Te laat...
 

Ik had een meid
zo zacht als zij
Raakte haar kwijt
Ik was niet blij

Toen kwam ze om
'T was door een trein
Ik was verstomd
Dronk liters wijn

Ik kotste veel
Raakte ontwricht
Ging ook van school
'K was geen gezicht

Mijn moeder kwaad
Mijn vader rood
Maar ik had spijt
want zij was dood

Ik zakte dieper
Ik zonk en zonk
Ik huilde veel
en dronk en dronk

Nu ben ik niets
Ik leef op straat
verkoop een fiets
en denk: te laat...

Ik bedoel dit heel oprecht en open: zou je me kunnen uitleggen wat je wilt met je gedichten?

Ik ben me aan het verwonderen over je werkjes, maar ik kom er niet uit hoe ik ze moet lezen.

ik vind het wel een goed gedicht. maar is 't ook egt gebeurd?

Er is niet een bepaalde manier waarop je ze moet lezen vind ik. Ik heb niet één thema in al mijn gedichten of verhaaltjes. Wel houd ik van begrip en (als dat niet wil lukken) acceptatie. Ieder mens heeft een geschiedenis, een leven. Ook een dakloze of een oud opaatje...JUIST DIE! :)

Ik weet niet of het ooit echt is gebeurd.

:D Ik accepteer je volledig.

toch wel een schokkend verhaal hoor, maar knap beschreven

Loopt goed en goede boodschap! :)

Een gedicht moet een doel hebben, meestal een doel om iemand iets te leren, maar das mijn mening, ik zie geen doel in jou post

:nono:

Stel: ik ben een filosoof. Dan behoor ik denk ik tot de empiristen en niet tot de rationalisten. Ik ben geen Freek de Jonge en geen politicus.

Dit vind ik niet mooi/leuk en geef dit voorbeeld met tegenzin:

"jongens en evt. meisjes,

als je vriendin en jij het niet meer kunnen vinden en je vriendin gooit zich voor een trein, ga dan niet bij de pakken neer zitten en probeer de mooie dingen van het leven in te zien."

OF

"jongens en meisjes

als je een zwerver over straat ziet lopen< denk dan niet: wat een lamzak!! Maar ptobeer je in zo iemand in te leven en hem als mens te zien"

heel mooi :) zulke gedichten raken mij echt (y)