Voorbeeld: “Typisch jongens-trekjes”

Meisjes om me heen zie ik met regelmaat verdrietig, omdat hun vriendjes niet altijd de dingen voor ze doen, die ze graag zouden zien. Ik bedoel vooral dingen als bellen, smsjes uit hunzelf sturen, kaartjes sturen, een klein en lief kadootje geven. Geen grote dingen, maar kleine dingetjes, die meisjes (over het algemeen) een goed gevoel geven. Een gevoel van waardering, het helpt tegen onzekerheid. Het is fijn om waardering te ontvangen.

Ze snappen vaak niet waarom hun vriendjes deze dingen niet doen, en dan vooral niet op de momenten die zij als logisch zien. Na een moeilijke periode (examen, een ruzie, etc.) bijvoorbeeld. “Ik snap gewoon niet dat hij niet ziet dat ik het nodig heb op dit moment!”.

Ik begrijp dat het niet altijd leuk is om op deze momenten niet de ‘aandacht’ te krijgen die je zou willen, maar sommige meisjes (en ook jongens, hoor) focussen zich op een –in mijn ogen- verkeerde manier.

Ik wil heus niet zeggen dat ik er niet af en toe verdrietig van word als mijn vriend iets ‘niet heeft gedaan’, ‘wat ik wel gedaan zou hebben’. Maar het leeuwendeel van de tijd weet ik, en dat meen ik echt, ‘dat hij anders is en op zijn manier wel degelijk aandacht en waardering aan mij geeft’. En daar zit het hem in.

Het is gewoon zo, jongens zijn jongens, meisjes zijn meisjes. Niet voor niets heeft John Gray (en nog vele anderen) boeken vol met communicatie-tips geschreven tussen mannen en vrouwen. En ik vind, dat je deze verschillen allereest moet accepteren, voordat je met het overgestelde geslacht een op gelijkwaardigheid gebaseerde relatie kunt beginnen.

Niet alleen jongens verschillen van meisjes, maar elk mens verschilt van elkaar. Een individu mag –in mijn ogen- nooit een ander als minder zien, omdat diegene niet zo is als hij/zijzelf. Er schuilt een groot gevaar (het veroorzaakt verdriet, pijn en onnodige moedeloosheid) in het projecteren van jezelf op anderen.

Dus; je doet A) jezelf pijn met het projecteren van jezelf op anderen en B) je doet anderen tekort, omdat je diegene dan nooit volledig kunt zien als een opzichzelfstaand individu.

Toch?

Zelfprojectatie is het eerste dat iemand doet om een ander te begrijpen en daarmee is het dus helemaal niet zo onlogisch dat je bepaalde dingen verwacht in een relatie.

Tuurlijk, meisjes zijn beduidend anders in hun manier van denken dan jongens; veel meer gericht op gevoel, waardoor ze soms dingen verwachten waar jongens van denken "hoe kan ze dat nou van mij verwachten? ik ben niet helderziend ofzo" :D simpelweg, omdat ze bepaalde dingen niet 'aanvoelen' kunnen.

Neemt niet weg dat een aardigheidje hier en daar nooit verkeerd is om je liefde te tonen :)

"Maar het leeuwendeel van de tijd weet ik, en dat meen ik echt, ‘dat hij anders is en op zijn manier wel degelijk aandacht en waardering aan mij geeft’. En daar zit het hem in."

Mark is zowiezo anders :p

Ik vind wel dat je gelijk hebt, maar wat ******** zegt klopt ook wel, wie vergelijkt een ander (en zijn handelen) nou niet met zich zelf? Ik heb ook wel vaker dat ik denk 'ik had dat niet zo gedaan' of juist dan wel iets gedaan. In een relatie is dat net zo. Je hoopt toch altijd dat je vriend/vriendin aanvoelt wat JIJ wilt?

Jezelf vergelijken met iemand anders, is iets anders als jezelf projecteren op iemand anders.

Als je bepaalde dingen 'verwacht' in een relatie, is de kans des te groter dat je teleurgesteld word. Tuurlijk verwacht je dingen, maar als je partner deze op een andere manier benadert, vind ik dat je je verwachtingen moet bijstellen. Bijstellen , niet clompeet overboord gooien.

En ik ben het niet met je eens, zelfprojectatie is niet het eerste wat je doet om een ander te begrijpen. Zoals ik tegen barkrukkie al zei.

En Mark is idd anders :)

Wat is het verschil?

..

Jezelf vergelijken is op een gelijke traptrede gaan staan met iemand. Eerlijk naar jezelf kijken; zo ben ik. Eerlijk naar de ander kijken; zo is hij/zij. "He, daarin verschillen we!"

Jezelf projecteren op iemand anders (in mijn ogen) is, zoals het woord ook al zegt :P, de ander als diascherm gebruiken. Jezelf een traptrede hoger plaatsen; "Waarom is hij/zij nou niet zoals ik!".

Jezelf vergelijken ga je niet op een gelijke traptrede staan. Je blijft juist staan waar je staat, kijkt naar de persoon onder/boven je, en bepaalt het verschil tussen hem en jou.

Als je op dezelfde traptrede gaat staat (wat eigenlijk onmogelijk is, maar je probeert je je in te leven op een andermans traptrede) ga je je inleven in iemand anders

--

Vind ik te vaag omschreven en snap ik niet precies 100% wat er bedoelt word; wat het verschil is met vergelijken. :o

Vergelijken: het gaat zich om twee mensen > jezelf en de ander waarmee je je vergelijkt.

Projecteren: het gaat om een persoon > jouw eigen karaktereigenschappen en visies zo omvangrijk en juist vinden, dat je vind dat een ander ook zo zou moeten zijn. Je begrijpt daarom niet waarom een ander 'anders' is.

Bah Markie pestkop.

Mwah, ik gebruikte het begrip zelfprojectatie in de door jouw geopperde context, namelijk het gedrag van een ander te begrijpen middels een eigen projectiescherm; jezelf dus in die persoon plaatsen.

Ik persoonlijk versta onder zelfprojectatie iets heel anders, namelijk het scheppen van een bepaald beeld van het eigen ik door de ogen van andere mensen; oftewel je imago.

In jouw context gezien, is zelfprojectatie dus wel hetgene wat iemand als eerste doet om een ander te begrijpen; hij / zij leeft zich in de ander in ten einde zijn / haar gedachtengangen en gedrag te begrijpen :)

Ik heb nog steeds medelijden met Mark :(

Velen zullen zich afvragen waarom hun partner niet de dingen doet die hij / zij verwachten, maar het gebruiken van een trappen-systeem is toch iets voor de wat meer arrogant aangelegde persoontjes vermoed ik ;) :p

:confused:

Ik ben helemaal niet arrogant.

Een bepaalde mate van arrogantie is gezond; dat heet ook wel zelfvertrouwen; jezelf lief hebben.

Een trappen-systeem is er, gebaseerd op iets. IQ, EQ, kennis, whatever. Natuurlijk maakt dat de mensen lager op de trap, niets minder waard, kwa persoon.

"Jezelf een traptrede hoger plaatsen; "Waarom is hij/zij nou niet zoals ik!" .. "

Iemand kan anders zijn, maar waarom sta jij een traptrede hoger?

Klopt. Bescheidenheid is namelijk een aangeleerd iets (uit ervaring, ze merken dat het hun geliefder maakt). Meestal tonen kinderen in de periode van 8 - 11 jaar pas bescheidenheid .. daarvoor is het bij alles altijd van "ik ben de beste" of "mijn pappa is de .. van de hele wereld!" :D

Jij stelt dus, dat jouw vriendin zich op het gebied van EQ hoger stelt dan jou, omdat jij niet de dingen doet die zij verwacht? :confused:

Er is wel een trappensysteem, maar de toepassing ervan is iets heel anders. Ik kan het rot vinden als iemand niet hetgene doet wat ik graag zou willen, maar de gedachte dat iemand meer 'zoals mij' zou moeten zijn, komt toch echt niet in mij op..

Marc, zoals je in mijn vraagstelling (zie eerste post) had kunnen lezen doe ik NIET/ zo weinig mogelijk aan zelfprojectatie. De mensen om mij heen wel. Ik plaats niemand hoger of lager, en als ik moest kiezen, zou ik mezelf allesbehalve op een hoge traptrede plaatsen.

? Ik schreef toch:
"Maar het leeuwendeel van de tijd weet ik, en dat meen ik echt, ‘dat hij anders is en op zijn manier wel degelijk aandacht en waardering aan mij geeft’. En daar zit het hem in."

Wie zegt dan in vredesnaam dat ik me qua EQ hoger opstel dan Mark?

"Ik snap gewoon niet dat hij niet ziet dat ik het nodig heb op dit moment!"

Dat doen dus velen, I know .. maar stellen ze zich daardoor impliciet een niveau hoger?

Niemand, ik vraag het alleen ;) :p

LoL :D