Zou het wel of zou het niet?
 

Zou het wel of zou het niet?

"Terwijl ik het enige madeliefje pluk
dat ik in de wijde omgeving zag,
en daarmee de blote voeten aai
van het kleine meisje dat mij óók mag,

en zij dan opspringt en naar me lacht,
vraag ik me af of het egoïsme was
dat ik wilde dat ook ik niet zag,
dat madeliefjeskettingen zijn bedacht

door iemand die slechts onschuld zag."

Ik frons en gooi een nieuwe prop papier op het net gemaaide gras alsof naïviteit in een gedicht te vangen was en de witte wel-niet-wel-blaadjes verstop ik onder in mijn tas.

Ik zal eens een keer snel reageren, dat mag ook wel eens :o. Leuk, dat stukje proza (y). Maar je weet waarschijnlijk wel dat ik daar fan van ben ^^. Nouja, in de goede context dan. En dit gedicht leent zich perfect voor zo'n stukje proza, een stukje 'nabeschouwing achteraf/ inwendig monoloog' noem ik dat.

Het beeld wat je schetst is erg mooi, het doet me aan een vriendin denken omdat dat ook een madeliefjesmeisje is, dus dat is leuk. Toch vind ik dat de zinsconstructies minder zijn. Het lijkt net alsof je de goede woorden wel hebt, het verhaal, het beeld, maar die niet in een goede vorm kunt gieten. Ik moet meerdere malen nadenken over je zinnen, over je signaalwoorden en over de zinsvolgorde. Bijvoorbeeld 'en zij dan opspringt en naar me lacht', dat vind ik een vreemde constructie. Je zinnen lijken niet helemaal logisch te lopen in vervolg op elkaar. De mag/zag/mag/zag maakt het er trouwens ook niet makkelijker op dus misschien raak ik daardoor wel in de war. Maar dat mag/zag vind ik juist een leuk woordspel, dus dat moet je vooral laten staan (y).

Ik dacht dat je bij 'Ik frons..' nog iets wou zeggen over je gedicht (aan de vorm te zien enz.), maar dat hoort er dus nog bij. Dat vind ik echt een leuke wending. Dat je in je gedicht, commentaar geeft op je eigen gedicht. (Doet me een beetje denken aan die oude cacaoblikjes waar je een vrouw op zag met het blik waar zij op stond in haar hand. Van meerdere lagen in één ding. Niet dat je hier veel aan hebt, maar dat is mijn gevoel erachter een beetje.)
Maar, ik vind het een leuk gedicht. Bij de eerste keer lezen struikelde ik nog wat over de zin; dat ik wilde dat ook ik niet zag,, maar ik kan 'm nu wel zo lezen dat hij goed loopt. Maar, die loopt wat minder. Voor de rest heb ik niet echt kritiek, ik vind het een mooi gedicht en leuk dat je commentaar levert/terugkijkt op je eigen gedicht in je gedicht.

http://www.droste.nl/images/contentp...ment_cacao.gif
Deze dus. :o

En; witte wel-niet-wel-blaadjes <3 :cool:

ik heb moeite in het gedicht het ritme te vinden, maar vind het laatste stuk erg leuk, dat maakt alles goed! En dat rijmt stiekem toch, ondanks dat het er uit ziet als proza!:) (en daarin vind ik het ritme wel)

Ik vind 'het meisje dat mij óók mag' een beetje een storende zin, klinkt me heel geforceerd in de oren en ik snap eigenlijk ook niet waarom hij er staat.
Jammer, want de rest vind ik eigenlijk erg mooi, vooral dat laatste stukje en ik ben ook weg van het witte wel-niet-wel gedeelte:).

Hm... wat me wel een beetje tegenvalt, is de drie keer 'zag' in je gedicht. Verder vind ik vooral het idee heel erg leuk, het beeld dat je bij me oproept, en de laatste proza-strofe natuurlijk, maar dat had je kunnen weten want zoiets heb ik in mijn laatste gedicht ook gebruikt. ;) De eerste twee strofes vind ik echter niet zo bijzonder, qua vorm vooral, en misschien toch ook wel het woordgebruik. Het spreekt minder, lijkt wel, alsof je je idee toch niet helemaal goed hebt kunnen uitwerken.

witte wel-niet-wel-blaadjes vind ik erg leuk!

Ik vind je plotselinge 'wending' naar proza ook erg leuk, en het zijn ook juist die regels die mij het meeste aanspreken uit je gedicht/proza ;). Het verschil tegenwoordige/verleden tijd van pluk en zag in de eerste regels voelt voor mij een beetje raar. Terwijl je dat in de tweede strofe ook gebruikt en het me daar helemaal niet stoort... Net als Porcelain vind ik dat van het kleine meisje dat mij óók mag nog niet helemaal lekker loopt, waarom weet ik niet precies.
En verder: die laatste regels <3, die past daar echt zo goed! :)

Bedankt voor de reacties. :)
Jullie zeggen allemaal zo'n beetje hetzelfde en ik kan me daar wel in vinden. Over het eerste stuk was ik zelf ook niet bepaald tevreden, maar het móest af, anders was ik het (nijdige tegen-de-wereld-aan-schop-)gevoel kwijt, en dan wil het helemaal niet meer (foute dichtersinstelling misschien, maar ja :o).
Oh, en Re3m, dat is helemaal niet bewust van jouw gedicht 'overgenomen' hoor, maar nu je het zegt, kan het best dat het daardoor zo in mijn hoofd zat, want ik vond dat bij jouw gedicht érg mooi :)

Ik vind het best een goed gedicht, alleen de herhaling van 'zag' wordt na een tweede keer lezen iets teveel. De eerste strofe vind ik leuk, doet me denken aan een jeugdboek wat ik ooit eens op de middelbare school heb gelezen maar waarvan ik de titel kwijt ben. Dat boek heeft overigens totaal geen verband met dit gedicht, het ging over een jongen die met een meisje in een auto-ongeluk terecht kwam en haar been moest afzagen. Verschrikkelijk, maar daar ging het me niet om bij dat boek. Dat boek gaf me toen een vreselijk zomergevoel door de beschrijvingen die er instonden, net als jouw gedicht. Het enige wat ik als reden kan bedenken voor het feit dat ik dat boek nu aanhaal is dat je het over madeliefjes hebt, en dat meisje liep vaak in een grote tuin waar vást ook madeliefjes stonden. Je moet er maar genoegen mee nemen :o.
De tweede strofe (+ losse regel) vind ik wat minder, de gedachte spreekt me denk ik niet zo aan.
En de derde strofe, ja, die is fantastisch. Net gemaaid gras, naïviteit in een gedicht vangen, witte wel-niet-wel-blaadjes, het springt heerlijk terug naar de eerdere strofes van het gedicht. Prachtig. :)

Dankjewel. En madeliefjes horen dat soort herinneringen ook op te roepen. :) Hoewel mijn gedicht in de verste verte niets te maken heeft met een zomergevoel.

Mijn naieve ik plukt continu madelief-blaadjes. Maar dat daargelaten.

:eek: Reynaart, welk boek is dat ookalweer!! Nu krijg ik allemaal niet-complete beelden van dat boek, want volgens mij heb ik het ook gelezen.

Edit: volgens mij was het 'vallen'. Sorry voor de offtopic-heid;).

Offtopic: Dat is het boek! Ontzettend bedankt, ik ga hem morgen aanschaffen en nogmaals lezen. Waarschijnlijk is het boek totaal anders dan zoals ik het nu in mijn hoofd heb, ik las op een internet-site dat het o.a. ging over extreem-rechts, en daar kan ik me nog wel iets van herinneren.

Offtopic: Ik heb hem net eventjes snel doorgelezen en kon me ineens alles weer herinneren. Het extreemrechtse was voor mij absoluut niet de hoofdgedachte van het boek, toen. Het eerste wat ik er weer van wist was dat hij steeds op zijn opa's schrijftafel ging staan om naar buiten te kijken, terwijl zijn moeder dit niet leuk vond, ofzoiets.

Ontopic: Ga je nog wat doen met die eerste strofe, Thoughful?

Ooh, het laatste stukje vind ik zo mooi, vooral het "alsof naïviteit in een gedicht te vangen was" .. in de eerste strofe vind ik de rijm zag/mag erg mooi .. later is het 'zag' misschien wat minder, maar het stoort me niet. Het is een mooi idee, je titel vind ik ook fijn en ja ik heb dus alleen maar het al gezegde te melden maar reageer lekker toch.

Van wie is dat boek dan?

Ik geloof dat ik allebei de eerste strofes helemaal opnieuw zou moeten schrijven om het naar mijn zin te krijgen, en daar heb ik nu geen zin meer in :o
Je zegt dat je van het kleine meisje dat mij óók mag geforceerd vindt. Hm, maar als ik dat eruit haal klopt mijn gedachte achter het gedicht niet meer.

En dankjewel, CSN :)

Ik denk van Anne Provoost.

Oeeh ja leuk. Dat stukje proza op het eind maakt het echt af. Ik kan dat nooit :)
Witte wel niet wel blaadjes zijn idd <3

Had dus eigenlijk niets nuttigs te melden, maar wilde even laten weten dat ik 'm gelezen heb en mooi vind. Verder sluit ik me dus gewoon lekker saai en lui aan bij de rest.

Zo zit het.

Ik geloof dat de echt bijzonder waardevolle reacties een beetje op zijn.

'Vallen' is idd van Anne Provoost trouwens.