'Wauw, inspiratie'
 

'Ik ga een gedicht schrijven over
alles wat ik denk.
Ik denk bomen, bloemen, geuren, kleuren;
hij.
Ik ga een gedicht schrijven over
Bomen, bloemen, geuren, kleuren;
hij.

Hij is een boom, een bloem, een geur, een kleur
en van alles de allermooiste, allerduurste
Hij is een geur, een kleur, een boom, een bloem
en van alles de allergrootste, allerzuurste.

Ik zou hem al mijn water geven, ook al was dat
nog zo duur.
Ik zou hem al mijn kwasten proeven ook al duurde dat
een uur.
Ik zou hem al mijn bloed en al mijn leven schenken
ook al was hij nog zo zuur.

Ik snap op zich wel waarom je die herhaling in de eerste strofe toepast, maar toch komt het niet helemaal over. Door 'hij' op een aparte regel te zetten leg je daar voor mij wel de extra nadruk die je (denk ik zo) wilde daar wilde plaatsen.

Waar ik de herhaling in de eerste strofe nog wel leuk vind: in de tweede strofe wordt het ge-boombloemgeurkleur me toch wel té: toen ik je gedicht een tweede keer las heb ik die eigenlijk overgeslagen.

Duur // uur vind ik erg leuk: dat past precies. De rijm met zuur komt daarentegen ontzettend geforceerd over.

Ik zou met name de tweede strofe nog wat aanpassen: de herhaling er (gedeeltelijk) uit, of andere woorden met dezelfde klanken, zoiets.

Ik ben het eigenlijk volledig met CSN eens. Je eerste strofe vind ik leuk, ook die ; en dan hij, leuk gedaan. Dan wordt de herhaling iets te veel, zeg maar. Maar je laatste strofe vind ik dan wel weer erg mooi, grappig en lief(y)

Ik sluit me ook aan bij CSN en Vogelvrij... de herhaling is teveel en 'allerzuurste' en 'zuur' vind ik geforceerd overkomen. Toch vind ik het wel een lief gedicht, maar door de herhaling krijg ik het gevoel dat je eigenlijk maar zo weinig zegt.