Meet the parents...
 

Binnenkort ga ik een paar daagjes naar Engeland omdat mijn 'vriendje' daar woont. Dat is opzich al spannend, maar nou moet ik natuurlijk ook zijn ouders ontmoeten (logisch, want ik blijf slapen in hun huis). Ik vind het doodeng.
Zijn moeder snapt al niet wat iemand van 20 moet met haar 17-jarige jochie, en aangezien ik Nederlands ben denkt ze al helemaal dat ik alleen maar op sex uit ben. Terwijl ik net zo veel ervaring heb als hij (maw: geen).
Maar waarschijnlijk maak ik me druk om niets...

Hoe ging bij jullie de eerste keer dat je zijn/haar ouders ontmoette? Was je ook zenuwachtig? Gebeurde er genante dingen? Vertel!

Oh ja, ik vraag me trouwens ook af of ik iets voor d'r mee moet nemen, als bedankje dat ik daar mag blijven.

Een maat van me had wel een gigantische blunder gemaakt toen hij de ouders van z'n vriendin ging ontmoeten.
Had hij voor de grap een shirt gekocht met de tekst: Your little princess is my little whore.
Dat viel alleen niet zo goed bij die ouders :P

Maar maak je niet teveel zorgen, doe gewoon aardig, neem wat leuks mee als bedankje, komt wel goed (y)

ik zou zeker wat meenemen als bedankje dat je daar kan blijven! al is het maar iets kleins, zoals een bloementje ofzo, dat wordt altijd wel geapprecieerd, en zo toon je dat je hen dankbaar bent!

eerste keer dat ik de ouders van mijn vriendje ontmoette was ik ook erg zenuwachtig.. achteraf gezien natuurlijk allemaal voor niets want ze waren echt wel vriendelijk. heb gewoon wat met ze gepraat en t was al gedaan!
maar misschien is de situatie ier wat anders omdat ze niet echt zo een dingen had gezegd .. veel succes! doe gewoon zoals je bent , das het beste!

een kleinigheidje meebrengen zou ik zeker doen, dat stelt ze vast en zeker op prijs. ennuhm, wees gewoon jezelf, uiteindelijk heb je met haar zoon en niet met hun.

alvast succes :)

Gewoon jezelf zijn, komt goed joh (Y)

Ik zou sowieso iets voor haar meenemen, ja als bedankje.

Eerste keer dat ik zijn ouders ontmoette was ik wel zenuwachtig. Maar zijn ouders waren zo relaxed dat ik dat al snel overnam en het werd nog gezellig ook.

Hmmz de eerste keer was een beetje snel; ik ging naar binnen, even snel voorstellen, en daarna waren we weer weg. Ik had toen ook nog niet echt het idee dat ze wisten dat ik DE vriendin van hun zoon was.
Verder vond ik ze niet erg vriendelijk; natuurlijk stelde ze zich wel voor, maar zeiden verder weinig. Dit is ook altijd zo gebleven, zo zijn zij (n).

Verder zou ik als ik jou was wel een kleinigheidje meebrengen; dat wordt meestal toch wel geaccepteerd.

Er gebeurde eigenlijk niets bijzonders. Met de vader van mijn vriendin kan het overigens een stuk beter vinden dan met haar moeder (haar ouders zijn gescheiden).

Neem iets kleins mee. Wel zo leuk :) Je kan bijv. iets oerhollands meenemen, zoals stroopwafels ofzo :)

Stroopwafels vallen altijd goed, dat is echt een goed idee. Je kan ook nog drop meenemen, maar waarschijnlijk vinden ze het niet super :P Dan vinden ze je vast meteen leuk :)
Verder gewoon beleefd blijven, ga niet je relatie met hun zoon goed praten ofzo, wees geïnteresseerd in zijn ouders en doe beleefd.

Mijn eerste ontmoeting met zijn ouders was in zijn kamer, dus niet bij hun thuis. Dat nam al wat spanning weg voor mij. Ik was 15, erg zenuwachtig omdat ik absoluut niet wist wat ze van mij zouden vinden (en vooral van m'n leeftijd). Ik bleef beleefd en alles is goed gekomen :)
Ze zijn wel heel anders dan mijn ouders, hun huis is ook heel anders. Ze zijn heel stil en netjes, mijn ouders dus echt niet :P Dat vind ik altijd nog wat ongemakkelijk, ik ben bang dat ik te veel geluid maak of m'n glas met drinken niet netjes genoeg op tafel zet :bloos: Gelukkig woont mijn vriend niet bij ze :D

De eerste keer met de ouders van mijn ex was onwennig en ik was vreselijk onzeker, wat altijd zo is gebleven doordat het bij hem en bij mij thuis superverschillend was.
Aanstaande maandag waarschijnlijk de ouders van mn nieuwe vriend ontmoeten.. heel erg spannend..

Ik had een tijdje een vriendje in Den Helder. Zijn ouders woonden in de provincie Zeeland.
Tijdens de kerst zou ik hen voor het eerst ontmoeten en bleef ik daar meteen slapen. Ik was superzenuwachtig.
Ik vond het nogal een "kakfamilie". Ik voelde me totaal niet op mijn gemak. Ze probeerden wel aardig te doen, maar ik had ook geen idee hoe ze over mij dachten. Hun zoon had mij immers ontmoet via het internet. De eerste keer dat dat meisje hier dan over de vloer komt, blijft ze meteen slapen!
Ik vond het vreselijk. Ik was ver weg van huis, ik kende die familie totaal niet en wist niet goed wat ik moest zeggen, toen ze zonder aankondiging gingen bidden na het eten, wist ik al helemaal niet meer waar ik moest kijken.
Kortom... voor mij was die eerste (en tevens laatste) keer een ramp.

Wat je ook doet, neem geen voorbeeld aan die film met de gelijknamige titel als dit topic ;)

ja kleinigheidje is leuk, zijn het echte engelse? stroopwafels en drop:p hahha
maar heb je je vriendje nog nooit gezien ofzo? of zijn ze verhuisd ofzo...via internet enzo..ik ben erg benieuwd:D

btw, ik was doodzenuwachtig:s als me haar maar goed zat en als ze maar aardig zouden vinden:s mijn 'schoonvader' ken ik niet, die was net 2 maanden voor ik verkering kreeg overleden. we hebben toen wat met zijn moeder in de stad afgesproken...het was dus gelukkig geen familiebezoek waar alle aandacht aan jou wordt besteed:s gewoon jezelf zijn en beetje spontaan:) dan komt t goed...bij mij iig wel..ik vind het nog steeds spannend als ik naar schoonfamilie ga, ik zie ze erg weinig..vanwege ook grote afstand;)

Ik zou wel iets meenemen ja, ook om te laten zien dat je ze dankbaar bent dat je bij hun thuis mag verblijven:). Verder zou ik me écht geen zorgen maken: Blijf beleefd, toon interesse en blijf vriendelijk en dankbaar zelfs wanneer je verschrikkelijk ranzige kant-en-klare gehaktballen voorgeschotelt krijgt (zoals mij ooit overkwam**). En je relatie hoef je heus tegenover hun te verantwoorden. Komt vast wel goed:).

**Ja, en toen kreeg ik iets voorgeschoteld wat ik écht niet te eten vond, dat ik een wel zo'n foute opmerking maakte [wanneer niet:o] Dat ze het er zelfs een halfjaar later nog over hadden. Echt in dank afgenomen hebben ze het me niet, al zou ik zelf al niet eens meer weten wat ik precies gezegt heb:D]

Grappig, ouders van mijn vriendje wonen ook in Engeland, vanwege hun werk. Waar wonen jouw 'schoonouders'? En je vriend is dus ook Engels..?

De eerste keer dat ik bij mn ex (ik blijf dat woord haten, is er geen alternatief voor dat niet stom staat?:o) thuis kwam en dr ouders er waren, hadden we nog niets :o

Zijn vader zei (toen hij mijn afgetrapte allstars zag) dat hij me best geld voor nieuwe schoenen wilde geven als we daar thuis geen geld voor hadden :D.

bij mijn ex wel, dat was mn eerste vriendje en ik ontmoette meteen de hele familie (was op een verjaardag) maar dat viel mee want ze waren heel aardig.

Bij mn huidige vriendje zat ik bij hem en kwam zijn moeder thuis. Die deed ook heel aardig.

Blijf (zoals al eerder gezegd) vriendelijk en dankbaar. En een kleinigheidje doet het ook altijd goed. Stroopwafels, of bloemen (moeten ze natturlijk geen suikerziekte of hooikoorts hebben ;)).

Mn ouders kende mn vriend al van te vore :)
K was wel benieuwd/zenuwachtig toen ik zijn ouders zou ontmoeten, maar k vond t niet ech eng ofzow. T ergste wat je kan gebeuren is dat je zijn ouders niet luek vind, of zij jou niet. En daar kom j ook wel weer overheen (y)

Verder zou ik wel iets kleins meenemen, een doos sjokola, n bloemetje, iets in die trant. Komt allemaal goed :)

Succes! (y)

Ik kende mijn "schoonouders" al erg lang voordat ik wat met mijn huidige vriend kreeg. Zijn zusje is een erg goede vriendin van mij :o

De eerste keer dat ik haar ouders ontmoette was 2 dagen nadat ik haar voor het eerst buiten werk om had gezien...
Ik kwam daar 's ochtends rond een uur of 11 langs, zat de hele familie 'spontaan' aan de thee. Dat tafereel heb ik daarna nooit meer gezien...
Het was overigens gewoon gezellig hoor, beetje onwennig natuurlijk, maar haar vader had ik al een half jaartje als leraar gehad dus dat scheelde. Gelukkig hadden ze ongeveer de zelfde humor als ik (zei het wat beschaafder), dus het was eigenlijk gelijk best lachen ;).
De eerste keer dat ik daar bleef eten was echter een drama(!), het eten was allemaal heel lekker, maar ik was zo stom om op het einde een kiwi uit te lepelen, terwijl hij te rijp (of juist niet rijp genoeg) was. Ik heb daar dus een potje vrij worstelen gedemonstreerd :o.
Wel weer gelachen though :).

Ik moet zeggen dat ik het best wel getroffen heb met mijn 'schoonouders', ik kan best wel met ze lachen (tot tranen aan toe :P).

Met jou komt het vast ook wel goed, gewoon beleefd en vriendelijk blijven. Als het nog zo'n echt 'ouderwets' brits gezin is moet je gewoon niet té assertief willen zijn, zijn ze echter vrij modern dan is het denk ik het zelfde als in Nederland (op het taal verschilletje na natuurlijk ;)).

Yup, helemaal engels. Ze wonen in Leeds, Yorkshire dus. En daar praten ze behoorlijk plat. Ik hoop maar dat ik ze kan volgen :p

Maar het probleem is dat z'n moeder erg beschermend is. Hij is enig kind en er zijn nogal wat dingen gebeurd toen ie klein was (bijna verdronken, kokend vet op m'n gevallen etc.) dus z'n moeder laat haar 'kleine jongetje' (wat ook erg meevalt, hij is 2m08!) niet zo makkelijk gaan. Eerst durfde ie al bijna niet aan haar te vertellen dat ik zou komen, want internet enzo, ik ben ouder etc. dat zou dus raar op kunnen vatten, maar hij heeft t toch gezegd en het was haar idee dat ik daar zou blijven slapen. Wel aparte kamers natuurlijk, want stel je voor dat er iets gebeurd :o

Maar ja, ik denk dat ze eigenlijk toch wel meevalt. Af en toe kom ze de kamer ingestormd als ik met 'm aan t chatten ben en dan zwaait ze even voor de webcam.
Maar het blijft toch spannend. Ieeek!

Toen ik mijn vriend (en zijn moeder) voor het eerst zag was degene die het meest zenuwachtig was zij moeder :D Ze had heel het huis gepoetst en luxe eten enzo gehaald. Het was heel gezellig en ik ben altijd wel een beetje verlegen maar ik voelde me er wel thuis en dat is nu nog zo. Ik kom er graag en ik zie mijn vriend niet vaak maar als ik hem alleen maar bij mij zie dan wil ik op een gegeven moment ook weer graag eens bij hem thuis zijn gewoon voor de omgeving, zijn moeder, zijn familie. Ze nemen me allemaal heel goed op en het voelt echt wel als thuis.

Zijn moeder vindt me alleen ontzettend netjes terwijl dat best meevalt dus wil ze echt heel goed haar best doen enzo, net alsof de koningin op bezoek komt :D

Hahahahaha, stereotype VVD'ers.

Ging prima. 't Is altijd goed gegaan en ik heb nooit problemen gehad met ouders van vriendjes. Ook nu niet.

Er is eigenlijk weinig bijzonders over te zeggen. Ze waren gewoon vriendelijk.

Bij mij verliep het ook gewoon rustig, netjes voorstellen even beetje over jezelf vertellen en daarna waren zijn ouders ook meteen weer foetsie :)
ik scheet hem van tevoren wel flink (achteraf weet ik niet eens meer waarom :o )

Oh het ging wel vlot.. Was samen met een vriend van mijn vriend, terwijl mijn vriendje niet thuis was.

- Hallo, ik ben Merel.
- Hallo
- Mogen wij je tuin gebruiken om er een verjaardagsbbq in te geven voor mijn vriend?
- Oké, geen probleem. Waarvoor moeten wij zorgen?
- Oh niets, wij regelen alles.
- Leuk.

:D

Ik heb 3 jaar een relatie gehad met een jongen wiens vader alchoholist was en ook nog eens erg vervelend en gemeen tegen mij deed dus dat was vreselijk. Zijn moeder daarentegen was erg lief. Maak je niet te druk en ga er gewoon open heen zonder al te veel verwachtingen.

Ging prima, ze vonden me geweldig, prima natuurlijk dat hun dochter thuiskwam met een bootschoen-dragende rechtenstudent met een net overhemd :)

:D :D :D :D (y) (y)

Hahaha, daar zouden mijn ouders wel om kunnen lachen :D

Maar goed. De ouders ontmoeten ging wel okee, geloof ik. Ik ben een mooie zenuwpees op dat gebied en ik vind het eigenlijk hélemaal niks, maar ja, je komt er haast niet onderuit. Of ik een goede indruk heb gemaakt, betwijfel ik, maar ik geloof niet dat ze me heel erg vervelend vinden. Behalve als we LotR kijken. >_>

Ikben eigenlijk nooit echt zenuwachtig.
Ik heb nooit negatieve ervaringen gehad, dus daarom heb ik ook niet echt een reden om zenuwachtig te zijn...

Jij bent ook geen gitzwarte gothic ;)

Jij ook niet ;)

De eerste keer dat ik me schoonouders ontmoette waren het me schoonouders nog niet..... en de volgende keren ook nog niet, en toen ze dat inneens wel waren was er niets veranderd, dus.

Ik had zn ouders al n keer ontmoet toen we nog niet iets hadden (hij was er zelf toen ook niet) maar blijkbaar had ie toen thuis al wel over me verteld want ze kwamen op me af... "jij moet het meisje zijn!" :bloos:

ben 1 dag voor zn verjaardag voor t eerst bij em thuis geweest (toen hadden we 3 weken iets ofzo)
vond ik wel zo handig...voordat ik me officieel moest voorstellen als het vriendinnetje van waar heel zn familie bij zou zijn ;)

Leeds, hoe cool. Kan je naar Reading gaan. :D

Maar heel veel plezier en succes.. Je moet gewoon laten zien dat jullie het 'rustig' aanpakken. ;)

Ik ben dan waarschijnlijk de enige die zich niet echt zorgen lijk te maken hier. Maar dat kan ook komen door hoe mijn ouders in het algemeen reageren. Zij accepteerden mijn vriendinnen al voordat ze binnen liepen en dat is echt een hele stap makkelijker.

Voor de rest kwamen en gingen de ouders van mijn vriendinnetjes altijd als ik d'r was. Dan ontmoette ik ze in fasen en dat is wel zo makkelijk.

het is niets ingewikkelds

gewoon zijn wie je bent en als je een beetje uit te staan bent dan moet het goed komen :)

:cool: (y)

ik was bij hem thuis toen we net 2 dagen wat hadden, maar ja, dat komt omdat hij nog thuis woont. zn ouders waren superaardig en ik voelde me meteen op mn gemak en dat is nu eigenlijk nog steeds zo. :)

Eerste keer dat ik ze ontmoette was wel gezellig, beetje onwennig e.d. maar niets aan de hand. Toen ik ze voor de tweede keer voor het eerst ontmoette, want het was een tijdje uitgeweest tussen mij en mijn vriendin, was het eigenlijk ook wel leuk. Haar ouders kwamen thuis: ow, ben je der weer?
ik: ja :o
ouders: Aha.... leuk. Blijf je eten?

Naja... sindsdien nooit echt problemen gehad :) Heb wel toffe schoonouders :cool: :D

Ik heb de rest van de reacties niet gelezen, als ik dus iets zeg wat al tien keer gezegd is, bij deze vast sorry. Het is leuk om wat mee te nemen voor de ouders, gewoon een kleinigheidje als bedankje ed. :)

De eerste keer dat ik zijn ouders ontmoette was met zijn verjaardag. Zijn zus en haar man met hun zoontje (toen pas een jaar, geloof ik) waren er toen ook, dat was wel fijn, dat zorgt er toch een beetje voor dat de aandacht niet alleen op 'jou' ligt. Later op de avond toen zijn zus en haar gezin weg waren kwamen zijn vrienden ivm zijn verjaardag, ook toen was ik dus niet alleen met hem en zijn ouders. Of ik zenuwachtig was weet ik niet eens meer, ik geloof het niet echt.

De eerst keer dat ik zn moeder ontmoette, was toen ik daar plotseling was blijven slapen, kende hem net een week. En z'n moeder keek nogal vreemd op, en vond het eigenlijk niet zo fijn. En ik voelde me best ongemakkelijk op dat moment.
Zn vader ontmoette ik daarna al vrij snel, en daarna bleef ik bij hen eten. Was wel gezellig. Toen vertelde ie dat z'n moeder het allemaal een beetje snel vond gaan ofzo, en toen voelde ik me niet echt op me gemak als ik daar kwam, maar later werd dat beter.

Nee, eigenlijk niet.

De eerste keer dat ik zijn moeder ontmoette was ik in shock. Ik vond dr echt verschrikkelijk - en ze deed ook nog onaardig tegen me. Later wist ik dat dat gewoon haar manier van doen was, maa rik heb er erg aan moeten wennen. Nu vind ik dr erg aardig, hoewel ik er niet echt tegen kan hoe ze tegen mn vriend doet. :( Toen ik zn vader voor het eerst ontmoette hebben we gelijk 2 uur met elkaar in de auto doorgebracht (er was verder niemand bij), omdat we mn vriend van het vliegveld gingen halen. Heh. Hij is wel ok, ook al ist echt een complete eikel tegen mn vriend. Argh. Ik kan er echt niet tegen. Het zijn geen 'lieve' mensen zeg maar, ze zijn best hard. Helaas. Ik had graag in een warm nest terechtgekomen.