Het versnellen van mijn hart
 

De zomer droeg de taken van de winter:
het waaide en het sneeuwde en het vroor
's Avonds lag ik in jouw armen op te warmen
ieder etmaal warmer dan 't uur daarvoor

En nu, aan mij de taak na een lang cliché verhaal
poëzie van vandaag tot de orde te brengen, te vertellen
over drama. En het liefst in hedendaagse woorden,
het liefst in woorden die iedereen begrijpen kan.

In mijn hoofd een klinkende warboel
binnen de klanken van kinderliedjes
waarvan ik, uit wanhoop huilend,
de teksten echt vergeten schijn te zijn:
het kind-zijn is voorgoed voorbij

Geen verstoppertje meer voor mij.

En niet dat afscheid doet zo'n pijn
maar ineens moet ik drinken van droge, witte wijn;
ineens moet ik volwassen zijn.

Het begin vind ik erg slecht, maar misschien was dat ook je bedoeling als ik naar de tweede strofe kijk. Maar die 2e strofe komt op mij dan over als een soort slap excuus voor de clichématigheid van de eerste strofe, waardoor strofe 2 dus ook slap is.
Het tweede gedeelte vind ik een stuk beter, want het geeft wel een mooi volwassenen-gevoel, juist omdat je het hebt over kind zijn. (Veel volwassenen zouden altijd weer kind willen zijn) Helaas is de inhoud van je gedicht tegenstrijdig met mijn eigen ervaring, afscheid aan je kindertijd doet wél pijn en aan volwassen-zijn is geen kunst aan, hoewel het ook kan zijn dat ik dat gewoon op een kinderachtige manier doe.
Maar dit terzijde. Ik signaleer een breuk tussen de eerste 2 strofen en de rest, ik zou die eerste twee persoonlijk helemaal verwijderen. Dan heb je een mooi gedicht waar je ook heel mooi over na kan denken, ongeacht welke conclusie je dan ook trekt.

Ja, ik ben het wel met Reynaert eens geloof ik. Dat tweede stuk loopt ook veel mooier, en de laatste strofe vind ik heel leuk :)

Volwassen zijn is geen kunst aan :confused: Hm, daar ben ik het dan weer niet mee eens. :o

Tja, je bent dan ook een jaar ouder dan Reynaert. ;)

Maar goed, ik geloof ook wel dat ik de laatste twee strofes beter vind dan de eerste twee.
Jammer is wel dat maar ineens moet ik drinken van droge, witte wijn; zoveel langer is dan de regel daarboven en de regel eronder. Misschien heb je iets teveel moeite gedaan om op - ijn te rijmen.

Het einde doet me denken aan Vasalis:
Maar niet het scheiden doet zo'n pijn
maar het afgesneden zijn

'geen verstoppertje meer voor mij'

vind ik heel goed geplaatst.
Ik vraag me af of je het begin zelf mooi vind, of het -zoals Reynaart suggereert- de bedoeling was dat dit niet echt goed is.

In de laatste strofe's herken ik het gevoel, maar het volwassen moeten zijn doet ook mij juist wel -nog steeds- pijn.

en nu moet ik heel snel naar school, want ik kom te laat.

Ja, ik weet het niet. Die eerste twee strofes zijn niet zo goed, nee. Die kan ik beter weglaten. Ik vind het sowieso (ook zonder die eerste twee) niet zo'n geslaagd gedicht, ben ook wel verbaasd dat ik nog redelijk positieve reacties krijg :)

Dank :)