verdwijning
 

Met genadeloze tikken
verdwijnt
het glazuur van de dag.
Dit avondrood
wordt enkel door de duisternis bedreven.
Even sfeervol persen
de laatste zonnestralen
zich door het vrije spel van de wind.
Bij het onthullen van het tweeduister
ebt er in de verte
een schrille groet
langzaam
weg in de nacht .

Ik vind je verwoordingen werkelijk prachtig, maar de vorm vind ik tien keer niks. Ik zie geen functie in het telkens afbreken van de zinnen, wat ook nog eens heel onregelmatig gedaan is.

Bij het onthullen van het tweeduister
ebt er in de verte
een schrille groet
langzaam
weg in de nacht.

Ik geloof dat ik dit het mooiste stukje vind - wat betreft woordgebruik: je schrijft erg beeldend. Maar de vorm zou ik zeker aanpassen! Dat verpest in mijn ogen namelijk je hele gedicht.