Te negatief over jezelf denken
 

Hoi

Ik zit met een gruwelijk probleem. Ik denk veel te negatief over mezelf. Ik doe van alles en nog wat en dat doe ik op zich niet slecht. Maar toch denk ik steeds dat het niet goed met me gaat.

Weet iemand wat ik hier aan kan doen?

Sorry dat m'n verhaal zo beknopt is maar ik heb bij god geen idee wat ik hier het beste kan neerzetten dus als je iets wilt weten: vraag het dan vooral.

Hou in een soort van dagboek bij wat je allemaal voor goede dingen hebt gedaan die dag. Goede cijfers, complimentjes, gewoon dingen waar je trots op was. Het kleinste beetje. Schrijf dat op, lees 't soms 'ns terug.

ja dat heb ik ook weleens, als er dan even iets fout gaat denk ik gelijk van ik kan echt niks, maar ach, dat heeft iedereen toch soms?

Ja, maar als je het de hele tijd denkt is 't niet echt goed. Ik kan d'r over meepraten.

Ik schijn het te hebben, alleen ik zie zelf niet echt meer in wat er zo negatief aan is. Wat je kan doen is gewoon dingen die je niet denkt te kunnen toch te doen.

Ja klopt. Alleen bij mij slaat het dan door. Ik denk idd meteen dat ik niets meer goed kan doen en meteen daarna gaan er nog veel meer dingen verkeerd.

Het probleem is niet dat ik denk dat ik dingen niet kan. Maar meer dat ik denk dat ik iets niet goed heb gedaan terwijl ik zeker weet dat het wel goed is.

Offtopic: Gefeliciteerd (Y)

hmm.. Ik herken je verhaal. Kan nu niet verder antwoorden want ik moet zo naar school :p Kijk anders even naar mijn andere topic (faalangst)

Maar je wéét in ieder geval van jezelf dat je dat doet. Misschien helpt dat om je gedachten te relativeren.
Tenminste, dat is wat iedereen altijd tegen mij zegt/zei. Maar bij mij lukt het nog niet echt...

Daar heb je het antwoord al zelf gegeven: je WEET ZEKER dat je het goed hebt gedaan. Als je het zo zeker weet, kun je er moeilijk meer andere gedachtes op na houden. Focus je meer op dat zeker weten in plaats van die andere verkeerde gedachte

Als je iets hebt gedaan en je doet het vanuit jezelf is het altijd goed, ook al maak je fouten...

Alleen als je goed wilt doen kan je fouten maken, door fouten kun je alleen maar leren. Als je een fout maakt is het dan ook het beste om te kijken wat er fout ging, kan je het volgende keer beter (je kan het bijv een tijdje opschrijven, krijg je een beetje overzicht)

Altijd vanuit jezelf denken, anders kan je ook geen fouten maken of doen wat jij denkt wat goed is :)

Ik herken het. Zoals meelfriek zei: hou een dagboek bij; het helpt echt (y)

Welke normale jongen van 20 houdt tegenwoordig nog een dagboek bij?

Hoezo is het niet normaal volgens jou?
Veel mensen kunnen zich niet echt goed verplaatsen in die personen. Ze zeggen dat je alles positief moet bekijken, maar dat is erg moeilijk omdat veel het vaak zelf niet eens geloven. Als je een dagboek bijhoud met alle positieven dingen zie je wat er wel positief aan jou en je leven is. Het is toch volkomen normaal om je zelf te helpen, of niet soms?

Je bent zo en zo niet de enige, want volgens mij heeft zo goed als iedereen er last van.. Alleen sommige laten het minder merken als andere..

Ik heb maar 1 simpel advies : Leer van je fouten. en sommige dingen waren misschien nog wel slechter uitgepakt als je dat anders had gedaan...
Niemand vraagt je om perfect zijn behalve jezelf...

Precies. Het is niet een dagboek als "Lief dagboek. Vandaag ben ik naar de stad geweest" oid. Gewoon lijstjes, desnoods, maar dat je 't iig per dag opschrijft.

Dank voor de tips. Dit is niet het enige probleem waar ik mee zit. Ik reageer soms veel te overhaast op een verkeerde manier op situaties waar niets aan de hand is en ik laat me veel te snel boos maken. Ik heb het er ook al over gehad met een collega van me die psygologie studeerd en die zei een aantal dingen waardoor ik vermoed dat er toch iets meer aan de hand is. Het gaat met name op m'n werk verkeerd. Dan ben ik ergens mee bezig en gaat er iets niet helemaal goed. Dan sla ik meteen aan het twijfelen of ik de rest ook niet verkeerd doe en raak ik een beetje in paniek. Iets wat behoorlijk lastig is als leidinggevende.

Ik heb in het verleden wel een hoop fouten gemaakt en daar ben ik een paar keer (terecht) keihard op afgerekend en sindsdien ben ik als de dood dat het weer gebeurd. Mischien iets te bang en licht het daar aan.

Verder heb ik ook niet zo'n hele goede band met m'n ouders. Ik ben weggegaan bij m'n moeder omdat ik vond dat ze te veel aan m'n kop zeikte over dingen die ik niet deed maar wel beloofd had. Dan kregen we daar ruzie over en waren we allebei boos op elkaar terwijl dat eigenlijk nergens voor nodig was. Dat was ik zat en toen heb ik op een dag m'n spullen gepakt en ben bij m'n pa gaan wonen. Op zich geen verkeerde keuze omdat het nu wel een stuk beter met me gaat. Maar ik heb nooit echt de moeite en tijd genomen om het uit te praten met m'n ma. Iets waar ik eigenlijk wel verschrikkelijk van baal en wat me nu wel op gaat breken.

Dan is er ook nog het probleem dat ik het heel moeilijk vind om m'n gevoelens echt goed te uiten en om een kritische mening tegen iemand te geven die boven me staat (bv m'n baas). Bang om afgezeken te worden. Of ongelijk te hebben.

Er word van me gezegd dat ik in heel veel opzichten op m'n pa lijk. Terughoudend, niet zelfverzekerd, weinig ondernemend en dingen die je wil doen niet doen. Ook dit werkt nou niet bepaald positief op je gedachten en helemaal niet als je langzaam tot de conclussie komt dat het nog echt waar is ook. Niet dat het verkeerd is maar ik wil het zo graag anders doen en echt goed aanpakken maar ik zou echt niet weten hoe.

Al met al toch iets meer wat me lief is en ik weet niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan en wat ik er aan kan doen. Ik word er een beetje gek van...

Het is ook voor mij een goed idee...
Zo'n dagboek. Goed idee (y) Ik ga er denk ik ook maar eens eentje aanschaffen, lekker overzichtelijk. Eindelijk wat positiever misschien dan? :p

wat maakt het uit? Is een dagboek aan een leeftijd verbonden?

Ik geloof dat ik dit wel herken. :( Wat je er aan doet? Tja dat weet ik dus ook niet. ;)

Hallo,

Echt rot dat je kampt met dit probleem. Maar het is wel herkenbaar, voor de meeste mensen trouwens denk ik wel, want iedereen denkt negatief over zichzelf op bepaalde manieren, de één alleen in ergere mate dan de ander. Bijna niemand durft volledig van zichzelf te houden en zichzelf te accepteren.

Een dagboek bijhouden is denk ik wel echt goed, want dan kun je meer grip krijgen op deze gevoelens en daarnaast is het ook goed om ook echt de goede, leuke, bijzondere en geweldige dingen op te schrijven van jezelf en die je ervaart en hier bij stil te staan.

Verder is het gewoon ook een kwestie van jezelf herprogrammeren denk ik. Je bent nu waarschijnlijk begonnen een patroon te ontwikkelen waarbij je steeds vaker negatief over jezelf denkt en dit bevestigt voor jezelf. Dit kan best ontstaan zijn door wat je onder andere ook verteld hebt, dat je bijvoorbeeld in het verleden fouten hebt gemaakt (zoals ieder mens doet) of dat mensen je geconfronteerd hebben met dit en je hierdoor een soort van getraumatiseerd bent. Als gevolg hiervan ben je hier waarschijnlijk te veel bij stil blijven staan, wat heel zonde is, en ben je gaan geloven dat 'het niet goed met je gaat' en dat je negatief over jezelf moet gaan denken. Je gaat dan steeds meer negatieve gedachtes over jezelf creëren en deze negatieve gedachtes versterken elkaar en zorgen voor nog meer negativiteit en minder zelftrouwen. Zo ga je steeds minder goed over jezelf denken en gaat het ook steeds meer bepalen hoe je je voelt en hoe je je gedraagt, het wordt simpelweg een automatisme omdat je jezelf zo ingesteld hebt. Je moet het opmerken als je weer negatief over je jezelf denkt en deze gedachtes simpelweg vervangen door positieve gedachtes, want het is een keus hoe je over jezelf kiest te denken en te geloven.

Je kan best erkennen dat je fouten hebt gemaakt in het verleden en dat iedereen, ook jij, minder goede eigenschappen heeft, maar dit mag je echt niet op een zelf veroordelende en negatieve manier doen. Want dit brengt alleen maar ellende en waarom zou je dat doen, dat is toch onzinnig. Iemand kan zelf z'n eigen grootste vijand of beste vriend zijn, probeer er gewoon voor te kiezen ten allen tijden van jezelf te durven houden en vertrouwen te hebben in jezelf. Geloof gewoon dat je dat waard bent, want dat is ook zo! :)

Gebruik je drugs?

Beetje onzekerheid is wel gezond opzich, anders word je arrogant maar dit is wel heel erg, is er geen reden waarom je die gedachten heb van; 'ik doe toch niks goed?'

Heb je werk? wat voor werk doe je? heb je het idee dat je op je niveau werkt? (niet teveel of te weinig verantwoordelijkheid hebt?) Of studeer je misschien? Wat doe je voor studie? vnd het makkelijk/moeilijk?

Heb je een vriend(in)? Hoe kijk je tegen haar / hem aan? Als een gelijkwaardige, of niet?

Kan je een voorbeeld geven wanneer heel erg tevreden was met jezelf?
Kan je een voorbeeld geven wanneer je ergens niet ontevreden over was (maar ook niet tevreden, gewoon neutraal?)

Heb je een druk leven, of niet? Wat doe je zoal op een dag?


sorry, jij nodigt mij uit tot vragen stellen :p