verandert dit weer. Ik vind de herhaling van 'zei jij' in regel 1 en 2 ook niet mooi.

Overigens denk ik wel dat het nog wat kan worden (hoera). Als je aan het metrum werkt, zal het al veel beter zijn. Je eind vind ik wel leuk, verrassend.

mist idd nog wel een stuk ,maar dat moet ik nog op papier krijgen zegmaar :S

ja vaag sorry :o

Zeker posten als het af is, dan!

Leuk (Y), al loopt hij niet helemaal lekker. De herhaling van 'mijne' vind ik minder, ik vind het woord sowieso niet mooi. De enerlaatste zin is goed geprobeerd, je denkt echt nog even dat het goed afloopt, maar door het begin stuk is die hoop niet zo heel erg groot.
De eerste en tweede zin vind ik een beetje tegenover gesteld, eerst een soort-van-compliment en dan een figuurlijke aanslag op je leven. Het zou wat mooier zijn als je de 2e keer inplaats van 'jij' 'je' gebruikt, herhaling van zulke (kleine) woorden is soms erg storend.