Bos
 

Klein, simpel gedichtje, vanmiddag in het bos geschreven:o

Bos

Ik dwaal over de wegen,
De stad ligt achter mij.
De paden worden smaller,
De wind prikt in m'n zij.

Ik fiets hier nu een uurtje,
Steeds dieper in het bos.
De zon wordt steeds iets zwakker,
Gedachten komen los.

Wanneer ik hier linksaf sla,
Is er alleen nog zand.
Ik stap traag van mijn fiets af,
En neem hem in mijn hand.

Ik kom langs een mooi plekje,
En zet mijn fiets maar neer.
Besluit hier te gaan zitten,
Genieten van het weer.

Gedachten hier verwoorden,
Op dit stukje papier.
Met bosgeluiden om me heen,
Schrijf ik ze langzaam neer.

Steeds minder om te schrijven,
Gedachtes vallen weg.
De rust heb ik gevonden,
Wanneer ik niets meer zeg.

Mooi! Alleen die laatste regel vind ik een beetje jammer, want als je alleen bent, zeg je toch sowieso niets? (oké, er zijn uitzonderingen...) Maar hij loopt goed en ik vind de rijm over het algemeen ook niet echt te gedwongen.

En hoe kan wind in je zij prikken?:s

Dankje:)
Die laatste regel is beeldspraak voor de gedachtes die in je hoofd bijven praten en dingen zeggen, wist niet hoe ik ze anders kon verwoorden :o

Geen idee, maar ik vond t wel hip staan ;)