wat voor hulp
 

Ik vroeg me af wat voor hulp mensen hier momenteel krijgen en gehad hebben, en waarvoor, en wat het inhoudt.

Ik zag wel een soorgelijk recent topic, maar dat ging alleen over depressies.

Ik begin binnenkort met een praatgroep over mishandeling/seksueel misbruik.

Mensen hebben geen hulp nodig, maar gezond logisch verstand/ hersenen/ zelfvertrouwen etca

Ik ga naar een maatschappelijk werker, voor problemen thuis enzo. Ik vind het zelf doodsaai en onnodig, maar ja.

verklaar je nader? :)

wat doe je bij je mw'er? ben je verplicht? want anders kan je toch gewoon weg?

Wel, mensen zeggen wel eens "je bent zelf de beste psycholoog voor je eigen problemen". Omdat je jezelf het best kent. Jij kent je verleden en heden, jij kent je karakter, je weet hoe je reageert op bepaalde situatie's. Als je een probleem hebt, kun je zelf de oorzaak ervan vinden door middel van in je verleden te duiken en je innerlijke. Vaak zit de oplossing al goed en wel in je hoofd voordat een psycholoog ermee op de proppen komt.

De meeste problemen zoals pesterij, schaamte, verlegenheid of slecht in het leggen van contacten ligt bijvoorbeeld in onzekerheid. Dat kun je ook weer van jezelf analyseren waar die onzekerheid vandaan komt en dan kun je er zelf oplossingen bedenken. Het probleem is alleen dat je de theorie die je voor jezelf hebt uitgepuzzeld niet of moeilijk in praktijk kunt brengen en daar hebben ze meeste jongeren/mensen alleen wat hulp bij nodig. Maar uiteindelijk komt het op hen zelf neer. Een analyse van jezelf en oorzaken kun je zelf bedenken met helder verstand, de praktijk is alleen wat lastiger.

Heb ik nu mijn nader voldoende verklaard?

Ik heb een paar weken lang met een psychiatrisch verpleekundige gesprekken gehad en daarna begonnen met een depressiecursus die ik niet heb afgemaakt.

Op dit moment heb ik geen therapie, maar ik denk wel dat ik er mee verder ga omdat het nog steeds niet helemaal goed gaat soms.

Ik heb gesprekken gehad bij Jeugdzorg 3 jaar geleden ofzo.

Nu heb ik maandelijks een gesprek bij de psychiater. En ik krijg wekelijks gedragstherapie bij een psycholoog. Verder ga ik een training volgen voor assertiviteit en praat ik nog online met een systeemtherapeut.

Dit alles wegens depressie, Gilles de la Tourette en OCS.

Je hebt helemaal gelijk, eigenlijk is het ook de bedoeling dat mensen zich zelf helpen. Hulpverlening is alleen soms een zetje in de goede richting, het helpen moet je echt zelf doen.

Ook een kwestie van wil en onwil...als je wilt beter worden dan word je het ook, maar sommige mensen blijven liever in een soort slachtofferrol zitten.

Het kan wel zo zijn dat door bijv. onzekerheid (eigenlijk is dat angst) je de weg niet meer goed kan vinden. In mijn geval zit het zo: ik ben bijna 24 uur per dag bezig om mezelf te ontwikkelen en dingen te verwerken, maar door bijv. onzekerheid, angst, dwang en tics lukt het af en toe niet, dan loop ik vast. Bij gedragstherapie ga ik er mee leren om gaan...

Ik had gesprekken bij het GGZ / RIAGG en slikte Seroxat / Paroxetine (antidepressiva). Ben met beide gestopt en heb gisteren mijn 1-na-laatste gesprek gehad bij de psychologe (een nieuwe dus)

ik had iemand van de jeugdzorg ( verplicht)

gelukkig ben ik pas 18 geworden dus ben er lekker vanaf :)



ik vond ze totaal niet goed!

Hmja, mensen die slachtoffer blijven spelen zijn of voelen zich vaak eenzaam en willen meer en meer aandacht om de eenzaamheid te verdrijven.
Denk dat gedragstherapie de beste therapie is voor de meeste mensen omdat dat het beste resultaat levert/ meest effectief is. Een analyse door een psycholoog is misschien verhelderend, maar eigenlijk wist je het grootste gedeelte al. Erg verfrissend die theorie, alleen je hebt er bar weinig aan.

Ik heb vroeger bij verschillende MW'ers en psychologen gelopen, had geen enkele nut.

En momenteel heb ik een intensieve gedragstherapie bij een psychotherapeut:)

Ik zit nu bij een psycholoog/psychiater (weet niet wat het is ben pas 1x geweest)
Ik voel me angstig daar van binnen het lijkt net voor mij alsof diegene mijn gedachten kunnen lezen ......en ik vindt het moeilijk om er over te praten
Ik ben van plan om er mee te stoppen maarja dan heb ik wel een aantal mensen op me kop want sommige weten dat ik het gewoon nodig heb om der uit te komen
Weet iemand hier raad mee ???
Pm is ook goed !

gr.tieneke

denk dat je moet door zetten het is heel moeilijk maar ook omdat je pas 1x bent geweest zou ik het de tijd gunnen. en het praten is lastig maar geloof mij je leert het van zelf

ja, heel duidelijk :) dankje.

Natuurlijk zit hier wel wat in. Maar ik denk persoonlijk dat dit niet voor alle mensen geldt eigenlijk. Niet iedereen kan/durft over zichzelf na te denken. Niet iedereen weet waar iets vandaan komt of heeft gewoon niet door dat het er uberhaubt iets mee te maken heeft. sommige mensen kunnen er met niemand over praten, dan is een hulpverlener misschien ook wel erg handig en sommige mensen hebben gewoon medicijnen nodig voor hun depressiviteit om eens een voorbeeld te noemen. En aangezien je die niet jezelf voor kunt schrijven... Verder moeten er soms op een praktische manier zaken aangepakt worden en is het handig om hier iemand bij te hebben die hier verstand van heeft (bijv. in geval van schulden (die jongeren tegenwoordig steeds vaker hebben.) Je kan er vaak niet zelf voor zorgen dat deze (deels) kwijtgescholden worden oid.). Dan bijv. gezinsproblemen die maar blijven voortduren. Je kan nog zo goed weten wat het probleem is, maar niet ieder gezin/iedere jongere is in staat dit dan ook zelf in het gezin op te lossen. Soms is het handig om daar een 'neutraal' persoon in te hebben. Denk bijv. aan gezinsgesprekken. Wat ik heb getypt geldt gerust niet voor iedereen, dat ben ik met je eens. Maar toch kan het veel jongeren wel helpen denk ik.

Sommige willen er gewoon niet zelf over nadenken en willen gewoon hulp uit gemakzucht of aandacht (slachtoffersrol hoe iemand het zo mooi noemde) en sommige denk dat het wel weer "voorbij waait" of hebben teveel andere dingen aan hun hoofd waardoor ze amper tijd hebben er zelf over na te denken. En dan heb je natuurlijk het kleine gedeelte dat er echt niet zo goed over na kan denken (over hun eigen problemen oid), maar achteraf denken ze vaak "ja, dat is eigenlijk wel waar, dat ik daar niet eerder op ben gekomen."of "ja, maar dat wist ik wel, maar daar dacht ik niet aan of dacht dat dat niet relevant was" etca.

Sinds 1,5 jaar dynamische psychotherapie = eens per week gesprekken met psychiater.. Sinds een jaartje heb ik ook EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing). Dit is specifiek voor ptss (post-traumatische stress-stoornis).. http://www.emdr.nl staat veel info over deze therapie variant.

Voor deze psychotherapie en emdr heb ik bijna 4 jaar gesprekken met een SPV-er, psychologen en psychiater gehad.. Dit alles bij het RIAGG.. Sja, waarvoor ik het heb? Ik heb veel gebeurtenissen uit het verleden niet goed verwerkt, ik doe veel met mijn ratio (op het cerebrale af;)) in plaats van naar mijn gevoel te luisteren..

Nu generaliseer je behoorlijk.. Er rust in deze maatschappij een taboe op de zogeheten slachtofferrol. Ik kreeg afgelopen donderdag de feedback van 'mijn' psychiater dat ik me meer als slachtoffer zou moeten opstellen. Hierdoor zou ik (meer) stilstaan bij mijn gevoelens en zou ik ze leren serieus te nemen.. Ikzelf verafschuw die rol omdat ik er zo'n passief, aanstellerig beeld van heb, dit terzijde.. (*grinnik* ik heb direct de intense behoefte mezelf te verdedigen mbt die rol;))

Therapie is absoluut geen easy way om problemen op te lossen. Je wordt constant met jezelf geconfronteerd, iets waar je niet snel voor kiest indien je 'gemakzuchtig' in dat opzicht bent. Er kunnen handreikingen gegeven worden, maar uiteindelijk ben jij degene die het ten uitvoer moet brengen.

jep, is mijn ervaring ook. Maar veel mensen zeggen: ik heb niets aan die therapie/gesprekken...ik zou dan zeggen: maak er zelf wat van. Als je ergens over wilt praten, doe dat dan, stuur zelf het gesprek, want die psycholoog zit er voor jou en niet andersom...net als dat mensen soms zeggen dat ze iets niet durven te vertellen. Je hebt daar alleen jezelf maar mee, en als je niet wilt, doe het dan helemaal niet...

Maargoed ik heb er zelf ook de nodige moeite mee.

Ik word trouwens behoorlijk nerveus voor morgen, want dan begint mijn gedragstherapie. Iemand enig idee hoe dit gaat?

hoe heet het precies?
is het RET oid?

geen idee??

Volgens mij cognitieve gedragstherapie, ik weet niet wat RET is.

Dat zei ik -_- maar dan met andere woorden

Ik heb een Eerstelijnspsych gehad, een schoolpsych een zelfstandige psychiater.

Bij de eerste twee had ikg esprekken en bij de laatste wilde ze iets van systeemtherapie gaan doen maar dat heb ik afgewezen omdat ik het niet vond passen bij mijzelf.

Bij RET ga je de volgende dingen na:
A: Gebeurtenis
B: gedachte
C: gevoel

Hierbij gaat het niet om je gevoel bij die gebeurtenis, maar om je gevoel bij wat je dacht bij de gebeurtenis. Je moet jezelf best wel kunnen confronteren en het wordt eig. alleen toegepast bij mensen waarvan gedacht wordt dat ze dit aankunnen en die toch wel wat zelfinzicht hebben.
maar op die manier leer je omgaan met bepaalde situaties door anders te denken. je gaat nl. ook bekijken waarom je die gedachte hebt, of het reeel is en wat je ook kunt denken.

hug, wen

Gehad:

- Psycholoog
- Dagbehandeling (op doordeweekse dagen therapie in een groep in een kliniek van 12-17)
- Psychotherapie
- Opname (24 uur per dag)
- Medicatie (dus Psychiater)

Op dit moment:

- Psychotherapie
- medicatie (dus Psychiater)

Thanx voor de info, het klinkt wel interessant maar inderdaad heel confronterend. Gefeli trouwens :)

Ik had dus vanochtend dat gedragstherapie maar het was nog een soort intake gesprek. Ik vond dit al supermoeilijk en zat veel te huilen etc. maar ik kwam wel zelf tot een inzicht. Was heel grappig want die psycholoog begon met vertellen en toen nam ik zijn verhaal over. Maarja dat heb ik lang niet op alle gebieden.

Ik heb veeeeel waar ik aan moet werken maar ik ben op de goede weg (y)

Ik krijg straks assertiviteitstraining en CGT (cognitieve gedragstherapie) en eventueel medicatie.

Gehad:
- Gesprekken met maatschappelijk werkster
- Assertiviteitstraining

Nu:
- Gesprekken met psycholoog voor mijn eetstoornis, depressiviteit en weet ik veel allemaal nog meer

Ik heb veel problemen opgelost met alcohol

Gehad:
- maatschappelijk werk
- bureau jeugdzorg

Nu heb ik, individuele therapie (weet de eigenlijke naam er niet voor) om mijn dysthyme stemmingsstoornis te behandelen, bij een psycholoog. :)

gehad:
vertrouwenspersoon
psycholoog
psychiater
systeemtherapeut
dagbehandeling
crisisopnames
langdurige opname

nu:
zo af en toe een gesprek om de vinger aan de pols te houden en soms komt daar dan een psychiater bij zitten om de medicatie te bespreken.

Edit: ik heb in het verleden ook met een trauma psycholoog gepraat over een overval waar ik bij was, en met slachtofferhulp, maar daar had ik niks aan. En met de schoolarts, dat was nog erger :P

Goh, dat vind ik knap. Hoe heb je dat gedaan? Ik ga alleen maar flippen van alcohol :|

Ik heb nog niet veel therapie gehad.
Ik ben wel naar de schoolarts geweest en dat was juist heel goed ( @ bugge: waarom was die schoolarts zo verschrikkelijk?).
Ook ben ik vandaag voor het eerst naar een orthopedagoog geweest.
Binnenkort krijg ik waarschijnlijk therapie, watvoor weet ik eigenlijk niet.
Over ruim een jaar krijg ik cognitieve gedragstherapie om mijn pad als het ware wat te verbeteren.
Dit alles om een zwaar verleden en heden, mishandeling, enz.

Ik wou even opmerken dat het soms ook een chemische kwestie is. Sowieso bij mensen met een persoonlijkheidsstoornis, bijvoorbeeld, is het ook voor een deel biologisch, zit het in de genen dat ze zich zo gedragen en voelen en dergelijke.
Maar voor de rest ben ik het met je eens.

Ontopic. Geen. :p

Ja, verplicht door de school.

ben blij dat je op de goede weg bent (y)

:) ik ben met een project bezig waarin ik een client moet analyseren. ik adviseer ook gedragstherapie en assertiviteitstraining ;) maargoed lekker offtopic. nog meer offtopic: tnx voor het feliciteren

ik dacht altijd dat psychotherapie, bot gezegd, praten + pillen was, maar als jij medicatie apart noemt, is psychotherapie dan alleen praten? of zit ik er nieuw sowieso helemaal naast?

Psychotherapie is niet per definitie therapie + medicatie :)

oké, dankjewel :)

http://www.hulpgids.nl/therapie/therapie.htm dit vind ik persoonlijk een erg goede site over psychotherapie.. Zeker de moeite waard om een kijkje op te nemen! :)

ga ik even doen :)

Klopt. Volgens mij zelfs vaker niet dan wel. En als wel, is het meestal geen onderdeel van de psychotherapie, maar meer ter ondersteuning.

Begon 5 jaar geleden met gesprekken met psychologe -
toen bij een lotgenoten groep aangesloten...
gezinstherapie met vader
cognitieve gedragstherapie
later een jaartje zelfstandig, dus geen hulp gehad

afgelopen jaar : gesprekken met psychologe/psychiater
deeltijdbehandeling...
opnamen op gesloten afdeling
nu opname op open afdeling

Nu bezig met intake langdurige opname

:) thank you aswell.
coopergirl: de link is wel interessant ja :)

Die uitzonderlijke gevallen zullen ook best bestaan ja.
Zoiets vertelde een psycholoog mij ook eens. Allerlei informatie over stoffen in mijn hersenen wat mijn depressie veroorzaakt. Maar daarin heeft hij min of meer ongelijk. Want omstandigheden hebben het gemaakt naar depressie, niet de stof op zich

Helemaal mee eens, iemand die goed in elkaar zit kan het zelf oplossen zoniet met familie of vrienden, maar om nou naar een vreemde te gaan die daar voor opgeleid is vind ik zo zwak van onze maatschapij...

:rolleyes:
volgens mij vergeet je een aantal belangrijke factoren;
hangt er toch heel erg vanaf wat die persoon heeft meegemaakt?:)

Iemand maakte hier de opmerking dat het zwak is om naar een vreemde te gaan met je problemen (neem aan dat je daarmee een hulpverlener bedoeld).
Dit ben ik niet met je eens. vind het zelfs iets van sterkte eigenlijk.
De meeste mensen die hulp zoeken
a) kunnen niet terugvallen op familie / vrienden omdat ze die niet hebben, te ver weg wonen
b) hebben steun en hulp gezocht bij familie en vrienden maar dit bleek niet genoeg te zijn omdat de persoon medicijnen nodig heeft, iemand nodig heeft die er neutraal tegenover staat, iemand nodig heeft die kan bemiddelen, makkelijker met een vreemde kan praten, therapie nodig heeft die familie en vrienden niet kunnen geven