Kinderen?
 

Ik vroeg me eigenlijk af hoe jullie dachten over kinderen, als je een vriend(in) hebt.

Velen zijn er nog niet aan toe waarschijnlijk, maar denken jullie hier ooit over en praten jullie hier dan ook over?

Wat zou je doen als je (vriendin) plotseling(hoewel er wat inspanning voor nodig is) zwanger zou geraken? Abortus, of...?

Zou je een jongen of meisje willen, maakt het niks uit?

Ben je er door je vriend(in) anders over gaan denken.


Voor mij geldt dat ik aanvankelijk echt geen kinderen wilde, voordat ik mijn vriendin destijds leerde kennen, wat overigens niet zo vreemd is voor een 17-jarige. Ook in het begin wilde ik nooit kinderen. Maar naarmate ik meer van haar ging houden begon ik er steeds meer aan te denken en met haar over te praten. Ik was nog veel te jong en een baby zou destijds ongewenst zijn en dat zou ook nog een hele tijd duren. Maar wanneer ze zwanger zou zijn, zou ik het echt heel verschrikkelijk vinden wanneer er abortie zou worden gepleegd. Ik zou echt niet weten wat ik dan zou moeten. Daar dacht ik "vroeger" anders over, toen zou ik absoluut abortus willen.

Bovendien wilde ik eerst altijd een jongen en dan zou ik samen met hem gaan voetballen, maar op een gegeven moment vond ik een meisje wel interessanter worden. Niet in de laatste plaats, omdat mijn geliefde ook een meisje was en als ze dan op haar zou lijken, dan dan (y)

We hebben het er vrij vaak quasi-serieus over. We hebben allebei altijd al kinderen gewild, dit is dus niet veranderd.
Als ik op dit moment zwanger zou raken zou ik er serieus over denken om het kind te houden, hoewel ik er zelf absoluut nog niet voor zou kiezen.

edit: we zijn ongeveer 2,5 jaar samen. Dat maakt het ook wel anders. Als we net 2 maanden samen zouden zijn oid, dan zou ik het, denk ik, niet overwegen om het kind te houden.
@ Ts: ongeplande zwangerschap? misschien een leuker woord ;)

Ik zou er destijds ook serieus over nadenken. Immers is een kindje krijgen het mooiste wat je kan overkomen. Het zou niet in de planning hebben gezeten (vind ongewenst zo'n klote-woord) en zou echt helemaal niet goed uitkomen. Maar dat was dan maar zo. Ik zou het zo enorm moeilijk vinden om iets van ons weg te gooien. Het mooiste wat je zou kunnen overkomen weg laten halen. :s

ik heb het er veel met mijn vriend over ondanks dat hij het niet wilt of niet aan wil denken...
Ik ben 20 en hij is 28....we zijn erg verschillend en hij is een persoon dat veel tijd voor zichzelf nodig heeft en niet weet of die uberhaupt samen kan wonen laat staan kinderen kan opvoeden...
blablabla heel verhaal

Ik zelf wil wel kinderen...voor mijn 18 wilde ik ook geen kinderen, leek me verschrikkelijk, maar nu ik toch wel 1,5 jaar verkering heb begint het toch te kriebelen. vooral als ik zoon klein hupsje in mn handen heb...echt geweldig..

Als ik nu zwanger zou raken zou ik mijn toekomst voor een deel wel vergooien ik moet nog 2 jaar studeren...maar ik zo het denk ik niet weg laten halen..tis toch iets van jezelf en je vriend(in)....ik weet niet of ik het zou kunnen..tis ook je eigen stomme fout als je per ongeluk zwanger raakt (pil vergeten etc, als dat niet het geval is ben je genaaid ja)...maargoed ik fantaseer ook al veel over namen enzo en hoe ik mijn kinderen wil opvoeden..ik ben er dus wel veel mee bezig...hoort misc bij de leeftijd?

Ik heb altijd bij hoog en laag volgehouden dat ik geen kinderen wil en ben die mening nog steeds toegedaan.

Tenzij...

Tenzij het met die ene speciale persoon is. Maar die verliefdheid is toch niet wederzijds, dus dat klinkt een beetje bizar, ja, ik weet het. :o

Mijn vriendje en ik hebben het er wel es over gehad, en we willen allebei opzich wel kinderen. We zijn allebei nog jong, en hebben nog maar 1 jaar verkering, maar als we bij elkaar zouden blijven willen we wel kinderen met elkaar. Daar hebben we nooit een discussie over gehad.

Als ik nu zwanger zou raken, zou ik er flink van balen, maar ik of het zou laten aborteren weet ik niet. Ik zou het zo zonde vinden van het kindje, wat bovendien iets is van jou en je vriend(in).

Ik vind een klein meisje heel leuk, die kun je zo lekker vertroetelen :bloos:
Maar goed, kinderen komen wel, ooit.

Achja, liever nog niet...
Mocht het toch perongeluk gebeuren, naja, haar keuze dan.. abortie zou ik goed vinden, als ze het zou willen houden ook...
Ik zou haar hoe dan ook wel steunen :)
Mede omdat het dan (waarschijnlijk:P) ook door mij komt ;)

Abortie? :p

Ik wil kinderen voor mijn 30ste, maar dan moet ik wel eerst ergens een huisje vinden, en een leuke partner die dat dan ook wil :P

op dit moment zou ik het kindje echt niet willen houden. het klinkt heel hard, maar zo bedoel ik het niet. Het past totaal nou niet in mijn leven en ik denk dat mijn vriend daar ook niet zo blij mee zou zijn.

later wil ik echter wel dolgraag kinderen. maar het klinkt heel stom, maar ik kan echt niet tegen bevallingen! Zo verschrikkelijk! Terwijl mijn vriend graag naar de bevalling kijkt. :rolleyes: :D Mijn vriend wil later ook wel kinderen. Maar we zullen eerst eens zien hoelang we het met elkaar uithouden ;)

Heb een jaar en 3 maanden een vriend, maar ik ben 16, hij bijna 19..

Dus ik zou het weg laten halen ja. Ik wil nog studeren etc. En ik wil er sowieso ook voor zorgen dat mijn kind (want ik wil ze wel, ooit) een goed leven krijgt en dat zou ik hem/haar nu niet kunnen geven.

Ja, later als ik groot ben wil wel kinderen, nu voorlopig nog niet.

Ik heb het er weleens met mijn vriend over. Hij wil later ook kinderen, nu ook nog niet. We hebben nu een kind nou eenmaal niets te bieden. We hebben geen geld, zijn nog niet afgestudeerd en op veel steun van familie hoeven we ook niet te rekenen.

Ik denk dan ook dat stel nou dat ik ongepland zwanger word een abortus dan ook ten zeerste zou overwegen. Ik zou het dan zien als een "pilfoutje" of een iets latere "morningafter pil".

Natuurlijk is een kind het mooiste wat je elkaar kunt schenken, maar ik kan en heb het niets te bieden, dus voordat het echt een persoontje is, ( want dan kan ik het niet ), zou ik het laten weghalen.
En hopelijk zit mijn schuldgevoel dan ergens anders. :s

Over 10 jaar zou ik graag wle een jongetje willen hebben. Als het een meisje is word ik toch alleen maar bezorgs in haar puberteit. :p Om jongens hoef je je volgens mij niet zo druk te maken. Plus roze vind ik niet hip, jurkjes ook niet. :p

Ik heb het er wel eens over. Ik heb altijd graag kinderen gewild. Er ook wel eens serieus over nagedacht of ik het nu al wilde maar ik weet ook wel dat het nu niet praktisch is en gewoon nog niet kan eigenlijk.

Ik heb altijd geroepen dat ik tegen abortus was en dat ik het zou houden als ik nu zwanger zou raken maar toen ik een paar maanden terug bijna echt voor die keuze stond omdat ik bang was dat ik zwanger was voelde ik er toch meer voor om toch voor abortus te gaan omdat ik het nu echt nog niet aan kan om naast voor mezelf ook nog voor een kind te moeten zorgen. Mijn vriend heeft ook altijd gezegd dat als ik nu zwanger zou raken dat hij zou willen dat ik abortus liet plegen en daar had ik het dan echt wel heel moeilijk mee maar dat snap ik nu ook wel beter.

Kinderen zijn zo cool!
Ik wil ze, en 'n hoop!

Ik wil ze niet voor mijn dertigste omdat ik van diverse bronnen weet dat je in elk geval gepromoveerd moet zijn voor je koters wilt als je dat nog van plan bent.

abortus dus :P

BULLSHIT!
Wat wil jij nou liever kinderen of veel geld? Als die keus is eerst maakt...

Je hoeft echt niet veel geld te hebben hoor voor kindern, al moet ik je toegeven dat 't wel super handig zou zijn...

Geld heeft er niets mee te maken. Kinderen kun je er gewoon niet bij hebben als je feitelijk nog studeert. Ik heb zelf meegemaakt hoe zwaar mijn vader het heeft gehad toen hij nog in avondonderwijs, thuisscholing, diverse diploma's moest halen toen mijn broer en ik al waren geboren. Dat wil ik zelf niet nog eens meemaken.

Ik wil kinderen. Ook vrij vroeg als het even kan. En nee, ik zal geen carriere hebben die naar de knoppen gaat door kinderen.

Ik wil ze überhaupt niet voor mijn dertigste.

ja ach...voorlopig nog niet hoor..haha

maar ik had t er laatst nog wel over met mn vriendin...nu niet, maar over 10jaar misschien wel.




lekker nuttige post

Ik wil vooralsnog absoluut geen kinderen.

Als ik lees hoe makkelijk mensen abortie overwegen omdat 'de timing even niet uitkomt', dan ben ik snel geneigd bij de volgende verkiezingen op de SGP te stemmen....

Ik denk er niet over na omdat ik nog nooit een man heb ontmoet van wie ik een kind zou willen, als dat gebeurt zie ik dan wel verder maar de komende tien jaar zie ik het denk ik nog niet zitten.

En een boodschap voor iedereen:





Zoek geen verklaring voor al het kwaad op de wereld, als je het normaal vindt dat een moeder haar (ongeboren) kind doodt.

Ik denk dat het 't verstandigste is als niemand hier verder aandacht aan geeft (n)

@ Zwartkijker;
Bang dat mensen je niet serieus nemen als je het in normale lettergrootte post?

Ik wil ook niet vroeg kinderen. Ik ben bezig met mijn studie, die sowieso eerst afmaken en dan een tijd werken. En ik wil op z'n minst een goede relatie en huisvesting hebben voor ik aan kinderen begin.
Zo kijk ik er nu tegenaan iig. Als ik nu ongepland zwanger zou raken, weet ik niet wat ik zou doen. Mijn vriend woont 3 uur treinen bij me vandaan, dus is geen ideale situatie. Maar abortus zou echt een laatste optie zijn. Ik kan daar pas over oordelen als ik in de situatie zelf zit, denk ik.

ja.. maar dan opent de discussie over: Wanneer kan je het een kind noemen?
Zodra de eicel bevrucht is?
Of pas na 9 maanden... wanneer het daadwerkelijk geboren is?
Abortus doen ze geloof ik niet meer na 3 maanden zwangerschap, ik vind zelf dat je dan nog niet van een kind kan spreken, omdat het tenslotte nog geen eigen bewustzijn heeft... maar anderen denken hier uiteraard anders over...

Heb je het over mij? of over het (ongeboren) kind?

Jij zegt wat ik denk.

Het spijt me wat betreft de lettergrootte, maar ik moest het even van mijn afschreeuwen...

Je hebt hier opzich een goed punt, voor mij als man zijnde is het makkelijk praten. Het is immers in de praktijk zo dat de vrouw met het kind zit opgezadeld, zowel letterlijk als figuurlijk. Desondanks mag abortus bij gezonde baby's nooit een optie zijn.

Wat doe je met een meisje dat geen kind kan krijgen, ivm strenge achtergrond van haar ouders? Als dat haar en het kind het leven kan kosten of als ze de rest van haar leven moet vluchten? Dan vind ik het leven van een jonge vrouw die al een hele geschiedenis achter zich heeft belangrijker dan dat van een vrucht, dat nog weinig menselijks heeft.
Abortus is iets heel ingrijpends, wat een vrouw (in de meeste gevallen) niet zomaar even doet. Abortus afkeuren zonder naar de situatie te kijken, vind ik te makkelijk. Daar is het een te complex onderwerp voor.
Overigens vind ik dus wel, dat je er goed over na moet denken. Maar dat lijkt me nogal voor de hand liggend.

Zie je, dan verschillen wij niet zoveel van mening zoals je in eerste instantie zou vermoeden.
In geval van verkrachting, zware handicap bij het ongeboren kind of levensgevaar bij de moeder, dan is het duidelijk: Abortus.

Waar ik mij echter aan stoor is het gemak waarmee mensen over spreken. Zoals ik al eerder schreef, laat men blijken alsof het iets normaals is, en dat mag het nóóit zijn.

Kijk.. ik vind dat je daarbij nog niet kan spreken van iets menselijks... omdat het nog geen bewustzijn heeft ontwikkeld...
Maar ben het wel met je eens dat er tegenwoordig te makkelijk over gedacht wordt.
Het moet inderdaad goed overwegen worden... en als je geen kinderen wilt zorg dan dat je voorbehoedsmiddelen gebruikt.

Dan verschillen wij gelukkig niet heel veel van mening...

Het moet wel heel raar lopen wil ik een meisje zwanger maken. :s

Iedergeval voor mij geen kids.

Hmm ik heb pas 4 dagen met mijn vriendje, maar ik heb geen idee wat er zou gebeuren mocht ik ongepland zwanger raken. Ik geloof dat ik voor mezelf abortus zou willen, maar hij zou mss toch het kindje willen houden (hij is chrislijk en ik heb geen idee tot hoever zijn ideeën gaan.) We zouden gewoon serieus naar de situatie moeten kijken denk ik.
Eerst maar eens iets moois opbouwen voor ik aan kinderen begin! Maar als het dan zover is, heel cliche toch het liefste een gezinnetje met 2/3 kinderen, goed verdeeld in het geslacht. Of jongen-meisje. Of jongen,jongen,meisje.

Dit is een abortie in de 7e of 8e maand. In Nederland komen abortussen boven de 2 maanden zéér weinig voor. Ik hoop dat je beseft dat een vrucht van 2 maanden oud er níet uitziet als een kindje. Het heeft meer weg van een vleeskleurig bord spinazie.

Afgelopen maandag ging ik een vriendinnetje uitzwaaien op Schiphol, omdat ze nu voor een paar maanden op stage is in Frankrijk. Ik had voor haar een knuffel gekocht in zo'n babywinkel. En als ik dan al die kleertjes en dingetjes zie.....
De laatste tijd heb ik dat wel vaker. Op zich lijkt het me geweldig om zwanger te zijn en een kindje te krijgen. Ik wil het niet nu op dit moment en op deze leeftijd, maar toch lijkt het me wel wat. Het lijkt me zo bijzonder en mooi.
Daarnaast vind ik zo'n buik mooi en het lijkt me gewoon een heel mooi proces enzo.
Toen ik op Schiphol was waren ook mensen over zwanger zijn etc aan het praten en op mijn werk zie je ook veel zwangere vrouwen rondlopen.

Ja, het lijkt me mooi en het is soms leuk dromen. Maar nee, nu nog absoluut niet hoor :)
Ik ben één keer bang geweest dat ik zwanger was, maar mijn keuze, hoe 'gemeen' of wat dan ook en absoluut tegen mijn moeders wil in, zou toch zijn geweest om abortus te laten plegen. Dat had ik nooit van mezelf verwacht dat ik dat zou denken, want voor die tijd was mijn instelling van 'mocht ik ongepland zwanger worden, dan hou ik het kindje'. Toch week ik daar vanaf toen het er bijna op aan kwam.

jeeeeej, alweer de 'wanneer is een kind een kind' (of erger: wanneer 'leeft' een kind of 'wanneer is een kind een mens') discussie!

ben ik het of worden de intressantste discussies de laatste tijd op L&R gehouden en nietop W&S?

Heel simpel:

vanaf de bevruchting is de zygote een zelfstandig organisme. Het zal niet overleven buiten de baarmoeder, in diezelfde zin dat wij niet overleven buiten de atmosfeer, maar het is een zelftandig organisme.

Dus goed bekeken is een zygote, hoe jong ook, een kind, een mens, levend.

Precies hetzelfde kind en mens dat het over een jaar zal zijn (als t overleeft).

Verder moet je absoluut niet zoveel waarde hechten aan een 2 maanden oude zygote. Allereerst overleven ze het op zichzelf al vaak genoeg niet (80 procent van vrouwen is na 1 regelmatige onbeschermde seks zwanger, dus ga maar na hoeveel zwangerschappen er op natuurlijke wijze mislukken).
Ten tweede is het vrij moeilijk te hechten aan iets wat eigenijk nog niet te herkennen is als een mens.

Kinderen lijken me geweldig, en zo denkt mijn vriend er gelukkig wel over. Als 't nu het geval zou zijn, weet ik niet wat ik zou doen. Ik zou het wel weten als het twee jaar later is en mijn vriend zou werken (hij is bijna afgestudeerd), ik denk dat ik er dan toch serieus over na zou denken. Maar dat is alleen in het geval dat ik ongepland toch zwanger zou blijken te zijn. Ik wil eigenlijk eerst mijn studie afmaken.

Ik ben zelf altijd zwaar voorstander geweest van abortus en ik ben zelf over de tijd nogal zwaar panisch geweest over dingen die fout (zouden hebben) kunnen gaan. Tot nu toe ben ik volledig kinderloos, dus 't gaat nog goed.

Maar ik heb nu een vriendin van 22 (bijna 23) en ik weet dat zij die stap niet zo makkelijk zou (willen) maken. Dus mijn opdracht is simpelweg om te zorgen dat het niet fout gaat. Ik snap namelijk best goed dat als je 't midden van de 20 nadert, het krijgen van kinderen meer realiteit wordt en minder fantasie.

en @ zwartkijker: Ik heb even nagevraagd bij een medicus hoe oud die foetus is: ongeveer 3-4 maanden. Oud genoeg om 't leven van de moeder te verruineren, te jong om te leven. Hou a.j.b. anti-abortus dingen hier uit. Bedankt.

De komende 10 jaar nog geen kinderen in mijn buik.

Ik heb het er met mn vroegere relatie wel over gehad, puur theoretisch natuurlijk. Hij wilde het absoluut niet, en ik wilde er eigenlijk ook niet aan denken. We zijn er toch over gaan praten, gewoon om erachter te komen waarom eigenlijk niet.

Komt er simpelweg op neer dat je een kind heel veel te bieden moet kunnen hebben en als je dat niet kunt, je er ook niet aan moet beginnen. Bvb als een van de ouders parttime gaan werken, 'stabiliteit' (dus geen geestelijk wrak zijn waar je kinderen eens in de zoveel weken doodsbang voor zijn), toekomst.

Áls ik uberhaupt een vent zou vinden die mij kan garanderen dat hij voor minimaal 40% in de opvoeding meewerkt en mij kan aflossen als dat nodig is, zou ik er heeel misschien over nadenken. Ik weet dat ik wegens lichaamlijke redenen geen 40 uur per week zal kunnen gaan werken in de toekomst dus dan heb ik er ook wel tijd voor.

Het geslacht zou me echt geen hol kunnen schelen, ik zie ook niet waarom je uberhaupt een voorkeur zou willen hebben. Je bent er blij mee of niet, period.

Abortus is nu eenmaal nodig en op de lange termijn óók beter voor het kind (dat er eigenlijk nog niet was). Je bent duidelijk superstom en onnadenkend geweest en zou de komende 6 jaar geen seks meer mogen hebben totdat je weet wat je doet, maar een kind 'nemen' omdat het 'moet' is slecht voor jou, je zult het nooit 100% willen en slecht voor het kind, je zal er slechter voor zorgen gezien je er niet klaar voor bent.


Dus nee, ik wil geen kinderen. Niet binnen nu en 10 jaar, tegen die tijd wil ik er misschien over nadenken.

Mijn vriend en ik hebben het er wel eens over gehad, maar daar blijft het voorlopig ook nog absoluut bij, ben ook nog wel erg jong :p

Ik hou van baby'tjes, maar moet er niet aan denken om er nu zelf al een te hebben, dat komt vanzelf nog wel een keer. (hoop ik)

Ontopic trouwens. Het lijkt me prachtig om een kindje te krijgen, en ik zou ook graag willen dat mijn huidige vriendin de moeder zou zijn. Maar ik ben nu te jong, en ik heb geen vast inkomen plus woning. En ik voel me sowieso te jong voor de verantwoordelijkheid.

Trouwen? :p

Achja, als je kijkt naar de URL moet er al een lampje gaan branden. Smerige gristenfundamentalisten.