Somber gedichtje, titelloos
 

Tot de wind me wakker kust
zal ik slapen heel alleen
zal ik dromen over tijden
die voorgoed zijn afgegleden
in de zee van het verleden.

Tot de zon me zachtjes streelt
mis ik jou en denk ik terug
aan de dingen die we hadden
en tot de morgen naar me lacht
zal ik huilen, in de nacht.

Simpel, maar ik vind het wel mooi. Juist omdat het zo simpel is. :)

Wat Anne zegt. :) Het is een lief gedicht, dat door z'n simpelheid eigenlijk perfect is (wat betreft ritme, rijm etc.). Leuk om te lezen.

jaa, ik vind 'm heel mooi :) (y)
en herkenbaar ook, wat mij betreft dan :)

Danku :bloos:

Ja, ja. Mooi. Leuk. Lief. (y)

Een beetje zoals ik vroeger ook dichtte (toen ik nog dichtte :p).. spreekt me dus wel aan;)

Mooie beelden roept het op. Mooie personificaties ook.

Ja, mooi gedichtje :)

En ik kan er maar geen goeie titel bij krijgen :(

Morgenstond heeft goud in de mond :o

Heb ik serieus overwogen :D
Maar ik vond hem te lang

gewoon 'Morgenstond' dan?

Ik weet er weinig over te zeggen. Het ritme is prima, de wind, de zon en de morgen sluiten prachtig aan, en die laatste zin sluit op beide vlakken. Het is gewoon mooi :)