te aanhankelijk of wat?
 

Ik merk de laatste tijd dat ik m'n vriend veel meer mis dan in het begin van onze relatie. Dat is toch gek? In het begin ben je heel erg verliefd enzo... Maar het vreemde is: toen had ik nog wel af en toe behoefte aan een dag voor mezelf, maar dat is nu helemaal over. Ik zou er helemaal geen problemen mee hebben om hem elke dag te zien (natuurlijk, het gaat ook prima zonder, maar ik vind het leuker om hem wel te zien, ook al is het maar dat we samen slapen en wakker worden).

Ben ik nu te aanhankelijk, ben ik toe aan samenwonen (:confused: ) of ben ik gewoon normaal? :p

Als jij het gevoel hebt dat je toebent aan samenwonen ben je eraan toe. Tweeëntwintig is daar ook helemaal geen vreemde leeftijd voor, zou ik zeggen. :)

Als jij je in je eentje ook nog prima kan vermaken zie ik het probleem niet. Het is toch logisch dat je zo vaak mogelijk bij iemand wilt zijn waar je van houdt?

Volgens mij ben je volkomen normaal. :)

Zo lang je niks meer doet zonder hem en geen eigen leven hebt, ben je aanhankelijk.
Samenwonen kan een goed idee zijn ja. Maar hoe ziet hij het eigenlijk? Zou hij ook willen samenwonen?

Het lijkt me wel logisch hoor, je wordt ouder en krijgt andere behoefte, zeker als je een vaste relatie hebt!

Ik heb ook wel een beetje hetzelfde moet ik zeggen, alleen samen wonen is voor mij nu nog niet echt haalbaar.
Maar idd ik zou het liefste ook altijd wakker worden, kijkend in zijn ogen. Bij hem zijn, altijd! En dan gewoon wel je eigen dingen daarnaast, maar gewoon wetend dat hij eigenlijk altijd bij je is :)

Mja, eerlijk gezegd heb ik dat ook wel een beetje :o Nou ja, ik weet niet zo goed of ik echt geen behoefte meer heb aan dagen voor mijzelf, of dat ik die gewoon al genoeg heb. Natuurlijk zie ik hem in het weekend ook niet zoveel, en overdag eigenlijk ook nauwelijks. Maar het is prettig om hem in mijn buurt te hebben, ook al doe ik eigenlijk dingen voor mijzelf.
Tja. Normaal ben je wel, denk ik. Of ik ben natuurlijk ook te aanhankelijk, maar dat strookt niet met mijn karakter :P

Mja, ik geloof ook niet dat ik echt abnormaal ben...
Het was meer dat ik het vreemd vond dat ik hem nu (veel) meer mis dan in het begin terwijl ik hem vaker zie en we al zo'n 2,5 jaar een relatie hebben... Maar goed, dat is dus lekker niet vreemd!
Ik weet niet of ik echt al behoefte heb aan samenwonen. Soms denk ik van wel, maar ik woon nog thuis en ik heb altijd gezegd dat ik eerst op mezelf wil wonen voor ik ga samenwonen. Bovendien heeft hij nu een heel huis voor 150 euro per maand in het centrum van Utrecht. Hij woont daar samen met z'n beste vriend, en ik denk niet dat hij dit wil opgeven, wat ik ook heel goed begrijp! Maar ja... dan zit samenwonen er dus voorlopig niet in...
En zoals het nu gaat mis ik hem toch wel vaak heel erg... :o
Deze week zie ik hem dan zaterdagochtend voor hij naar z'n werk gaat en dan zie ik hem woensdagavond pas weer (tenzij hij morgen hier komt, wat misschien wel gebeurt). Ik weet dat dit heel erg meevalt en dat er stellen zijn die elkaar een keer per week of zelfs een keer in de twee weken zien, maar ik vind het best jammer... Tot zo'n 2 maanden geleden vond ik het ook wel best, had ik er helemaal geen behoefte aan om m vaker te zien, maar nu wel... Misschien toch wel stiekem behoefte aan samenwonen :D


Tjonge... lang verhaal :eek:

Ik vind het allemaal wel logisch en begrijpelijk hoor. :)

Ik zou ook wel samen willen wonen, maar ik heb ook altijd gezegd dat ik eerst op mezelf wil. Dat ga ik nu ook doen en ik ben helemaal blij met m'n nieuwe kamer enzo, dus dat is ook wel heel erg leuk. :)
Dat kun jij ook doen, eerst een tijdje op jezelf en dan tegen de tijd dat je daar genoeg van hebt is er misschien wel een mogelijkheid om samen met je vriend te gaan wonen.

Ik woon dan ook alweer een tijdje op mezelf... nou ja, behalve dat het vriendje elke nacht bij me slaapt :P

mja... misschien moet ik hem gewoon vaker zien, is dat het probleem. Maar ik zie hem helemaal niet zo weinig, het is alleen dat ik het de laatste tijd te weinig begin te vinden...

Lijkt me niks mis mee. Vooral niet als hij hetzelfde heeft. Als hij juist meer afstand wil, dan is het een beetje jammer. Maar dat zal wel niet, als ik het zo hoor (lees).

Ik denk ook dat als je eerst op jezelf gaat wonen, dat jullie dan alsnog bijna elke nacht bij elkaar slapen. Zo gaat dat iig bij de meeste stelletjes die ik ken. En als je dan echt zo'n beetje bij elkaar ingetrokken bent (als dat gebeurt) zou je kunnen besluiten te gaan samenwonen (of trouwen, dat deden mijn ouders, maar die waren al heel oud).

Het ligt er trouwens natuurlijk ook aan of jullie in dezelfde stad wonen.