Dubbel
 

Wat vinden jullie van onderstaand gedicht, het werd geschreven door Leonard Nolens... Ik stel enkele vraagjes, welke gevoelens wekt het bij je op ? wat vind je van de woordkeuze ? de gebruikte beelden ? de vorm ? de stijlfiguren ?

Dubbel
Zij is het bed dat mij geen dromen laat,
Het morgenbrood dat ik niet mag verteren.
Zij is de ochtendzoen die mij zo lief mismaakt
En aan een doodgaan raakt dat ik moet leren.

Ik ben haar man die zijn alleenzijn kwijt is
En vereenzaamd in zijn dubbelhartig wezen
Met zichzelf dweept, tweeslachtig, ongewis.
Zij is de wonde die mij bloedt en kan genezen.

Zij is het licht dat mij het licht beneemt.
Zij is de weg en ligt mij in de weg.
Zij is het huis dat mij van thuis vervreemdt
En sluit mij op in het adres dat ik haar zeg.

Moeten wij je huiswerk maken? :rolleyes:

Neen helemaal niet, ik wil gewoon enkele meningen horen, ik zal anders eens zgegen wat ik er van vind... Het gedicht roept verschillende gevoelens bij mij op eerst en vooral om dat elke zin uit twee leden bestaat die elkaar tegenspreken !
Die man lijkt op zich gelukkig maar ergens is hij dat ook niet !Ik heb medelijden met die man, zijn liefde wordt niet beantwoordt,... Veder kan je niet echt spreken vane en typisch gedacht, er komen geen specifieke stijlfiguren aan bod, geen rijm,... Voila, heb zelf mijn huiswerk gemaakt ;) ik wou gewoon eventjes jullie visie op dit gedicht weten...

Er komen wel veel beelden aan bod:

Zij is het bed dat mij geen dromen laat,
Zij is de ochtendzoen die mij zo lief mismaakt
Zij is het licht dat mij het licht beneemt.
Zij is de weg en ligt mij in de weg.
Zij is het huis dat mij van thuis vervreemdt

enz....