[voorlopige titel] Visie
 

Het is veertien vijftien
God weet wat dat betekent
Waar is het kwart
en hoe is de twee
gevormd
uit tijd, uit kennis?

Hoe begrijpbaar is de wereld,
heeft Hij dit gemaakt?
Hoe kan ik me staande houden
als niets ooit hetzelfde blijft?

De glimlach van de leugenaar
over tranen van de moeder
of de oorlogsveteraan
en ik-
verdwalend in de tijd

Hmm... Ik geloof niet dat ik het helemaal begrijp, maar dat hoeft ook niet altijd. Je gedicht verward me, op een positieve manier, denk ik.
Hoe kan ik me staande houden
als niets ooit hetzelfde blijft?
Hier had ik iets anders verwacht ('als nooit iets hetzelde blijft') en op de een of andere manier vond ik jouw versie verassend! Leuk :)

Leest prettig!

Wow, ik vind dit best een heel leuk gedicht (Y)

Het is veertien vijftien
God weet wat dat betekent
Waar is het kwart
en hoe is de twee
gevormd
uit tijd, uit kennis

<3 (al struikel ik wel een beetje over uit tijd, uit kennis).
En ook de laatste strofe vind ik erg leuk. Alleen de tweede strofe zegt mij wat minder.

Maar, leuk!

Erg goed, ik vind deze een van je betere werken (Y).
"Waar is het kwart ~ en hoe is de twee" <-- dat vind ik denk ik het beste stuk uit je gedicht; het loopt simpelweg heerlijk, de vraag is erg interesant (kon geen ander woord bedenken) en tja, hij is gewoon goed. Maar dan, de volgende zin breekt het helemaal op, omdat 'gevormd' het enigste woord op die zin is krijgt hij extra veel aandacht, maar ik vind dat er helemaal geen aandacht op hoeft te liggen. Er is niks speciaals aan het woord, het draagt geen belangrijke betekenis (toch?). Het lijkt me mooier als je het zo had gedaan:
"gevormd uit tijd,
uit kennis"
Dan ligt de nadruk op 'tijd' maar vooral op 'kennis', volgens mij was dat ook ongeveer je bedoeling?

De tweede strofe is gewoon... gewoon leuk, gewoon simpel. Niet echt speciaal, maar heb er ook niet echts specifieks op aan te merken behalve dat het iets minder gewoontjes mag ^^.

Derde strofe is weer erg goed, behalve de laatste regel. Na "ik-" verwacht je een woordspelling oid, maar er komt niet echt iets heel boeiends. Beetje jammer, maar de rest van de strofe is wel goed.

Zo vind iedereen wat anders weer mooi. Ik dit dus, en de laatste strofe, al ben ik er nog niet helemaal uit hoe die dingen nou juist weer zo goed bij elkaar passen.

(y)

"veertien vijftien" zonder iets ertussen vind ik trouwens een beethe vaag. Zou dat wat?

Die veertien vijftien vind ik juist leuk. Het zet mij aan tot verder lezen, omdat ik wil weten wat het betekent. Het laat ook je 'verwondering' zien over al die dingen die 'normaal' worden gevonden: twee getalletjes, en iedereen begrijpt meteen waar je het over hebt. Hoe vreemd.

Maar 'hoe begrijpbaar is de wereld' vind ik dan weer veel minder.
Begrijpbaar, is dat een woord? begrijpelijk, zou ik zeggen. En dan nog vind ik de zin niet zo goed.

Het is verder inderdaad wel één van je betere gedichten.
Ik denk meteen het gevoel erbij te begrijpen: de frustratie van onwetendheid, antwoord willen op je vele vragen en weten dat je nooit antwoorden zult vinden, niet zolang je zelf een klein deel bent van datgene dat je niet begrijpt.
Also.. ik vind hem dus wel leuk.

Mja, maar wat moet daar dan tussen? Eigenlijk is het natuurlijk: 14.15 maar ik wilde het juist uitschrijven:)

Dat soort fouten maak ik dus altijd! Ik weet niet, ik zet altijd overal -baar of zoiets achter, maar het kan dus best dat begrijpbaar geen woord is. Maar hoe begrijpelijk is de wereld vind ik weer niet klinken:s Stoort het heel erg?

Ja, ik begrijp wel wat je bedoelt over die zin... Maar zo klopt het niet, er moet op zijn minst een of ander leesteken tussen gevormd en tijd, al zou ik niet precies weten welke:s


Verder vind ik het heel grappig dat jullie allemaal wel positief zijn over dit gedicht, maar net steeds andere dingen eruit pikken die jullie mooi en minder vinden:o
En dat de middelste strofe wat minder is... Dat is toch wel eigenlijk de kern van het gedicht, hoor;)