Leven in de brouwerij
 

Dit is niet hetgeen dat ik deze week wou plaatsen, dat komt nog. Maar dit bedacht ik net tijdens het kammen van mijn haren.


De bar is stoffig van alle jaren
dat hier niemand kwam
Zonde

Er staat nog een vat bier
al lang niet meer koud
al lang niet meer bezonken
het bier is oud

langs de wand staan flessen drank
jarenlang gerijpt
maar niemand raakt ze nu nog aan
niemand die nu nog begrijpt
hoe het is om alcoholist te zijn

Misschien wordt het nu tijd
om hier een échte hobbyzolder van te maken...

Lijkt me meer proza in een poëzie-vorm. Echt bezinning. (eh ja... ik ben nu dus bezig met het inventariseren van al het werk van Toon Hermans en daarvan is bezinning ook een rubriek ;))

bezinning ja, maar ook nostalgie en weemoed.

Dit is niet waar ik van houd. De stijl ligt me niet. Wat anne zei: proza in poëzie-vorm.

Hmm, waarom jullie dit nu meer op proza vinden lijken... Dat heb ik bij sommige andere gedichten nog veel meer.

Verder vind ik hem wel leuk, maar echt raken doet hij me ook niet. Het kan wel beter. De eerste strofe vind ik wel leuk :)