afvalligheid
 

Ik vroeg me af of er verschillen bestaan tussen religies op dit punt, vandaar het volgende:


Zijn er binnen jouw religie bepaalde opvattingen t.a.v. afvalligheid (bekeerd zijn tot een andere religie of het niet meer geloven (atheisme))? Hoe wordt een afvallige binnen jouw religieuze stroming gezien? Zijn er represailles te verwachten vanuit jouw religieuze gemeenschap? Zijn er represaiiles te verwachten door jouw God(en)?
Ben je zelf bekeerd tot een ander geloof of ben je atheistisch geworden? Hoe werd dit opgevat door je religieuze omgeving? Ken je mensen die bekeerd zijn of atheistisch geworden en hoe hebben ze dit ondervonden? Hoe sta jij zelf tegenover afvalligen?

Thanks, maar juno gaat imo niet diep genoeg op het onderwerp in om er uitgebreide informatie over te krijgen (het gaat erin slechts of jijzelf bekeerd bent en niet hoe er tegenaan gekeken wordt, waar ik meer op doel) ;)

haha dit topic doet me denken aan een kijk en luister toets ofzo voor nederlands. Toen werd er een jongen die jehova getuige was verbannen uit die kerk en de familie :D :D

Ik denk persoonlijk dat men het heel erg zou vinden als er een 'afvallige' zou zijn. En dan bedoel ik zowel bekeerd tot een ander geloof als bekeerd tot het atheïsme. Die persoon zal opgezocht worden, er zal met hem/haar gepraat worden. En er zal veel gebeden worden (als het goed is). Maar uiteindelijk zal het geaccepteerd worden. Het is tenslotte je eigen keus en niemand zal gedwongen worden naar de kerk te gaan. Verder zal er ook heel veel verdriet over zijn.
Onze God zal zo'n 'afvallige' zeker straffen. In het laatste oordeel. Daar zullen alle ongelovigen gestraft worden. Ook de christelijke mensen die geen vergeving van zonden hebben ontvangen. Maar dat is een ander punt denk ik.

Was dit wat je bedoelde, Gatara?

Is dit niet een beetje het vinden van de middenweg?

Aan de ene kant. Je moet een keuze kunnen accepteren, een kerk mag niet bepalen wat anderen doen en laten (wel advies geven natuurlijk). Als iemand van religie, subreligie verandert, of atheïst wordt, dan is dat zijn keuze, dus moet die in zekere zin gerespecteerd worden. Maar als een gemeente zijn leden zo makkelijk laat gaan, hoeveel waarde hecht zo'n gemeente dan aan het geloof?
Aan de andere kant de situatie waardoor sektes berucht zijn geworden, dat leden bijna niet meer los komen van de gemeente. Dit is natuurlijk een beperking van de vrije Wil en ook verkeerd.

Dus ja, ik denk dat je als gemeente veel energie moet steken in het behouden van je mensen, maar er zijn grenzen.

@Wiltine,
Je spreekt over afvalligen als mensen die ophouden met geloven (atheisme). Maar wat als bijvoorbeeld een christen zich bekeert tot de islam? Hoe wordt daartegen aangekeken?

@Halogeen,
Ja, inderdaad. Als je halsstarrig mensen vast blijft houden aan je religie, kan dat verkeerde consequenties hebben.
Denk je trouwens dat religies waartoe je makkelijk kunt bekeren, milder zijn ten opzichte van afvalligen dan religies waartoe je niet makkelijk kunt bekeren? Ik denk dat dat niet uitmaakt en eerder afhangt van de religie zelf.

Verder begon ik mij te realiseren dat ik niemand ken die echt afvallig wasen daarmee in de problemen kwam.
Ken wel atheisten, maar die zijn niet in de problemen gekomen daardoor ;)

@Gatara:

Een vriend van me woont in een erg christelijk dorp en komt uit een christelijk gezin. Een tijd geleden werd het hem steeds meer duidelijk dat hij eigenlijk niks meer voelde voor het christendom en voor geloof opzich. Na heel veel overwegen, besloot hij het zijn ouders te zeggen. Zijn ouders klapten helemaal dicht en waren diep geschokt. Zijn vader was woedend. Op dit moment hebben ze het een soort van 'geaccepteerd', maar eigenlijk ook niet; zodra het onderwerp ter sprake komt, wordt het afgekapt. Wat dat betreft denken ze dat hij een rare hersenkronkel o.i.d. heeft. Er kan in elk geval niet normaal over worden gepraat. Verder gaat het nu wel weer beter, 'de rust is wedergekeerd', maar het was geen pretje voor hem. Hij is trouwens 18, dus oud genoeg om zelf te kiezen, maar hij woont nog thuis, wat het natuurlijk niet makkelijker maakt.

Respect voor die gozer. (Y)

pardon :bloos: daar las ik overheen :) maar denk je dat het minder erg gevonden wordt als ie zich bekeerd tot een ander geloof itt het opeens niet meer geloven?

Nee, ik denk dat men het 'minder erg' zou vinden als iemand van het geloof afstapt dan dat diegene zich bekeerd naar een ander geloof. Dat eerste komt namelijk ook veel vaker voor dan het tweede, dat zijn echt uitzonderingen volgens mij. En omdat dat minder gewoon is, is het voor mij (kwestie van gevoel) erger dan dat diegene van het geloof afstapt. Hoewel dat natuurlijk niet zo is.

inderdaad (y)

Tja, afvalligheid, helemaal fantastisch vind ik zelf.

Dat er negatief over gedacht word is eigenlijk alleen maar bewijs dat er binnen religies nog grote hoeveelheden intolerant denken voor komt.

Even voor de correctheid, atheïsme is niet het niet-geloven, maar het niet geloven in een god.

Verder is de term afvalligheid op zichzelf al stupide. Net alsof je een verantwoording moet afleggen tegenover een menselijk instituut zoals de kerk. Waar is de autonomie gebleven?

Denk jij positief over iemand die zich bekeerd?

Etymologisch komt atheïsme natuurlijk van het niet geloven in een god, maar in het dagelijks spraakgebruik wordt natuurlijk bedoeld het in het algemeen niet religieus of gelovig zijn.

Wat afvalligheid betreft, er wordt natuurlijk bedoeld verantwoording afleggen tegen het geloof waarin je bent opgegroeid of waarvoor je ooit zelf hebt gekozen. In de relatie tot het geloof ben je afvallige. De term heeft geen universaliteitspretentie.

Van wat naar wat?

Iemand die opeens streng gelovig word kan een gezonde dosis scepsis van me verwachten, maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik de denkbeelden en het gedrag die daarbij horen afkeur, dan met de persoon zelf, een cruciaal verschil.

Als iemand als atheist zijnde in een God gaat geloven en bijvoorbeeld moslim wordt. Hoe ga jij dan denken over die persoon? Negatief of positief?

Ik kan hem verwijten iets aan te nemen dat niet bewezen is, dat is inhoudelijk, een bod van zwakte in mijn ogen, maar om iemand nou daarvoor te gaan haten... nee.


Anders is het als het bekeren van extreem niveau is, maar ja, nogmaals, dat gaat om de denkbeelden die ik afkeur, niet de persoon. (wel is het zo dat ik bij extremisme niet meer in discussie ga, extremisten zijn over het algemeen per definitie hopeloos, ik kan hoogstens het publiek overtuigen dat de extremist achterlijk is)

Je kan ook negatief denken over iemand denken zonder diegene te haten :). Naja laten we ervan uitgaan, je denkt er negatief over.

Nou ik denk negatief over een moslim die zich bekeerd tot iets anders, zonder dat ik hem ga haten oid. Als je mij nu intollerant vind, ben je hypocriet :)

Spreekt voor zich. Maar wat er vaak gebeurd is dat een persoon gehaat wordt voor zijn afvalligheid, los van wat voor inhoudelijke argumenten dan ook.

Je had het eerst over dat gelovigen daar negatief over denken, en dat koppelde je aan intollerantie. :rolleyes:

Wat een mirakel, dat deed ik omdat iemand haten om wat hij is ook intolerantie is. :o

maar je kan negatief over iemand denken, zonder diegene te haten?

Zo ken ik ook verhalen van jongeren die het thuis erg moeilijk hebben omdat ze in God zijn gaan geloven...
---------------------------------------------------------------------

Als iemand afvallig is zal daar eerder verdriet over zijn dan dat we die persoon gaan haten. Volgens mij ben je dan iig. niet goed bezig. Dat gelovigen er niet positief over denken dat iemand het geloof vaarwel zegt is niet onbegrijpelijk. Als jij de verlossing van Jezus in je leven hebt ervaren en je gelooft dat je alleen door Jezus zalig kunt worden, zul je het erg vinden voor die persoon dat hij de hoop in zijn leven vaarwel zegt. Het komt dus niet voort uit boosheid omdat er weer een lid minder is maar uit liefde tot die persoon die je het beste gunt.

Nou, dan moeten ze dat ook niet gaan doen hè. :)