dansende schaduwen
 

Ik weet niet wat ik doen moet zonder jou zo alleen
zo alleen dat het pijn doet diep van binnen en dat ik alleen nog kan denken dat
Ik bij jou wil zijn en je vast wil houden en bij me naast me in me
en er is alleen nog maar hoop ja zoete wrede hoop maar wat nou
als het licht uitgaat en de dansende schaduwen met hun harde gezichten
mij smoren uit liefde of dan toch uit haat en ze me weghouden bij
Jou.


Maar ik ben niet bang voor die schreeuwende gedachtes want ergens weet ik
dat jij er altijd bent en niet meer weggaat en ik nooit zal weten hoe
bestaan zou zijn zonder kopjes geven aan jouw veilige lichaam als ik slaap
zijn er geen schaduwen meer en is er alleen nog maar dat gevoel van
Jou

reacties.? :)

kraak m niet té hard af ajb :bloos:
schrijf nie zo heel vaak gedichte
en als ik iets schrijf is t zeker nie in deze stijl
gister kwam dit echter uit mijn pen :)
maare lijkt t erges op?
is t überhaupt eigk wel als gedicht te kwalificeren?

Zo snel kunnen we niet reageren, hoor:p

Wil je hem alsjeblieft in een groter lettertype zetten? Ik moet een nieuwe bril en ik word echt duizelig van die kleine frutletters:s

Ik vind het meer proza. Die hoofdletters moet je ook veranderen

okee done :)
nu is het miss algemeen leesbaar (a)

Nee, het is niet echt een gedicht. Maar ook niet echt een verhaaltje. Het is meer... ehm... gewoon heel erg mooi?

Je zegt dat je meestal niet in deze stijl schrijft, maar ik denk dat, als je het hier en daar nog wat bijschaaft, (let op bijvoorbeeld woordkeuze, die is soms wat standaard) dat je dan echt heel mooie dingen in deze stijl kan maken!