afschrijfseltje
 

Ik weet niet echt hoe te beginnen. Aarzelend vormen gedachten zinnen in mijn hoofd, net zoals een kind zijn eerste pasjes zet, wankelend, wachtend om te vallen. Nooit, neen, nooit had ik gedacht dat ik. Wel, je weet wel wat ik bedoel. Zéker niet na die allereerste keer, die keer dat je me toesprak. Bars, overtuigt van je kunde en met je handen op mijn bange, pijnlijke lichaam. Wie had dat nou gedacht? Het is allemaal zo surrealistisch, zo onuitspreekbaar moeilijk. Hoe kan ik nu, een meisje van 20 jaar een man van 59 missen?

Sorry, ik kon het topic waar je dingen van je afschrijft niet vinden :(

Ja, het is een afschijfselding en dan hoef je natuurlijk eigenlijk niet echt commentaar, of wel? Maar deze zinnen zijn nogal opmerkelijk:

Dat neen leest sowieso niet echt prettig, maar je hebt wel heel veel nooit/ wel hier in staan, wat een beetje vreemd is:s

Tja, heftig. Auto-biografisch?
En omdat het een afscrhijfsel is en ernstig kort, kan er maar weinig kritiek op gegeven worden, denk ik!
Maarre, blijven schrijven! (Y)