gevlogen
 

gevlogen

Soms kijk ik naar boven
En vraag mezelf af,
Waarom de vogels vliegen
Zelfs in een donkere nacht

Dan valt het antwoord In mijn handen
Kijk ik op in jouw gezicht
En behoor ik tot de hemel
Een hemel zonder licht

Dan loop ik over straten
Wandel ik op ieder plein
Dan speel ik met de stenen
En verlegen blijf ik klein

Want mijn handen en mijn voeten
Die zo samen in verband
Gedachten loos verstappen
Zicht verzetten in het zand

Loop ik hard door ieder kruispunt
Wandel ik langs ieder huis
Dan schreeuw ik door de straten
En voel me nergens thuis

Want jouw hart zal mij niet raken
In een woord verblind door pijn
Kruip ik langs al mijn gedachten
En bevrijd me uit mijn pijn

Maar hoe langer dit gaat duren
Des te langer ren ik door
Ik blijf rennen tot het einde
Maar hoever heb ik niet door

Je doet me meer dan ik voorspelde
Ik weet eigenlijk ook niet echt waarom,
Moet ik zwijgen over dingen
Die je vroeger niet verstond

Hoe langer dit gaat duren
Hoe langer deze nacht
Maar ik verzet me tegen woorden
elk woord waarvan ik dacht

hield jij van mij…

Gedachten loos = gedachteloos.
nah, niet zoveel op aan te merken, mooi gedicht en loopt ook lekker! (y)

Ik ga nu op een vreemde manier commentaar geven, maar omdat het zo lang is blijft 't dan voor mij overzichtelijk :|

Strofe één
Ik vind het niet zo'n lekker lopend geheel, en ik denk dat dat komt door de laatste regel.

Strofe twee
(de I is met 'n hoofdletter geschreven, dat snap ik niet)
Verder vind ik dit wel een mooie strofe, cliché, maar loopt iig wel. Ik zou een puntkomma zetten aan 't end van de derde regel.

Strofe drie
De laatste regel heeft niet zo veel met de voorgaande drie te maken??

Strofe vier
Zoals Sjoerd al zei, het is gedachteloos.

Strofe vijf
Hier heb ik het gevoel dat in regel twee een lettergreep te kort komt.

(nu moet ik me echt gaan haasten...)

Strofe zes
Het is wel veel 'mij' en 'mijn' hier, dat vind ik jammer.

Strofe zeven
Yeah! Deze is gaaf! Alleen, ik zou 'tot' voor 'hoever' zetten en daarachter een komma. Nouja, vind ik dus.

Strofe acht
Ja, ja! Geen rijm, eindelijk...

Strofe negen
Hm, dit vind ik eigenlijk niet zo'n geslaagde eindstrofe. Voor zo'n clichematig gedicht moet je eigenlijk een verrassend einde in petto hebben, maar dat is in dit geval niet zo. Het is weer één van de 'wat mindere' strofes. Als je het zou wilt houden, zou je kunnen overwegen er van te maken:

Hoe langer dit gaat duren
Hoe langer deze nacht
Maar ik verzet me tegen woorden
elk woord waaraan jij dacht.

(En dat hield jij van mij gewoon weglaten)

Al met al:
Cliché, dat is zeker. Ook is het eigenlijk véél te lang voor een liefdesgedichtje. En ik snap je hoofdlettergebruik ook niet helemaal... Kan door Word komen, bij mij doet hij automatisch hoofdletters aan het begin van iedere regel.

strofe 7 vond ik ook het mooist.
Limaon, ik ben het met je eens (y)