Liefde
 

Liefde

Liefde is vergeten:
waarom je wat wilde
zoals het vechten in het gras
het vlechten van klimop
voor hulpeloze hondenwezen
zodat jij kon verliezen wie je was.
Dan ben je echt veranderd,
verdronken in cultuurtuinen
familiestronken en riet
waar je zelfs door mag struinen.

Het is ook onthouden:
hout in de haard gooien
een verhaal afsteken of
vuurwerk voor de zieken
zodat ze vergeten en onthouden
dat ze toen mochten vergeten.
Want bovenal is het
vergeten
onthouden.

Groningen, 2 juni 2005

Ik denk dat het aan mij ligt, maar het komt heel gedwongen op mij over. Ikzelf denk dat dat komt omdat de verbanden niet logisch zijn voor mij (of omdat ik soms het verband helemaal niet zie). Ik heb het bijvoorbeeld bij:

vechten - vlechten
verdronken - familiestronken
cultuurtuinen - door mag struinen
onthouden - hout
en dat vergeten - onthouden zit me ook niet lekker.


Wat ik wel heel mooi vind is:

voor hulpeloze hondenwezen
zodat jij kon verliezen wie je was.

Vooral hoe de klanken daar tot zijn recht komen.

Op mij komt hij zo gedwongen niet over hoor. Wel struikelde ik een beetje over waar je zelfs door mag struinen. Het lijkt een beetje te lang, of er niet tussen te passen, ik weet het niet.

Het stukje wat Halogeen noemt vind ik ook heel mooi, evenals
zodat ze vergeten en onthouden
dat ze toen mochten vergeten.
Want bovenal is het
vergeten
onthouden.

Verder komt het meer cliché op mij over dan enig ander gedicht dat ik van je gelezen heb. Door de titel, door de eerste regel van beide strofes, gewoon door het onderwerp, denk ik. Niet dat ik het nu echt cliché vind, zeker niet, maar het mist toch iets.
Maar toch vind ik hem mooi, geloof ik :)

Dicht je meer de laatste tijd, of lijkt het maar zo? :)

Mij lijkt het ook wat gedwongen, om de redenen die Halogeen geeft. Ook vind ik het erg moeilijk om het ritme te vinden: net wanneer ik het gevoel heb dat ik er 'in' zit, komt er een hapering die me er als het ware weer uit gooit.

familiestronken en riet
waar je zelfs door mag struinen.
is hier een goed voorbeeld van.

Verder moet ik zeggen dat je gedicht me ook niet echt raakt. Ik heb veel beter van je gelezen.

Niet veel toevoegende kritiek -ik kom weer eens te laat-, mij vielen dingen op die eerder al zijn genoemd:

familiestronken en riet
waar je zelfs door mag struinen.
Die zin klinkt erg gedwongen, het 'zelfs' leest erg ongemakkelijk en ik heb het idee dat ik de klemtoon moet verleggen bij 'struinen' om een soort ritme vast te houden.

voor hulpeloze hondenwezen
zodat jij kon verliezen wie je was

Vind ook ik erg mooi, net als

Want bovenal is het
vergeten
onthouden.

Al vind ik de zin daarvóór weer wat minder.

Ik weet niet of ik helemaal begrijp wat je wil zeggen met dit gedicht. De boodschap die ik erin zie, voel ik niet zo. Daarom raakt het gedicht mij ook minder, maar dat is misschien wat persoonlijker.

Soms heb ik nix met je en soms heel veel, maar deze keer niet ben ik bang :). Al vind ik het woord hondenwezen heel erg leuk.

Bedankt voor jullie commentaar. Ik kwam gisteren iets heel persoonlijks tegen en heb toen even heel snel wat gedachten bij elkaar gezet, het was dus ook absoluut niet bedoeld als een prachtig gedicht. Volgens mij zou het dat wel kunnen worden trouwens, ondanks het onderwerp, maar ik weet niet of ik er nog mee aan de slag ga. Oh ja, en ik zou de verbanden allemaal wel uit kunnen gaan leggen maar ik weet niet of daar behoefte aan is (zowel van mijn kant als die van jullie).

Oh ja en Thoughtful, volgens mij lijkt dat maar zo.

Als het heel persoonlijk is, vind ik het logisch dat wij de verbanden niet zien.

Misschien let ik er de laatste tijd meer op. En ik ben wél benieuwd naar de uitleg. Maar misschien is dat te ingewikkeld.