Puesta del sol
 

Traumatisch, een blik, geworpen op de gouden gloed
langzaam dovend, steeds terugkerend, één zon
waarin een beduimelde onrust schuilt.
Twee lichamen verwrongen in de adem van de nacht
een zucht die vloeiend opstijgt, maar de kleuren en de geuren
verzwijgt.
Zo dwepen zij hun zorgen, slepend, een gouden gloed
Zijn handen geleid door zorgen; overmorgen
Denkend aan haar moeders laatste woorden, “Stop!”
Gedwee krult ze haar tenen, streelt het zand
verdwaasd na al die duizend keren, dat hij haar hetzelfde vroeg
pakt ze zijn hand en fluistert
“Maar het is nog niet te laat.”

Ik krijg er erg mooie beelden bij, bij de titel alleen al. Mooie woordkeuze, ik vind het echt knap, vraag me af waar je ze vandaan haalt. De titel lokte al en het gedicht past goed bij de dromerige sfeer.

Minpunt vind ik dat dit eigenlijk half een verhaal is en half een gedicht, waardoor ik niet weet hoe ik het moet lezen. Ik probeer er een ritme in te vinden en dat lukt dus niet. Ook nog het volgende:
'verdwaasd na al die duizend keren, dat hij haar hetzelfde vroeg'
Daar hoort de komma na 'keren' er niet te staan, en die stoort me dus een beetje. Ik vind de zin zoiezo niet zo goed. Naast dat ik niet zo goed weet wat je ermee wil loopt ie niet zo lekker.
En nu las ik hem net nog een keer en vond ik
'een zucht die vloeiend opstijgt, maar de kleuren en de geuren
verzwijgt. '
ook niet zo geslaagd. De rijm opstijgt-verzwijgt vind ik jammer. Een andere volgorde zou al beter zijn.. 'een zucht stijgt vloeiend op, maar verzwijgt de kleuren en geuren'. Dan is de rijm een beetje verstopt (ik heb niet zo goed gekeken naar of het in het gedicht past).

Maar verder heb ik bewondering voor de mooie zinnen als 'Twee lichamen verwrongen in de adem van de nacht' en 'waarin een beduimelde rust schuilt'. Ik vind het eigenlijk erg mooi, Limaon.

Ik vind je woordgebruik echt heel mooi. Nogal prozaïsch, dat wel, maar erg mooi. Wat me wel stoort zijn de herhalingen, van bijvoorbeeld 'gouden gloed' en 'zorgen'. Heb je dit bewust gedaan? Ik begrijp er namelijk de functie niet van en het haalt de kracht ervan weg.

pakt ze zijn hand en fluistert
“Maar het is nog niet te laat.”
Ik zou achter 'fluistert' een dubbele punt zetten.

Erg mooi stukje werk!

Maar het heeft wel zo z'n minpunten. Ik ben het helemaal eens met wat Porcelain heeft gezegt, van de eerste tot de laatste letter.
Je begint gelijk erg sterk met 'Traumatisch'. Een geweldige opening vind ik, het verrast je en lokt je verder het gedicht in. De beelden die je oproept zijn erg mooi en ze zorgen dat je helemaal in het gedicht opgaat.
"Gedwee krult ze haar tenen" Vind ik een erg gaaf stukje.
De beide keren dat er iets gezegt wordt vind ik minder, ze vallen uit de sfeer van het gedicht, ik denk dat het mooier zou zijn als je hetzelfde zegt maar dan zonder aanhalingstekens (en dan natuurlijk wel andere zinsbouw ed.).

Mooi, ik weet niet zeker maar ik denk dat ik dit het het mooiste gedicht vindt wat jij hebt geschreven (Y).
De volgende gaat deze overtreffen, afgesproken? :P

Edit:
Heeft mijn geheugen gelijk als hij denkt dat jij het was die wel vaker/vrij vaak buitelandstalige titels gebruikte?

Gedwee krult ze haar tenen, streelt het zand
verdwaasd na al die duizend keren, dat hij haar hetzelfde vroeg
pakt ze zijn hand en fluistert
“Maar het is nog niet te laat.”

vind ik heel erg mooi <3 Ik vind dit ook één van je mooiere gedichten, lekker dromerig, mooi woordgebruik, leuk!

Wel vind ik de vorm een beetje raar, het ziet er niet zo netjes uit (of zo ), door de onregelmatige regellengte, en dat trok mij niet echt.

*quote iedereen*

Ja, ja jullie hebben gelijk. Nu zie ik het.

Porcelain:
Ja, het is te prozaïsch. Mja, die zin is wat minder, ja. Je 'alternatiefje' vind ik niet zo in het gedicht passen.

Re3m:
'zorgen' niet bewust gedaan, was me ook niet opgevallen. Nu je het zegt ;)
'een gouden gloed' wel, het slaat terug op 'zorgen' en op de blik. Dwepen is toch iets ovedreven bewonderen? Die blik, dus.

DoD:
Afgesproken :)
Enn, mnou, ik heb ooit eens 'Rosae' geplaatst, en nog wat dingetjes maar die heb ik hier niet eens gepost, denk ik. Oja, toch wel. Dat was iets buitenlands, maargoed. Niet zo super vaak, dus.

Thoughtful, jij sluit aan bij mijn conclusie: het is ietwat te prozaïch (wat een rotwoord!) en dat komt mede door de vorm, denk ik. Ik heb alleen niet echt ideeën hoe ik dat zou kunnen veranderen, kan ik jullie om hulp vragen?

En verder natuurlijk: dank jullie allemaal, ik vond het zelf ook wel aardig gelukt, dit gedichtje/stukje proza/hoejijhetnoemen wil (y)

Hm, ik heb er ook moeite mee, het enige waardoor het er wat 'netter' - of ik weet niet wat het is, leesbaarder- zou zijn, is door de regels veel korter te maken, maar dan kloppen sommige dingen die jij bedoelt hebt misschien helemaal niet meer. Misschien moet je alleen witregels toevoegen? Ik zou het zo gedaan hebben:

Traumatisch, een blik,
geworpen op de gouden gloed
langzaam dovend,
steeds terugkerend, één zon
waarin een beduimelde onrust schuilt.

Twee lichamen verwrongen
in de adem van de nacht
een zucht die vloeiend opstijgt,
maar de kleuren en de geuren
verzwijgt.

Zo dwepen zij hun zorgen,
slepend, een gouden gloed
Zijn handen geleid door zorgen;
overmorgen
Denkend aan haar moeders laatste woorden,
“Stop!”

Gedwee krult ze haar tenen, streelt het zand
verdwaasd na al die duizend keren,
dat hij haar hetzelfde vroeg
pakt ze zijn hand en fluistert

“Maar het is nog niet te laat.”

Ja, vind ik al meteen veel mooier staan, hoe Thoughtful het er neerzet. Hoe het nu staat trekt inderdaad niet zo aan.

Het lijkt zo lang! :eek:

Ik wou eerst wat reacties van anderen afwachten, ik vond het er zelf ook wel wat toegankelijker uitzien. Ik zit alleen nog even te puzzelen met de strofes, eigenlijk vind ik dit mooier.

Puesta del sol

Traumatisch, een blik, geworpen op de gouden gloed
langzaam dovend, steeds terugkerend,
één zon, waarin een beduimelde onrust schuilt.

Twee lichamen verwrongen in de adem van de nacht
een zucht die vloeiend opstijgt,
maar de kleuren en de geuren
verzwijgt.

Zo dwepen zij hun zorgen, slepend, een gouden gloed
Zijn handen geleid door zorgen; overmorgen
Denkend aan haar moeders laatste woorden,
“Stop!”

Gedwee krult ze haar tenen, streelt het zand
verdwaasd na al die duizend keren,
dat hij haar hetzelfde vroeg
pakt ze zijn hand en fluistert

“Maar het is nog niet te laat.”

Of is/oogt dat van Thoughtful mooier?

Die komma voor 'dat hij haar hetzelfde..' moet weeheeeg, of is men dat niet met me eens?

Limaon, ik denk dat ik de vorm van Thoughtful mooier vind, zo op het eerste gezicht. Ik heb het alleen nog niet gelezen, misschien zijnd e afbrekingen irritant, maar dat doe ik later (want ik moet eten).

eens

langzaam dovend,
steeds terugkerend, één zon

Vond ik irritant, omdat het naar mijn idee achter elkaar gelezen moet worden, dus:

langzaamdovend,steedsterugkerend
één zon
etc.

En die komma moet weg ja :D

Sorry, sorry, dp, ik weet het. Ik ben bezig met hervormingen, met restauraties: reparaties. Zie hier:

Puesta del sol

Traumatisch, een blik, geworpen op de gouden gloed
langzaam dovend, steeds terugkerend;
één zon, waarin een beduimelde onrust schuilt.

Twee lichamen verwrongen in de adem van de nacht
een zucht, geslaakt door beiden, die vloeiend opstijgt
maar de goudgekleurde geuren aan hen allebei verzwijgt.

Zo dwepen zij met rijkdom, slepend, een gouden last
terwijl zijn handen zijn geleid door zorgen; overmorgen
Denkt zij aan haar moeders laatste woorden, "Stop!"

Gedwee krult ze haar zijden tenen, streelt het zand
en verdwaasd na al die duizend keren dat hij haar
hetzelde vroeg - hij deed al tijden anders dan normaal -

pakt ze zijn hand en fluistert:
"Maar het is nog niet te laat."

ik vind het toch altijd zo geweldig hoe jij die gedichten zo goed voor elkaar kan krijgen (y)
je bent bijna even oud als mij/dan ik whatever :p, maar jouw niveau is zóóveel beter! je bent echt goed!

Als ik.

Ja, als ik.

En Sjoerd, zeg niet zulke rare dingen, ik ga er haast van blozen.