spanning afreageren
 

Ik weet niet precies waar dit moest, dus ik plaats hem hier maar.

Wat is voor de uitvoerenden hier ( theater/toneel/muziek/whatever ) de beproefde manier om de spanning voor een opvoering/voorstelling/concert af te reageren??

Gaan jullie heel hard lachen gieren brullen, schreeuwen, of juist amechtig rondrennen of barsten jullie om de haverklap al rillend in tranen uit??

Zelf sluit ik me af, tot het moment dat het gedaan is. Pas na afloop ben ik weer aanspreekbaar. ( DIt ligt er ook wel een beetje aan wat het precies is, voor operette draai ik mijn hand niet om, mar als het een bizar zwaar moeilijk concert is, ben ik op en top geconcentreerd. )

En wie mij ongewild uit mijn concentratie haalt, kan een snauw krijgen.

Dansen.
Dansen helpt bij mij echt het beste. Gewoon op de speelvloer, even een muziekje opzetten, even gek doen (soms alleen dansen, soms met de andere spelers) en over het decor heen klimmen en springen en doen. Heerlijk. :)

Daarnaast zijn 'de tien minuten' van onze bewegingsdocente op school zeker niet verkeerd. Tien minuten op de grond liggen met je ogen dicht en niks hoeven. Niemand die naar je kijkt, niemand die je corrigeert. Je hoeft niks, je hoeft nog even geen gedrag te produceren. En denk maar lekker aan de dingen waar je op dat moment aan denkt. Dat kan de voorstelling zijn, dan denk je nog even rustig de taken over.

Oh ja, en wat ook leuk is, is een deel van het stuk even op een rare manier spelen. Bijv. dronken (dat is mijn favoriet, kun je even lekker los gaan) of opera (die vind ik wat minder) of met een accent ofzo.

dit hele stukje vond ik erg interessant om te lezen.
Je schrijft hier dat je dan energie gaat steken in andere dingen, maar is het bij jou dan niet zo dat dat de energie en concentratie kost, die je beter bij een voorstelling kan inzetten?

Ik heb toen ik jonger was, uiteraard ook mijn spanning afgereageert door outacting, maar ik kwam er puur voor mezelf achter, dat ik dan moe was, en ongeconcentreerd, voor datgene, waar het wel omgaat: je prestatie, op welk gebied dan ook.

Hoe zit dat bij jou dan ( begrijp me niet verkeerd, het is geen aanval, maar wel interesse of jij dan zo'n energierijk persoon bent )

Nouja, bij mij zijn er echt twee uitersten voor een voorstelling:
* Of ik ben vréselijk zenuwachtig, en dan sta ik compleet op spanning > dat kan ik dan mooi door deze oefeningen er een beetje uitgooien, door gewoon maar wat te doen.
* Of ik zit compleet onder spanning, en ik besef nauwelijks dat ik over een klein half uurtje ofzo een voorstelling moet spelen > en dan moet ik gewoon even een beetje warm worden, bijv. door van die energieke dingen.

Ja, ik snap jou idee ook wel. Maar het is voor iederen volgens mij ook heel persoonlijk. Bij mij zit het "Je moet dadelijk geconcentreerd en op energie zijn" wel in mijn achterhoofd, ook als ik van tevoren gewoon even enorm gek doe.
Ik vind het 'doen waar je zelf zin in hebt'-principe dus altijd heel prettig voordat ik ga spelen.

The dancing girl zo ga ik je noemen :)

Maar even serieus, jij moet echt vreselijk energie hebben als je daarna nog een voorstelling uitspeelt. Ik zou dat niet kunnen, daar het bij mij om een concentratie boost gaat van een paar minuten tot hooguit een uur, per keer. Dan focus ik alle energie en concentratie naar dat moment. Als ik dan van te voren gekke dingen doe om die spanning af te reageren, voel ik me tijdens het concert net een slappe pop.
Ik gebruik zelf ook de spanning in mijn spel om zinnen te maken, dus als het ware vorm ik het om. Dus ik kan er niks van missen ook.

Hoe hou jij die spanning dan vast??

toneel
extreem gedetailleerde voorbereiding. niets aan mn hoofd 2 uur voor aanvang. gedachtes gaan uit naar voor wie ik wil spelen, moeilijke punten in een scène etc.

ja, met als mogelijk gevolg: overconcentratie: en missers....

niet als aanval, maar als mogelijkheid.
Je zal de eerste niet zijn die teveel concentreert. Hoe ga je daar mee om, of heb je dat nog niet mogen ervaren>??

Ik moet voor we beginnen eerst even een half uur gek doen zegmaar. Gezelligheid met anderen om me heen, even maf doen enzo. Vlak voor we beginnen moet ik me absoluut kunnen concentreren. Geen geluid om me heen, totaal focussen op wat er gaat gebeuren. Opperste concentratie.
Bij toneel is dit.

Als ik met muziek iets moet doen, moet ik vooral de hele tijd voorafgaand geconcentreerd zijn. Ik moest vorige week optreden bijvoorbeeld en ik was pas na de pauze, maar ik moest de hele tijd geconcentreerd zijn. Voor de optreden ga ik dan altijd even inzingen, dit keer met een groep, en voor de rest geen dingen meer die me afleiden, vooral geen grapjes. Heel apart toch, dat verschil.

Van spanning is eigenlijk bij mij nooit echt sprake, wel die kriebel die je nodig hebt om alert het (theater)stuk in te gaan, maar geen braakneigingen, extreem kloppende halsslagaderen of overmatig toiletgebruik. Soms een beetje een droge mond.

Met drie vrienden van me maak ik theater via een theaterproductiebureau van m'n opleiding en dan speel je in één week 2 avonden wat je gemaakt hebt. De eerste dag ben je dan continu met het stuk bezig, lichten worden in het theater opgehangen, soundchecks en generale repetitie waardoor je dus werkelijk op scherp staat.

De tweede avond is vooralsnog elke keer fout geweest, het voelde keer op keer fout juist omdat je er dan zo weinig mee bezig bent. Tijdens het eten spreek je nog snel gezamelijk de tekst door, maar omdat je die toch wel kent gaat dat vervelen en stop je nog voor je op de helft bent. Als je dan in het theater aankomt... wanneer IK die keren dan in het theater aankwam is het leuk, maar gevoelloos. Geen spanning, even snel grimen en net voor aanvang warming up, maar zonder gevolg. Leegte terwijl juist dan een beetje spanning terecht zou zijn.

Ik heb zelf het idee dat het komt doordat je er op die dag zo weinig mee bezig bent en dat je daarom zo weinig voelt, maar eigenlijk zou je altijd op scherp moeten staan en meteen kunnen spelen. Heeft één van jullie misschien een tip?

www.rudiment.tk

Zat even op je site te kijken...
Kan het kloppen dat ik vorig jaar samen met een acteur uit jullie groep auditie heb gedaan in Maastricht? Ralph, bedoel ik. :)

Ja klopt, maar hij is niet aangenomen en doet nu samen met mij (en de andere 2) theater-, film- en televisiewetenschappen.

Ik wordt altijd hyper en zie daar zelf ook de lol wel van in. Ik drink ook veel water. Het helpt.

met alle respect, maar dat is het soort mensen dat ik altijd negeer. Het haalt anderen uit hun concentratie.

Ja, wist ik. Ik ben ook niet aangenomen. Maar wel in Eindhoven/Tilburg en daar zit ik nu dus. :)

Wie zegt dat ik iedereen ermee lastig val?

mijn associatie van hypere mensen is: gillend en dansend en springend door de ruimte rennen, struikelend over hun woorden, en iedereen aansprekend met nutteloze praat. Andere vormen van hypere mensen ben ik nog niet tegen gekomen.

en ja, dan ben ik van het soort die dat vervelend vindt en dat soort mensen ontloop ik, tot na het concert.

Maar als jij op een hele rustige manier hyper bent, zal ik me niet echt aan je storen, maar je zou wel de eerste zijn. :)

Zorgen dat je goed voorbereid bent, dan bedenken dat je de vaardigheden en kennis hebt om je optreden tot een goed einde te brengen. En bedenken wat de gevolgen zijn van falen in deze situatie. Daarna probeer ik m'n gedachten op nul te zetten en in ieder geval op te letten bij eventuele eerdere acts. Een stuk in je hoofd doornemen zorgt alleen maar voor meer spanning. Ik ben niet zo'n prater bij zulke momenten. Maar ook niet iemand die zich echt afsluit. Ik kan nog wel een praatje maken met mensen.

Ik ben binnen een kleine kring hyper. Vandaar dat je mijn soort mensen ook niet tegenkomt. Maar we zijn er wel. :)

Ik ben eigenlijk nooit lang van te voren heel erg zenuwachtig, alsof ik niet besef dat ik straks moet optreden. Bij mij komt dat altijd pas een halfuur van de voren, of nog erger: pas in de coulissen.

Als het een halfuur van de voren is, word ik echt hyperactief en ga ik gewoon door het gebouw rennen/dansen/gek doen met de andere spelers. Gewoon even alles afreageren en dan even voor aanvang een ontspanningsoefening doen. Bijv. met de hele groep in een kring zitten en dan staat er in het midden bijv. een kaarsje en daar staar je dan gewoon naar terwijl je je hoofd leeg maakt. En dat zo'n vijf minuten lang (je mag natuurlijk ook om je heen kijken enz).

Als ik pas in de coulissen zenuwachtig word, uit dat zich meestal in een enorme giechelbui. Soms is het zo erg dat ik gewoon even de coulissen uit loop en op de gang helemaal de slappe lach krijg, maar meestal kan ik mezelf wel weer in bedwang krijgen door een paar keer goed adem te halen. :)

Ik word ook heel erg hyperactief. Meestal nemen we het een uur van tevoren nog even door en doen we met de hele groep concentratie oefeningen en gaan we even schreeuwen, dat helpt me wel. Daarna ga ik meestel idd rondjes rennen, veel drinken en vlak voor de voorstelling nog even naar de wc, omdat ik dat anders in de coulissen krijg en das niet fijn. :rolleyes:
Maar ik maak mezelf vaak een beetje zenuwappig, omdat ik er beter van ga spelen. En als ik daar sta ga ik er gewoon lekker voor en geniet ik ervan!